Erfgoededucatie - Vereniging van Nederlandse Gemeenten

9 Wijn. C (2003) Gemeentelijk
cultuurbeleid - een handleiding
belangrijkste beleidsinstrument op het gebied van cultuur. Gemeenten ondersteunen erfgoedinstellingen
(vooral musea) op hun grondgebied vaak met structurele en/of incidentele subsidies.
Musea kunnen bijvoorbeeld bestaan als gemeentelijke dienst of als zelfstandige, volledig door
de gemeente gesubsidieerde stichting. Subsidies kunnen bestaan uit een jaarlijkse exploitatiebijdrage
of uit de specifieke financiering van huisvesting of medewerkers. Incidentele subsidies
worden bijvoorbeeld afgegeven voor speciale projecten of voor nieuwbouw of renovatie.
• Wet op specifiek cultuurbeleid (1993), regelt onder meer het verstrekken van specifieke uitkeringen
door het rijk ten behoeve van cultuuruitingen. Ook de landelijke Cultuurnotasystematiek
is hierin verankerd. Erfgoededucatie is een van de aandachtspunten binnen een aantal van deze
doeluitkeringen [3.4].
• Archiefwet (1995), regelt verantwoordelijkheden van overheden voor hun archiefbescheiden.
3.3 Erfgoed in gemeentelijk cultuurbeleid
Om gemeenten houvast te bieden bij het vormgeven van hun cultuurbeleid is een model ontwikkeld
dat culturele infrastructuur en het bijbehorende beleid opdeelt in drie ringen, die gerelateerd
zijn aan het inwonersaantal. 9 Aan het ringenmodel is af te lezen wat er verwacht zou mogen worden
van een gemeente met minder dan 30.000 inwoners, tussen de 30.000 en 90.000 inwoners en
gemeenten met meer dan 90.000 inwoners. Het bijbehorende cultuurbeleid is dan respectievelijk
kernachtig, uitgebreid of alomvattend. Bij elke omvang zien we erfgoed als aandachtspunt van
cultuurbeleid terug. Grote gemeenten met een alomvattend cultuuraanbod (de derde ring in het
model) leggen hun erfgoedbeleid meestal vast in een cultuurnota. Soms is er een aparte erfgoed-
of museumnota. Kleine en middelgrote gemeenten verwoorden de zorg voor erfgoed in een
algemene gemeentelijke nota.
De culturele infrastructuur van gemeenten in ringen