NJB-1427

Rechtspraak
overwegingen heeft de Hoge Raad tot uitdrukking
willen brengen dat in gevallen als
de onderhavige bij de straftoemeting rekening
mag worden gehouden met het grootschalige
karakter van het delict ook al bevat
de tenlastelegging geen nadere aanduiding
van of verwijzing naar de hoeveelheid, doch
slechts de beschrijving van een zeer beperkt
aantal afbeeldingen. Geen rechtsregel verzet
zich immers ertegen dat de rechter bij de
strafoplegging rekening houdt met feiten en
omstandigheden die kunnen gelden als
omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde
feit is begaan (vgl. HR 27 november
2001, ECLI:NL:HR:2001:AD4286).
Gelet op hetgeen hiervoor onder 3.5 is vooropgesteld
in verband met de wenselijkheid
in gevallen als de onderhavige van begrenzing
van enerzijds de omvang van het voorbereidend
onderzoek en anderzijds de
omvang van het onderzoek ter terechtzitting,
leidt het voorgaande ertoe dat de steller van
de tenlastelegging zich bij voorkeur zou moeten
beperken tot het beschrijven van een
gering aantal afbeeldingen, zo mogelijk ten
hoogste vijf zonder in de tenlastelegging zelf
enige aanduiding van of verwijzing op te
nemen naar een wellicht grotere hoeveelheid
waarvan die afbeeldingen deel uitmaken.
3.8.1. In geval van bewezenverklaring van het
handelen van de verdachte met betrekking
tot een of meer van die in de tenlastelegging
omschreven afbeeldingen kan vervolgens bij
de straftoemeting op verschillende manieren
rekening worden gehouden met het grootschalige
karakter van het delict.
3.8.2. In dat verband valt te denken aan de
zogenoemde voeging ad informandum van
strafbare feiten indien is voldaan aan de
daarvoor geldende voorwaarden. Wat betreft
de in dat verband relevante erkenning door
de verdachte verdient opmerking dat het
daarbij in gevallen als de onderhavige gaat
om erkenning van het grootschalige karakter,
zodat dus niet concrete afbeeldingen of de
exacte hoeveelheid kinderporno behoeven te
worden besproken.
3.8.3. Het uitblijven van een erkenning staat
overigens niet zonder meer eraan in de weg
dat bij de straftoemeting het grootschalige
karakter van het voorhanden hebben wordt
betrokken. Te denken valt aan de situatie
waarin het gaat om een verzameling waarvan
op grond van een in het voorbereidend
onderzoek ingesteld summier onderzoek in
redelijkheid mag worden verondersteld dat
het gaat om materiaal dat geheel of grotendeels
uit kinderporno bestaat, terwijl de verdachte
hetzij die veronderstelling weliswaar
niet heeft erkend doch ook niet heeft
betwist, hetzij wel heeft betwist doch de
juistheid van die betwisting op grond van
het in het voorbereidend onderzoek verrichte
onderzoek onaannemelijk is.
3.8.4. Voorts verzet geen rechtsregel zich
ertegen dat de strafoplegging mede steunt
op de uitkomst van een in het voorbereidend
onderzoek – gelet op de praktische werkbaarheid
bij voorkeur globaal te houden – steekproef
uit het aangetroffen materiaal. Zo een
steekproef komt tegemoet aan de eis dat
mensen en middelen doelmatig worden
ingezet. Wel moet in een dergelijk geval de
verdachte in de gelegenheid zijn gesteld de
bij de steekproef gehanteerde methode aan
de orde te stellen.
Volgt verwerping van het beroep.
1354
24 juni 2014, nr. 14/01878
(Mrs. A.J.A. van Dorst, J.P. Balkema,
J.W. Ilsink)
(Aanvraag tot herziening ingediend door
mr. M.R. Mantz, ’s-Gravenhage)
ECLI:NL:HR:2014:1501
Herzieningsaanvraag bij novum: de Hoge
Raad zet de eisen uiteen waaraan een herzieningsaanvraag
dient te voldoen om in
behandeling te kunnen worden genomen.
(Sv art. 457, 460)
Hoge Raad, onder meer:
3.1. Als grondslag voor een herziening kan,
voor zover hier van belang, krachtens het eerste
lid aanhef en onder c van art. 457 Sv
slechts dienen een door bescheiden gestaafd
gegeven dat bij het onderzoek op de terechtzitting
aan de rechter niet bekend was en dat
het ernstige vermoeden wekt dat indien dit
gegeven bekend zou zijn geweest, het onderzoek
van de zaak zou hebben geleid hetzij tot
een vrijspraak van de gewezen verdachte, hetzij
tot een ontslag van alle rechtsvervolging,
hetzij tot de niet-ontvankelijkverklaring van
het Openbaar Ministerie, hetzij tot de toepassing
van een minder zware strafbepaling.
3.2. Naar luid van art. 460, tweede lid, Sv
dient de aanvraag de gronden te vermelden
waarop deze berust. De aanvraag zal dus naar
behoren gemotiveerd dienen te zijn. Dat
vindt bevestiging in de memorie van toelichting
bij het wetsvoorstel dat tot het huidige
art. 460 Sv heeft geleid (Kamerstukken II
2008/09, 32045, 3, p. 32).
3.3. Hieruit - bezien in samenhang met de
omstandigheid dat ingevolge art. 460 Sv de
indiening van herzieningsaanvragen is voorbehouden
aan rechtsgeleerde raadslieden en
de procureur-generaal bij de Hoge Raad -
volgt dat uitsluitend een herzieningsaanvraag
welke aan deze motiveringseis voldoet,
in behandeling kan worden genomen. Een
aanvraag die daaraan niet beantwoordt, is
niet aan aanvraag als in de wet bedoeld en
moet daarom buiten behandeling blijven.
3.4. Dat betekent dat ingeval een op art. 457,
eerste lid aanhef en onder c, Sv steunende
aanvraag een beroep doet op een door
bescheiden gestaafd gegeven dat bij het
onderzoek op de terechtzitting aan de rechter
niet bekend was en dat het ernstige vermoeden
wekt dat indien dit gegeven bekend
zou zijn geweest, het onderzoek van de zaak
zou hebben geleid hetzij tot een vrijspraak
van de gewezen verdachte, hetzij tot een ontslag
van alle rechtsvervolging, hetzij tot de
niet-ontvankelijkverklaring van het Openbaar
Ministerie, hetzij tot de toepassing van
een minder zware strafbepaling,
a. de aanvraag een nauwkeurige omschrijving
dient te behelzen van bedoeld gegeven
(hierna: het novum), dus zonder daartoe
slechts te verwijzen naar eventuele bijgevoegde
bescheiden;
b. de aanvraag de redenen moet vermelden
waarom het novum tot een van de genoemde
beslissingen zou hebben kunnen leiden;
c. de aanvraag, indien deze ertoe strekt de
bewijsvoering aan te tasten, met voldoende
precisie dient uiteen te zetten 1. waarom
welk onderdeel van de bij de aanvraag
gevoegde bescheiden leidt tot ernstige twijfel
aan de juistheid van een nauwkeurig aangeduid
gedeelte van de bewijsvoering, en 2.
waarom dat leidt tot het ernstige vermoeden
dat het onderzoek van de zaak destijds zou
hebben geleid tot een vrijspraak.
Slechts indien de aanvraag aan deze eisen
voldoet, is de Hoge Raad in staat de gegrondheid
ervan adequaat te beoordelen.
3.5. Indien de aanvraag - zoals in het onderhavige
geval - aan die eisen niet voldoet, kan
zij op grond van een tekortschietende motivering
niet gelden als een aanvraag in de zin
der wet en moet zij daarom buiten behandeling
blijven. De aanvraag kan derhalve niet
worden ontvangen.
1355
1 juli 2014, nr. 13/00445
(Mrs. A.J.A. van Dorst, B.C. de Savornin
Lohman, J. de Hullu, V. van den Brink,
E.S.G.N.A.I. van de Griend)
(Na conclusie van A-G mr. A.J. Machielse,
strekkende tot verwerping; adv. mr. N. van
der Laan, Amsterdam)
ECLI:NL:HR:2014:1496
Gedetailleerd overzichtsarrest inzake het
oproepen dan wel horen van daartoe door
1852 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27