NJB-1427

Universitair Nieuws
aangenomen nu vaak het geval is –
aan hun huidig dienstverband. Werkzekerheid
verschilt dus van baanzekerheid.
Het is echter nog
onduidelijk wat werkzekerheid in het
arbeidsrechtelijke kader betekent of
kan betekenen. Heeft werkzekerheid
wel een plaats in het arbeidsrecht?
In deze studie van Nuna Zekic wordt
werkzekerheid vanuit een juridische
invalshoek benaderd. Daarbij wordt
ingegaan op de verhouding tot de
zogenoemde fundamentele uitgangspunten
van het arbeidsrecht, zoals
ongelijkheidscompensatie. Door acht
te slaan op deze fundamentele uitgangspunten
kan wellicht meer
gezegd worden over de wenselijkheid
van de voorgestelde verschuiving van
baan- naar werkzekerheid anders dan
dat het vanuit het huidige arbeidsmarktbeleid
raadzaam lijkt. Ook
wordt de vraag behandeld in hoeverre
het geheel van arbeidsrechtelijke
regels momenteel op baan- dan wel
werkzekerheid is gericht. Bestaan er
rechten en plichten in het Nederlandse
positieve arbeidsrecht die op
enige wijze ‘werkzekerheid’ van werknemers
ondersteunen of is het inderdaad
zo dat baanzekerheid de doelstelling
is van het arbeidsrecht?
In het arbeidsmarktbeleid wordt doorgaans
aangenomen dat werkzekerheid
het beste vorm kan krijgen door
middel van collectieve onderhandelingen
tussen werkgevers en werknemers.
In het tweede deel van dit boek
staat werkzekerheid door middel van
cao’s centraal. Eerst wordt de juridische
ruimte verkend die de cao-partijen
hebben om werkzekerheid te regelen.
Wat zijn de mogelijkheden en de
beperkingen van de cao als juridisch
instrument om werkzekerheid vorm
te geven? Deze mogelijkheden en
beperkingen van de cao zijn immers
aan verandering onderhevig en staan
bloot aan effecten van globalisering
en andere sociaaleconomische ontwikkelingen.
Voorts lijken met name
de Europese wetgeving en rechtspraak
gevolgen te hebben voor het
stelsel van collectieve arbeidsvoorwaardenvorming.
In het boek wordt
ook antwoord gegeven op de vraag in
hoeverre en op welke manier momenteel
in cao’s concreet invulling wordt
gegeven aan werkzekerheid. Hiertoe
zijn meer dan 100 belangrijke cao’s
onderzocht, die geldig waren tussen
2010 en 2013. Tot slot wordt de juridische
werking van de gevonden caobepalingen
bestudeerd. Hoe werken
de collectieve werkzekerheidsafspraken
door in individuele arbeidsovereenkomsten?
Op wie hebben de
afspraken betrekking? Ook dit zijn
relevante vragen waarop geen eenvoudige
antwoorden zijn, omdat ook
de werking van de cao aan ontwikkeling
onderhevig is. Dit onderzoek laat
zien welke specifieke vragen vanuit
werkzekerheid in dit complexe gebied
van het arbeidsrecht rijzen.
Is werkzekerheid – letterlijk – de
zekerheid van de toekomst? Een van
de conclusies luidt dat er in het
arbeidsrecht aandacht moet zijn voor
zowel de continuïteit van de loopbaan
– werkzekerheid – als de continuïteit
van het dienstverband – baanzekerheid.
Werkzekerheid is niet vreemd
aan het arbeidsrecht. Zij correspondeert
met de ‘nieuwe’ invulling van
goed werkgeverschap en goed werknemerschap,
maar ook met de ‘oudere’
notie van recht op arbeid. Een vorm
van ontslagbescherming – en daarmee
een vorm van of een mate van
baanzekerheid – maakt echter deel
uit van het recht op arbeid als mensenrecht
en zou ook deel moeten uitmaken
van werkzekerheid.
Zekic verdedigde haar proefschrift op
25 juni jl. aan de Tilburg University.
Haar promotoren waren prof. dr.
A.C.J.M. Wilthagen en prof. dr. F.H.R.
Hendrickx.
N. Zekic
Werkzekerheid in het arbeidsrecht
Uitgeverij Kluwer B.V. 2014, 366 p., € 52,-
ISBN 978 90 1312 511 5
1414
Personalia
Raad van State
Mr. J.Th. Drop, mr. F.D. van Heijningen
en mr. E.A. Minderhoud worden
staatsraad in de afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State.
De ministerraad heeft ingestemd
met het voorstel van minister Plasterk
van Binnenlandse Zaken en
Koninkrijksrelaties om hen voor
benoeming voor te dragen.
De heer Drop is lid van het Gemeenschappelijk
Hof van Justitie van Aruba,
Curaçao, Sint Maarten en Bonaire,
Sint Eustatius en Saba. De heer Van
Heijningen is waarnemend burgemeester
van Hellevoetsluis. De heer
Minderhoud is gemeenteadvocaat
van Amsterdam en rechter-plaatsvervanger
rechtbank Haarlem.
De benoeming van Drop gaat in op 1
augustus 2014, die van Van Heijningen
op 1 september 2014 en die van
Minderhoud op 1 oktober 2014.
Hoogleraar
Met ingang van 1 juli 2014 is voormalig
nationaal ombudsman dr. Alex
Brenninkmeijer hoogleraar ‘Institutionele
aspecten van de rechtsstaat’ aan
de Universiteit Utrecht. Brenninkmeijer
was van 2005 tot en met 2013
Nationale Ombudsman en is sinds
Voor het plaatsen van berichten
in deze rubriek kunt u uw tips
en informatie sturen naar
njb@kluwer.nl.
januari 2014 het Nederlandse lid van
de Europese Rekenkamer. Aan de Universiteit
Utrecht gaat Brenninkmeijer
onderzoek doen naar de instituties
van de rechtsstaat en het vertrouwen
van de burger in deze instituties. Zijn
onderzoek bevindt zich op het snijvlak
van de disciplines die in de faculteit
Recht, Economie, Bestuur en Orga-
1912 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27