NJB-1427

Rechtspraak
ringnemer ‘A’ vermeld en als verzekerd risico
de aansprakelijkheid van de verzekeringnemer
in de hoedanigheid van ‘eigenaar/exploitant
van een uitzendbureau, tevens verhuur
van onroerend goed’. De premie voor deze
verzekering werd berekend over de door X
opgegeven loonsom. Over 2007 is € 466 aan
premie betaald. In 2007 is in twee loodsen
van B brand uitgebroken. In die loodsen
bevonden zich zaken van huurders. De huurders
hebben C aansprakelijk gesteld. Aegon
heeft geweigerd dekking te verlenen.
In dit geding hebben A en C onder meer een
verklaring voor recht gevorderd dat C aanspraak
kan maken op dekking onder de verzekeringsovereenkomst.
De rechtbank heeft de
vorderingen afgewezen. Het hof heeft het
vonnis van de rechtbank bekrachtigd. Het hof
heeft daartoe overwogen dat de verzekeringsovereenkomst
niet aldus kan worden uitgelegd
dat de activiteiten van B en C als respectievelijk
eigenaar en verhuurder van
opslagruimte waren meeverzekerd en dat A
en C geen omstandigheden hebben gesteld
die meebrengen dat het beroep van Aegon op
het ontbreken van dekking naar maatstaven
van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar
is.
Hoge Raad
Onderdeel 2.3 bestrijdt voornoemd oordeel
van het hof met een beroep op de volgende
omstandigheden:
1. de ‘A Groep’ heeft vanaf 2001 premie
betaald gebaseerd op de omzet/loonsom van
alle vennootschappen, welke premie ‘past bij
het verzekeren van alle vennootschappen en
het daaraan voor Aegon verbonden risico’;
2. het op de polis als verzekeringnemers/verzekerden
bijschrijven van C en B in 2009
bracht geen wijziging van de premie mee,
zodat de vermelding van beide vennootschappen
een formaliteit was;
3. indien achteraf vastgesteld zou worden dat
alleen A verzekerd is geweest, heeft Aegon
jarenlang premie betaald gekregen, zonder
dat zij risico heeft gelopen.
Het onderdeel faalt. Het bestreden oordeel is
niet onbegrijpelijk, ook niet in het licht van
de genoemde omstandigheden. Wat betreft
de uitleg van de verzekeringsovereenkomst
ziet het onderdeel eraan voorbij dat geen van
de genoemde omstandigheden erop wijst dat
Aegon bij de opgave van de wijziging met
ingang van 1 januari 2006 heeft moeten
begrijpen dat A en C beoogden ook de onderhavige
opslagactiviteiten mee te verzekeren.
Wat betreft het oordeel dat niet kan worden
gezegd dat het beroep op het ontbreken van
dekking naar maatstaven van redelijkheid en
billijkheid onaanvaardbaar is, geldt voorts
het volgende. Indien Aegon premie heeft
geïnd voor een risico dat achteraf bezien niet
heeft bestaan, kan dat meebrengen dat zij
gehouden is tot premierestitutie (art. 7:938
BW). De enkele inning van premie noopt
evenwel niet tot de conclusie dat Aegon op
grond van art. 6:248 lid 2 BW dekking moet
verlenen voor schade als gevolg van de
onderhavige activiteiten.
Volgt verwerping.
De A-G concludeert tot vernietiging en verwijzing.
Hij acht de klacht tegen de verwerping
van het beroep op de beperkende werking van
de redelijkheid en billijkheid gegrond (4.7-4.9)
1349
27 juni 2014, nr. 13/04145
(Mrs. F.B. Bakels, A.M.J. van Buchem-
Spapens, C.A. Streefkerk, A.H.T. Heisterkamp,
C.E. Drion; A-G mr. J.C. van Oven)
ECLI:NL:HR:2014:1537
Onteigening. Overleden eigenaar. HR: Voor
het geval dat de bij het onteigeningsbesluit
aangewezen eigenaar is overleden, bepaalt
de Onteigeningswet dat het geding wordt
gevoerd tegen een op verzoek en op kosten
van de onteigenende partij te benoemen
derde. De onteigeningsprocedure voorziet
niet in de mogelijkheid tot benoeming van
een derde nadat het geding is aangevangen.
(OW art. 18 lid 1, 20 lid 1 en 3)
Y, adv. mrs. M.W. Scheltema en R.T.
Wiegerink, vs. de gemeente Hoogeveen,
adv. mr. J.A.M.A. Sluysmans.
Feiten en procesverloop
De gemeenteraad van Hoogeveen heeft
besloten tot onteigening van een perceel. In
de bij het besluit behorende lijst is als eigenaar
van het perceel aangewezen X, met vermelding
dat hij is overleden op 25 februari
1998. Y is de erfgenaam van X.
In dit geding heeft de Gemeente zowel wijlen
X als Y gedagvaard voor de rechtbank en
gevorderd bij vervroeging de onteigening
van het perceel uit te spreken. Y heeft zich
beroepen op niet-ontvankelijkheid van de
gemeente op de grond dat de gemeente heeft
verzuimd de rechtbank op de voet van art. 20
OW om benoeming van een ‘derde’ te verzoeken.
De rechtbank heeft bij tussenvonnis de
gemeente de gelegenheid gegeven om alsnog
het verzoek als bedoeld in art. 20 OW te
doen. Vervolgens heeft zij Y benoemd als derde
in de zin van art. 20 Ow. Daarna heeft zij
de vervroegde onteigening uitgesproken.
Hoge Raad
Voor zover voor het onderhavige geschil van
belang volgt uit art. 18 lid 1 OW dat het onteigeningsgeding
aanvangt doordat de onteigenende
partij overgaat tot dagvaarding van
degene die bij het onteigeningsbesluit als
eigenaar is aangewezen. Voor het geval dat
de bij het onteigeningsbesluit aangewezen
eigenaar is overleden, bepaalt art. 20 lid 3 in
verbinding met lid 1 OW dat het geding
wordt gevoerd tegen een op verzoek en op
kosten van de onteigenende partij te benoemen
derde. Uit deze wetsartikelen, in samenhang
bezien, volgt dat de derde dient te zijn
benoemd voordat het onteigeningsgeding
- tegen die derde als formele procespartij -
wordt aangevangen. De onteigeningsprocedure
voorziet niet in de mogelijkheid tot
benoeming van een derde nadat het geding
is aangevangen. Gelet op het bovenstaande
heeft de rechtbank ten onrechte - na aanvang
van het geding - de mogelijkheid geopend tot
benoeming van een derde, heeft zij ten
onrechte de gemeente in de gelegenheid
gesteld daartoe een verzoek te doen en heeft
zij ten onrechte de onteigening van het perceel
uitgesproken tegen (A als) een derde in
de zin van art. 20 OW. De Hoge Raad kan zelf
de zaak afdoen.
Volgen vernietiging van het vonnis, niet-ontvankelijkverklaring
van de gemeente in haar
vordering tegen X en A en terugwijzing voor
vaststelling van de proceskostenvergoeding
in de eerste aanleg.
De A-G concludeert dienovereenkomstig. Hij
bespreekt art. 20 OW onder 3.2-3.11.
1350
27 juni 2014, nr. 13/04378
(Mrs. C.A. Streefkerk, M.V. Polak,
T.H. Tanja-van den Broek;
A-G mr. E.M. Wesseling-van Gent)
ECLI:NL:HR:2014:1540
Kinderalimentatie. Grenzen rechtsstrijd.
Het hof heeft overwogen dat ‘wat er ook zij
van het al dan niet samenwonen van de
man en zijn nieuwe partner, de man
voldoende aangetoond heeft dat hij en zijn
nieuwe partner voor twee huizen woonlasten
hebben’. HR: Het hof is buiten de
grenzen van de rechtsstrijd getreden. Voorts
had het hof niet in het midden mogen
laten of de man met zijn nieuwe partner
samenwoont.
(Rv art. 24; BW art. 1:392)
De vrouw, adv. mr. S. Kousedghi, vs. de man,
adv. mr. J.F.M. van Weegberg.
1848 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27