magazyn

DE WAAK.E EDELMOEDIGHEID» 7£I
hebben kunnen inzien, dat het dwaasheid was, in zyne
tegenswoordige omflandigheden aan een huwlyk te
denken, en veel te eerlyk, dan dat hy een lief meisje
met een onzeker vooruitzicht op den tuil zou willen
houden. Dikwils dacht hy by zich zelf : Indien ik
ryk was, zou ik Juffrouw HELENE wel te kennen geeven
, hoe lief ik haar hadde , maar — zulk een arme
jongen als ik ben , moet zich dat niet in het
hoofd brengen. Ik moet 'er flegts op denken , hoe ik
myne neiging onderdrukken zal ; maar lieve God hoe
zal ik dat kunnen doen ? Ik bemin haar zo hartelyk!
—— Dan ftorte hy wel eens een traan. Doch hoe
verftandig ook zyn voorneemen was, beminde hy HE­
LENE dagelyks nog fterker. Het is zeer moeijelyk eene
neiging te keer te gaan, die geduurig nieuw voedfel
krygt. Hy was echter fterk v genoeg om niemand
iets van zyne liefde te laaten merken , zelfs HELE-
NES broeder niet, wiens boezemvriend by was. VRY­
MAN nam eens een lot in de lotery en bepraatte REI­
MAR om dit ook te doen. Deeze bekende openhartig
dat hy daar geen geld toe hadde. Als het anders niet
is , zeide VRYMAN , zal ik 'er zo veel byleggen als gy
nodig hebt, en telde hem tevens het geld toe. O, a's
de hemel my eens een klein geluk befchooren had,
riep REIMAR, hoe zou ik buiten my zeiven van vreug»
de zyn ! VRYMAN gaf op de beweging van zyn vriend
niet byzonderlyk acht, omdat zy in dergelyke gevallen
niet buitengemeen is. Na eenigen tyd wierd de lotery
getrokken , en onder de hand ging 'er reeds een ge«
fchreven lyst om. VRYMAN ftond niet weinig verfteld,
toen hy zag dat op zyn nommer vyftigduizend guldens
getrokken was. Zyn vriend was 'er met een Niet uitgekomen.
Ccc 3 Ia