Samenwerking tussen professionele en niet ... - Vastgoedkennis

dergelijke benadering werkt alleen in een statische wereld. Wanneer we te maken hebben met een niet
statische activiteit en omgeving zoals bij een samenwerking is een projectbenadering niet mogelijk en is
een procesbenadering gewenst. Procesmanagement gaat uit van dynamiek en complexiteit in belangen
en perspectieven van verschillende actoren (De Bruin, ten Heuvelhof, in ’t Veld, 2008, p14). De praktijk
maakt duidelijk dat er behoefte is aan een procesmatige houvast bij de vormgeving van de samenwerking.
Deze procesmatige houvast kan worden geboden door het toepassen van procesmanagement.
Met procesmanagement wordt in de beginfase van de locatieontwikkeling een basis gelegd voor de
samenwerking. Voordat overgegaan wordt tot de ontwikkeling van het project worden een heldere
strategie en visie geformuleerd met afspraken over de wijze van samenwerken. De gezamenlijke strategie
en de afspraken zullen vervolgens gedurende de gehele ontwikkeling van het project als proces bewaakt
en onderhouden moeten worden (Verweij, 2004, p 46).
Een samenwerking is een dynamisch proces; er doen zich constant nieuwe mogelijkheden en externe
ontwikkelingen voor, zoals een veranderend politieke krachtenveld. Daarom is het noodzakelijk om voor
het bewaken van de randvoorwaarden van het proces, net als bij een project, te beschikken over
beheersaspecten.
Procesmanagement vraagt om de volgende beheersaspecten (Verweij, 2004, p 47):
o Strategie: het doel dat de partners zich gesteld hebben en de wijze waarop ze dat willen
bereiken;
o Structuur: de wijze waarop de partners tot besluitvorming komen;
o Systemen: de wijze waarop de partners elkaar informeren;
o Personen; de wijze waarop de partijen zich laten vertegenwoordigen en de beslissingsmacht die
zij meegeven;
o Cultuur: de wijze waarop de partners met elkaar omgaan;
o Managementstijl: de wijze waarop de procesmanager geacht wordt één en ander te begeleiden.
Procesmanagement ziet het oplossen van problemen als een voortdurend proces waarbij openheid van de
partners en inbreng van informatie zorgt voor meer consensus tussen de partijen. Geconcludeerd kan
worden dat de dilemma’s tussen de partners, zoals besproken in hoofdstuk twee, samenhangen vertonen
met de type spelers maar ook met wijze waarop het proces wordt georganiseerd. De dilemma’s tussen de
partners zijn inherent aan het verschil in professionaliteit en de beschikbare kennis van de
samenwerkingspartners. De principaal-agenttheorie geeft een verklaring voor het ontstaan van deze
dilemma’s: verschillende belangen, beslissingsbevoegdheid (informatie-asymmetrie) en complexiteit van
taken. Procesmanagement zorgt ervoor dat de dilemma’s tussen de partners bespreekbaar worden en
zodoende inzichtelijk worden gemaakt. Door deze openheid in de besluitvorming is het mogelijk op de
dilemma’s tussen de partners op te heffen en is er respect voor de wederzijdse belangen.
Procesmanagement kan daarmee meer opleveren in termen van inhoudelijke (project) en procesmatige
(samenwerking) resultaten (Edelenbos, Klijn, Kort en Van Twist, 2007, p 68).
60