NJB-1427

Recommendations

Info

Rechtspraak UWV volgens vaste rechtspraak van de Raad (zie bijvoorbeeld de uitspraak van 11 juli 2007, ECLI:NL:CRVB:2007:BB0252 en de uitspraak van 15 oktober 2008, ECLI:NL:CRVB:2008:BG2005) de inkomsten op een redelijke wijze mag schatten, indien achteraf de omvang van de verzwegen werkzaamheden en inkomsten niet meer kan worden bepaald aan de hand van betrouwbare schriftelijke gegevens. De betrokken uitkeringsontvanger heeft dan vervolgens de mogelijkheid om de juistheid van de op basis van deze schatting vastgestelde bedragen te weerleggen met ondubbelzinnige, concrete en verifieerbare inkomensgegevens. Een redelijke verdeling van de bewijslast met betrekking tot de omvang van de feitelijk genoten inkomsten uit arbeid brengt in die situatie met zich mee dat het risico dat de relevante gegevens onbewezen blijven bij de uitkeringsontvanger wordt gelegd. 4.3.2. Het standpunt van appellant, dat geen sprake is geweest van loonvormende arbeid wordt niet gevolgd. Inkomsten uit (verboden) handel in vuurwerk moeten wel degelijk worden beschouwd als inkomsten uit een economische activiteit die als inkomsten uit arbeid zijn te bestempelen, in de door het UWV in aanmerking genomen jaren. 4.4. Vastgesteld kan worden dat appellant van de werkzaamheden en de daaruit verkregen inkomsten nooit melding heeft gemaakt op de hem toegezonden inlichtingenformulieren. Dat betekent dat appellant zijn inlichtingenplicht ingevolge artikel 80 van de WAO heeft geschonden. Het UWV mocht de inkomsten dus op een redelijke wijze schatten. Het UWV heeft dit gedaan op de wijze beschreven in het in het rapport werknemersfraude van 10 augustus 2011, waarin is verwezen naar het stamproces-verbaal witwassen van 19 april 2011. Hiermee is voldoende gemotiveerd dat het aannemelijk is dat appellant over de periode van 1 januari 2005 tot en met 10 december 2010 met de handel in vuurwerk een wederrechtelijk voordeel heeft verkregen van € 244 816. Appellant heeft hier geen concrete en verifieerbare gegevens tegenover gesteld waaruit blijkt dat de schatting van het UWV onjuist was. De arbeidsdeskundige heeft in zijn onder 1.5 genoemde rapport met juistheid gesteld dat het daarmee overeenkomend maandbedrag meer bedraagt dan het maatmaninkomen per maand. 4.5. Uit hetgeen in 4.1 tot en met 4.4 is overwogen volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd. 1365 17 juni 2014, nr. 13/2022 WWB-T (Mrs. Van der Ham, Hillen, Hink) ECLI:NL:CRVB:2059 Anders dan de rechtbank heeft geoordeeld bieden de onderzoeksbevindingen geen toereikende grondslag voor het standpunt van de SVB dat appellanten een woning in Marokko in eigendom hebben en dat appellanten, door hiervan geen melding te maken, de inlichtingenverplichting hebben geschonden. (WWB art. 17) (….) Overwegingen 4.3. Een besluit tot intrekking van bijstand is een belastend besluit, waarbij het aan het bestuursorgaan is om de nodige kennis over relevante feiten en omstandigheden te vergaren. Dat betekent dat de last om aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor intrekking is voldaan in beginsel op het college rust. 4.4. Tussen partijen is niet in geschil dat appellanten de inlichtingenverplichting hebben geschonden door geen melding te maken van de eigendom van de woning in [naam gemeente 1] en de door appellante ontvangen erfenis. Verder staat vast dat de SVB geen onderzoek heeft gedaan naar deze woning en evenmin naar de ontvangen erfenis. In hoger beroep ligt alleen de vraag voor of appellanten in de te beoordelen periode de woning in [naam gemeente 2] eveneens in eigendom hebben gehad. 4.5. Anders dan de rechtbank heeft geoordeeld bieden de onderzoeksbevindingen geen toereikende grondslag voor het standpunt van de SVB dat dat appellanten een woning op het adres [adres 2] te [naam gemeente 2] in Marokko in eigendom hebben en dat appellanten, door hiervan geen melding te maken, de inlichtingenverplichting hebben geschonden. 4.5.1. Uit de onderzoeksbevindingen blijkt dat het standpunt dat appellanten de woning te [naam gemeente 2] in eigendom hebben enkel is gebaseerd op een tweetal verklaringen van de bevoegde [naam]. Het betoog van de SVB dat uit de verklaringen van appellanten eveneens kan worden afgeleid dat zij de woning in [naam gemeente 2] bezitten, slaagt niet. Hoewel appellanten wisselend en tegenstrijdig hebben verklaard over de onroerende zaken in Marokko, hebben zij niet verklaard dat zij eigenaar zijn van de woning aan de [adres 2] te [naam gemeente 2]. Dit kan evenmin worden afgeleid uit de door appellanten gegeven omschrijving van de woning. Daarbij is van belang dat appellanten beiden hebben verklaard over het eigendom van een woning in [naam gemeente 3], in de gemeente [naam gemeente 1] en dat appellant expliciet heeft gezegd dat hij met de omschrijving van deze woning het huis in de gemeente [naam gemeente 1] bedoelt. 4.5.2. In het rapport van 1 september 2010 heeft de Attaché vermeld dat zijn medewerkers van de ambassade op 13 mei 2010 een onaangekondigd bezoek hebben gebracht aan de lokale autoriteiten van de wijk [naam wijk] te [naam gemeente 2]. De bevoegde [naam] heeft toen gezegd dat appellant sedert ongeveer 1983 de woning op adres [adres 2] in eigendom heeft. De Attaché heeft tevens vermeld dat uit de op 17 augustus 2010 ontvangen informatie van [naam adviseur], Adviseur van de Directeur-Generaal van het Kadaster, is gebleken dat de woning in het kadaster is ingeschreven op naam van een derde persoon. Hierna is de woning getaxeerd door een lokale taxateur. In het taxatierapport van 20 juli 2010 heeft de taxateur het adres [adres 2], [naam wijk] [naam gemeente 2] genoemd, zonder vermelding van een huisnummer. Uit het taxatierapport blijkt niet waarop de in dat rapport genoemde GPS coördinaten zijn gebaseerd. Deze zijn niet vermeld in het rapport van 1 september 2010. Naar aanleiding van het rapport van 1 september 2010 heeft de sociale recherche per email op 2 december 2010 nadere vragen aan het IBF gesteld. De sociale recherche heeft onder meer gevraagd naar de redenen van wetenschap van de [naam], waarbij als voorbeeld is genoemd op wiens naam de energieleverantie staat. Verder heeft de sociale recherche gevraagd naar de informatie van het Kadaster waaruit is gebleken dat deze woning op naam van een derde staat ingeschreven. In het in reactie op deze vragen uitgebrachte rapport van 23 augustus 2011 heeft de Attaché vermeld dat twee medewerkers van de ambassade op 9 juni 2011 opnieuw een bezoek hebben gebracht aan de plaatselijke autoriteiten van het arrondissement [naam wijk] te [naam gemeente 2]. De bevoegde [naam] heeft over zijn redenen van wetenschap verklaard dat appellant en zijn gezin onder dit arrondissement vallen en zij in het verleden vaker administratieve verklaringen aan appellant of zijn gezin hebben verstrekt en een [naam] veel moet weten over de bewoners van zijn wijk. Uit het rapport van 23 augustus 2011 komt niet naar voren om welke verklaringen het gaat en evenmin is nader geconcretiseerd waarop de [naam] zijn wetenschap over de eigendom van deze woning heeft gebaseerd. Uit het 1872 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27
Rechtspraak rapport blijkt niet van nader onderzoek door het bureau sociale zaken. Zo hebben medewerkers van de ambassade bijvoorbeeld geen bezoek gebracht aan de woning en evenmin omwonenden als getuige gehoord over de vraag wie de eigenaar van de woning is. Verder is onduidelijk gebleven wie de derde persoon is op wiens naam de woning in het kadaster staat ingeschreven. Dat de inschrijving in het kadaster in Marokko niet verplicht is, betekent niet dat daarmee aan een inschrijving geen waarde kan worden toegekend. Daar komt bij dat uit de door appellanten overgelegde rekeningen van de energieleverantie aan de woning in [naam gemeente 2] blijkt dat deze op naam van zoon [naam zoon] staan. 4.5.3. De hiervoor gesignaleerde gebreken aan het onderzoek van het IBF brengen met zich mee dat de SVB niet aannemelijk heeft gemaakt dat appellant in de te beoordelen periode eigenaar was van de woning in [naam gemeente 2], zodat appellanten niet verweten kan worden dat zij hiervan geen melding hebben gedaan. Uit 4.4 volgt dat appellanten wel een verwijt treft wat betreft het niet melden van het bezit van de woning in de gemeente [naam gemeente 1] en de ontvangst van een erfenis. Uitgaande van de door appellanten geschatte waarde van deze woning en de hoogte van de gestelde erfenis bieden deze een ontoereikende grondslag voor de conclusie dat het vermogen van appellanten gedurende de gehele in geding zijnde periode boven de van toepassing zijnde grens van het vrij te laten vermogen ligt. 5. Uit 4.5 tot en met 4.5.3 volgt dat het bestreden besluit niet met de vereiste zorgvuldigheid is voorbereid en evenmin op een deugdelijke motivering berust. De rechtbank heeft dat niet onderkend. Dit betekent dat het bestreden besluit ook wegens strijd met artikel 3:2 en artikel 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) voor vernietiging in aanmerking komt. 5.1. Aansluitend dient te worden bezien welk vervolg aan deze uitkomst wordt gegeven. In dit geval kunnen de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit niet in stand worden gelaten en kan de Raad evenmin zelf in de zaak voorzien. De SVB zal een nader onderzoek moeten instellen naar de vraag of appellanten eigenaar zijn van de woning aan de [adres 1] te [naam gemeente 2]. Bij dat onderzoek kan de SVB de eigendom van de woning van appellanten in de gemeente [naam gemeente 1] en de door appellante ontvangen erfenis betrekken. Na afronding van het onderzoek zal de SVB op basis van de resultaten van dat onderzoek een nieuwe beslissing op bezwaar dienen te nemen. 5.2. De Raad ziet aanleiding om met toepassing van artikel 21, zesde lid, van de Beroepswet de SVB op te dragen het onder 4.5 geconstateerde gebrek te herstellen. 1366 18 juni 2014, nr. 12/5258 ZVW (Mrs. De Mooij, Brand, Hilhorst-Hagen) ECLI:NL:CRVB:2014:2115 Een in Duitsland afgesloten verzekering voor zorg met Europadekking betekent niet dat is voldaan aan de verplichting op grond van de Zorgverzekeringswet een zorgverzekering af te sluiten. (Zvw art. 9b) (….) Overwegingen 1.1. Bij brief van 7 juni 2011 heeft appellant betrokkene bericht dat zij geen zorgverzekering heeft en dat zij binnen drie maanden een zorgverzekering dient af te sluiten. 1.2. Bij besluit van 4 april 2012 (bestreden besluit) heeft appellant, beslissend op bezwaar, gehandhaafd zijn besluit van 29 september 2011 om betrokkene een boete op te leggen, omdat zij niet binnen drie maanden na 7 juni 2011 een zorgverzekering als bedoeld in artikel 1, aanhef en onder d, van de Zorgverzekeringswet (Zvw) heeft afgesloten. 2.1. In beroep heeft betrokkene aangevoerd dat zij in Duitsland is verzekerd voor zorg en dat zij op basis van deze verzekering ook in Nederland verzekerd is voor ziektekosten. 2.2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd, het bezwaar gegrond verklaard, het besluit van 29 september 2011 herroepen en bepaald dat het door betrokkene betaalde griffierecht door appellant wordt vergoed. De rechtbank heeft hiertoe overwogen dat appellant ten onrechte niet heeft nagegaan of de door betrokkene in Duitsland afgesloten verzekering tegen ziektekosten bij [naam verzekering] voldeed aan de bij en krachtens de hoofdstukken 2 en 3 van de Zvw gestelde regels en dan met name of die verzekering meer dan wel minder zorg aanbiedt dan het wettelijk stelsel toelaat. De rechtbank acht een dergelijk onderzoek noodzakelijk omdat artikel 25, eerste lid, van de Zvw, waarin is bepaald dat een verzekeraar die het voornemen heeft een zorgverzekering aan te bieden en uit te voeren dit schriftelijk meldt aan de zorgautoriteit, geen toetredingsvoorwaarde voor de Nederlandse zorgverzekeringsmarkt behelst. 3.1. Appellant heeft zich in hoger beroep op het standpunt gesteld dat de rechtbank ten onrechte tot het oordeel is gekomen dat nagegaan had dienen te worden of de door betrokkene in Duitsland afgesloten verzekering kan worden aangemerkt als een zorgverzekering als bedoeld in de Zvw. Appellant heeft naar voren gebracht dat het oordeel van de rechtbank geen steun vindt in de uitspraken van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State van 25 juli 2012, ECLI:NL:RVS:2012:BX2543, ECLI:NL:RVS:2012:BX2549, ECLI:NL:RVS:2012:BX2552 en ECLI:NL:RVS:2012:BX2567. In deze uitspraken is geoordeeld dat geen sprake is van een zorgverzekering in de zin van artikel 1, aanhef en onder d, van de Zvw indien de verzekeraar de verzekering niet - zoals artikel 25 van de Zvw voorschrijft - bij de zorgautoriteit heeft gemeld. 3.2. Appellant heeft er tevens op gewezen dat een verzekeraar die zich niet meldt bij de autoriteit, maar toch wenst mee te doen in het systeem van de Zvw van theoretische aard is. Zo een verzekeraar zou dan moeten voldoen aan alle verplichtingen die op grond van de Zvw op hem rusten, terwijl hij geen vereveningsbijdrage ontvangt. Dit heeft tot gevolg - nu het om substantiële bedragen gaat - dat het niet mogelijk is om tegen een concurrerende prijs een zorgverzekering die voldoet aan de vereisten van de Zvw aan te bieden. 3.3. Appellant heeft er ten slotte op gewezen dat [naam verzekering] niet heeft beoogd een zorgverzekering op grond van de Zvw aan te bieden. Niet alleen heeft zij de verzekering niet bij de zorgautoriteit aangemeld, maar zij heeft ook op geen enkele wijze gepretendeerd een zorgverzekering in de zin van de Zvw aan te bieden. 4.1. De Raad komt tot de volgende beoordeling. 4.2. Betrokkene heeft blijkens haar beroepsschrift in de veronderstelling verkeerd dat zij met een Duitse verzekering die ook in Nederland dekking geeft heeft voldaan aan de in Zvw opgenomen verplichting een zorgverzekering af te sluiten. Die veronderstelling is onjuist. Aan die verplichting is slechts voldaan nadat betrokkene een zorgverzekering heeft afgesloten die voldoet aan de bij en krachtens de hoofdstukken 2 en 3 van de Zvw gestelde regels. 4.3. Uitgangspunt bij de beoordeling of een niet in Nederland afgesloten verzekering voldoet aan de bij en krachtens de hoofdstukken 2 en 3 van de Zvw gestelde regels is of deze verzekering op grond van artikel 25 van de Zvw is gemeld bij appellant, die ingevolge de Zvw een register bijhoudt van de door de verzekeraars aangemelde (model)verzekeringsovereenkomsten. De Raad heeft, anders dan waarvan de rechtbank in overweging 3.4 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27 1873
Page 1 and 2:
NEDERLANDS JURISTENBLAD HAATZAAIEN
Page 3 and 4:
Inhoud Vooraf 1335 1813 Prof. mr. P
Page 5 and 6:
Vooraf 1335 Omzetting of verdubbeli
Page 7 and 8:
zaak laat juist nog veel vragen ope
Page 9 and 10:
die beoordeling een politiek voorst
Page 11 and 12:
van zijn uitlating. 19 Wilders heef
Page 13 and 14: Focus 1337 Balanceren tussen markt
Page 15 and 16: het beschermen van de gezondheid en
Page 17 and 18: 1.7). Daarin wordt, kort gezegd, ge
Page 19 and 20: © Patrick Post / Hollandse Hoogte
Page 21 and 22: © Marlies Wesdorp ziektes in de ve
Page 23 and 24: ter niet tot verhoging van bedragen
Page 25 and 26: Eigenlijk konden alleen de overkoep
Page 27 and 28: Rede © Marlies Wesdorp van lang ge
Page 29 and 30: Rede In het licht van die toetsende
Page 31 and 32: Notulen 1341 Notulen van de algemen
Page 33 and 34: Notulen Vraagpunt 4 Prof. mr. dr. B
Page 35 and 36: In Memoriam 1343 Mr. C.W. Dubbink (
Page 37 and 38: Rechtspraak den van een schending v
Page 39 and 40: Rechtspraak Hoge Raad (civiele kame
Page 41 and 42: Rechtspraak Feiten en procesverloop
Page 43 and 44: Rechtspraak afbeeldingen zijn waaro
Page 45 and 46: Rechtspraak de verdediging opgegeve
Page 47 and 48: Rechtspraak schriftelijk. De schrif
Page 49 and 50: Rechtspraak van de terechtzitting a
Page 51 and 52: Rechtspraak elders is bepaald dat e
Page 53 and 54: Rechtspraak opgemaakte processen-ve
Page 55 and 56: Rechtspraak duur van het verleende
Page 57 and 58: Rechtspraak is daarvoor niet voldoe
Page 59 and 60: Rechtspraak met betrekking tot de r
Page 61 and 62: Rechtspraak Protocol bij het op 29
Page 63: Rechtspraak eerste lid, van de Opiu
Page 67 and 68: Rechtspraak dat leidt niet tot een
Page 69 and 70: Rechtspraak contracten met reïnteg
Page 71 and 72: Rechtspraak - Toepassing bagatelbep
Page 73 and 74: Tijdschriften 1373 Burgerlijk (proc
Page 75 and 76: Tijdschriften 2545 werd het verzoek
Page 77 and 78: Tijdschriften oordeelde de Ondernem
Page 79 and 80: Tijdschriften B. Rashkow Immunity o
Page 81 and 82: Tijdschriften teld ‘Harmonieleer
Page 83 and 84: Tijdschriften naar de rechter te vo
Page 85 and 86: Tijdschriften recentelijk voorgeste
Page 87 and 88: Wetgeving Kinderbijslagwet en het r
Page 89 and 90: Wetgeving Wet van 04-06-2014, Stb.
Page 91 and 92: Wetgeving voorwaarden in het kader
Page 93 and 94: Wetgeving Kamerstukken II en I 2013
Page 95 and 96: Wetgeving sche mogelijkheden op te
Page 97 and 98: Wetgeving zaak maakte deel uit van
Page 99 and 100: Nieuws Generieke verlaging uurtarie
Page 101 and 102: Nieuws 1410 Aansprakelijkheid voor
Page 103 and 104: Universitair Nieuws 1413 Wilt u dat
Page 105 and 106: nisatie samen komen. Ook in het uni
Page 107 and 108: Burgerlijk Procesrecht Praktisch be
show all

NJB-1427

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?