WOORDENBOEKJE - De Taal van Overijssel

gaven ieder evenveel knikkers, waarmede
om beurten werd „gepom pt” ,
d.i. de speler gooide ze in een
kuiltje, zoodanig, dat een deel
buiten het kuiltje (ook wel „p o t”
geheeten) terecht kwam. Was het
aantal in de pot oneven, dan had
de speler gewonnen.
Pook, m. en vr. Kleine jongen of
meisje (te klein voor den leeftijd).
Ook gebruikt men in plaats van pook:
Pörk, m. en vr. Zie ook: Pórre.
Porken. Porren, peuteren. In de tafel,
de kachel, de pijp, de tanden, de
neus porken.
P örre. Een jongen of meisje te klein
voor den leeftijd. Verg. pook.
Bij De Bo vinden we: porre —
wrat, puist enz.; kort, dik ventje.
Pöt éten. Das 'n rare pot éten —
dat is 'n rare sijs.
Pötjen. Kleine vochtmaat.
*P ötjenbal, petjenbal. Jongensspel.
De petten der medespelers worden
langs een muur geplaatst. Eén
hunner werpt den bal; komt deze
in een pet terecht, dan moet de
eigenaar snel naar een aangewezen
plaats rennen en terug naar de
petten. De werper heeft onder-
tusschen den bal uit de pet gehaald,
rent ook naar die aangewezen plaats
en gooit dan den bal den pet-
eigenaar achterna. Raakt hij dezen
vóór hij de petten heeft bereikt,
dan mag deze niet meer meespelen;
hij is „ ü t".
PÖtjenbönink. Rijst en gort met rozijnen
door elkaar gekookt.
Potjenstrüf, v. Soort van meelspijs,
eenigszins overeenkomende met
grutjes. Ook: Stip-in-'t-kültjen
genaamd.
Stadfriesch: potstrouw — meel in
water gekookt. Ook Gron.
Pótkaoker. Potkijker, janhen. Ook:
een dwaze vent: 'n R are pótkaoker.
Pótlanderen. M et Portland-cement
bestrijken, 'n G epótlanderde gé =
vel, vlure, enz.
41
Potsig, bnw. en bijw. Aardig, grappig-
't Was potsig üm te z1een, hu
aardig dat èpken kon exters*ee =
ren m et 'n •eerlinks gew'eerken.
Wadde potsige dingen likt daor
vör de glazen in d*ee spöllegudss
winkel. W at stonni daor potsig
te bügen. Verg. Hgd. Posse —
klucht.
Pöttekïps. Een vrouw, die met potten
en pannen vent en haar mand op
het hoofd draagt. Nederd. kiep —
korf.
Pótstam per. Klein, dik mannetje.
Prakke, m. Priktol, taatstol. Ook:
meisje, dat klein van stuk is. Ook:
eigenwijze, eigengereide persoon.
W at bij tóch 'n eigenwize praks
ke! d.i. een eigenwijs ding.
Prèkebérend, -derk, -b ror. Praatvaar.
Prengel. Scheldnaam voor een boer.
N .-B r.: prengel — gierigaard.
O. V. I, p. 220.
Prente. Lievertje (ironisch). 1 bint
m in ook 'n m ooie prente. Ook:
stijf, houterig, in uiterlijk of klee-
ding. W at 'n stive prente!
Prim elnakend. Spiernaakt.
Prövezoor, mv. =s. Bestuurder van
een gesticht, provisor.
Pruikem aker. Van iemand, die doet
alsof hij het erg druk heeft, zegt
men schertsend: H*ee is zó druk
as 'n pruikem aker m et Ieene
klante.
Prülderïje. Prulleboel, waardelooze
dingen. Ook W .-V l.
Prum en. Zie: Pom pe.
Prusten. Niezen. Ook: Prusten van
't lachen.
Prütlippe. Dikke lip. Iemand met
zoo'n lip. *Fig. Iemand, die vaak
een zuur gezicht zet.
Prütsen. Knoeien, knoeiwerk maken.
Afl.: prütser, prütsw ark.
Prüttel. Rommel. W at is dat w>eer
'n prüttel in u kaste! 't Is daor
in hüs altid 'n prüttel. W il ïlü
is gauw m et u héle prüttel van