NJB-1427

Recommendations

Info

Rechtspraak overwegingen heeft de Hoge Raad tot uitdrukking willen brengen dat in gevallen als de onderhavige bij de straftoemeting rekening mag worden gehouden met het grootschalige karakter van het delict ook al bevat de tenlastelegging geen nadere aanduiding van of verwijzing naar de hoeveelheid, doch slechts de beschrijving van een zeer beperkt aantal afbeeldingen. Geen rechtsregel verzet zich immers ertegen dat de rechter bij de strafoplegging rekening houdt met feiten en omstandigheden die kunnen gelden als omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde feit is begaan (vgl. HR 27 november 2001, ECLI:NL:HR:2001:AD4286). Gelet op hetgeen hiervoor onder 3.5 is vooropgesteld in verband met de wenselijkheid in gevallen als de onderhavige van begrenzing van enerzijds de omvang van het voorbereidend onderzoek en anderzijds de omvang van het onderzoek ter terechtzitting, leidt het voorgaande ertoe dat de steller van de tenlastelegging zich bij voorkeur zou moeten beperken tot het beschrijven van een gering aantal afbeeldingen, zo mogelijk ten hoogste vijf zonder in de tenlastelegging zelf enige aanduiding van of verwijzing op te nemen naar een wellicht grotere hoeveelheid waarvan die afbeeldingen deel uitmaken. 3.8.1. In geval van bewezenverklaring van het handelen van de verdachte met betrekking tot een of meer van die in de tenlastelegging omschreven afbeeldingen kan vervolgens bij de straftoemeting op verschillende manieren rekening worden gehouden met het grootschalige karakter van het delict. 3.8.2. In dat verband valt te denken aan de zogenoemde voeging ad informandum van strafbare feiten indien is voldaan aan de daarvoor geldende voorwaarden. Wat betreft de in dat verband relevante erkenning door de verdachte verdient opmerking dat het daarbij in gevallen als de onderhavige gaat om erkenning van het grootschalige karakter, zodat dus niet concrete afbeeldingen of de exacte hoeveelheid kinderporno behoeven te worden besproken. 3.8.3. Het uitblijven van een erkenning staat overigens niet zonder meer eraan in de weg dat bij de straftoemeting het grootschalige karakter van het voorhanden hebben wordt betrokken. Te denken valt aan de situatie waarin het gaat om een verzameling waarvan op grond van een in het voorbereidend onderzoek ingesteld summier onderzoek in redelijkheid mag worden verondersteld dat het gaat om materiaal dat geheel of grotendeels uit kinderporno bestaat, terwijl de verdachte hetzij die veronderstelling weliswaar niet heeft erkend doch ook niet heeft betwist, hetzij wel heeft betwist doch de juistheid van die betwisting op grond van het in het voorbereidend onderzoek verrichte onderzoek onaannemelijk is. 3.8.4. Voorts verzet geen rechtsregel zich ertegen dat de strafoplegging mede steunt op de uitkomst van een in het voorbereidend onderzoek – gelet op de praktische werkbaarheid bij voorkeur globaal te houden – steekproef uit het aangetroffen materiaal. Zo een steekproef komt tegemoet aan de eis dat mensen en middelen doelmatig worden ingezet. Wel moet in een dergelijk geval de verdachte in de gelegenheid zijn gesteld de bij de steekproef gehanteerde methode aan de orde te stellen. Volgt verwerping van het beroep. 1354 24 juni 2014, nr. 14/01878 (Mrs. A.J.A. van Dorst, J.P. Balkema, J.W. Ilsink) (Aanvraag tot herziening ingediend door mr. M.R. Mantz, ’s-Gravenhage) ECLI:NL:HR:2014:1501 Herzieningsaanvraag bij novum: de Hoge Raad zet de eisen uiteen waaraan een herzieningsaanvraag dient te voldoen om in behandeling te kunnen worden genomen. (Sv art. 457, 460) Hoge Raad, onder meer: 3.1. Als grondslag voor een herziening kan, voor zover hier van belang, krachtens het eerste lid aanhef en onder c van art. 457 Sv slechts dienen een door bescheiden gestaafd gegeven dat bij het onderzoek op de terechtzitting aan de rechter niet bekend was en dat het ernstige vermoeden wekt dat indien dit gegeven bekend zou zijn geweest, het onderzoek van de zaak zou hebben geleid hetzij tot een vrijspraak van de gewezen verdachte, hetzij tot een ontslag van alle rechtsvervolging, hetzij tot de niet-ontvankelijkverklaring van het Openbaar Ministerie, hetzij tot de toepassing van een minder zware strafbepaling. 3.2. Naar luid van art. 460, tweede lid, Sv dient de aanvraag de gronden te vermelden waarop deze berust. De aanvraag zal dus naar behoren gemotiveerd dienen te zijn. Dat vindt bevestiging in de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel dat tot het huidige art. 460 Sv heeft geleid (Kamerstukken II 2008/09, 32045, 3, p. 32). 3.3. Hieruit - bezien in samenhang met de omstandigheid dat ingevolge art. 460 Sv de indiening van herzieningsaanvragen is voorbehouden aan rechtsgeleerde raadslieden en de procureur-generaal bij de Hoge Raad - volgt dat uitsluitend een herzieningsaanvraag welke aan deze motiveringseis voldoet, in behandeling kan worden genomen. Een aanvraag die daaraan niet beantwoordt, is niet aan aanvraag als in de wet bedoeld en moet daarom buiten behandeling blijven. 3.4. Dat betekent dat ingeval een op art. 457, eerste lid aanhef en onder c, Sv steunende aanvraag een beroep doet op een door bescheiden gestaafd gegeven dat bij het onderzoek op de terechtzitting aan de rechter niet bekend was en dat het ernstige vermoeden wekt dat indien dit gegeven bekend zou zijn geweest, het onderzoek van de zaak zou hebben geleid hetzij tot een vrijspraak van de gewezen verdachte, hetzij tot een ontslag van alle rechtsvervolging, hetzij tot de niet-ontvankelijkverklaring van het Openbaar Ministerie, hetzij tot de toepassing van een minder zware strafbepaling, a. de aanvraag een nauwkeurige omschrijving dient te behelzen van bedoeld gegeven (hierna: het novum), dus zonder daartoe slechts te verwijzen naar eventuele bijgevoegde bescheiden; b. de aanvraag de redenen moet vermelden waarom het novum tot een van de genoemde beslissingen zou hebben kunnen leiden; c. de aanvraag, indien deze ertoe strekt de bewijsvoering aan te tasten, met voldoende precisie dient uiteen te zetten 1. waarom welk onderdeel van de bij de aanvraag gevoegde bescheiden leidt tot ernstige twijfel aan de juistheid van een nauwkeurig aangeduid gedeelte van de bewijsvoering, en 2. waarom dat leidt tot het ernstige vermoeden dat het onderzoek van de zaak destijds zou hebben geleid tot een vrijspraak. Slechts indien de aanvraag aan deze eisen voldoet, is de Hoge Raad in staat de gegrondheid ervan adequaat te beoordelen. 3.5. Indien de aanvraag - zoals in het onderhavige geval - aan die eisen niet voldoet, kan zij op grond van een tekortschietende motivering niet gelden als een aanvraag in de zin der wet en moet zij daarom buiten behandeling blijven. De aanvraag kan derhalve niet worden ontvangen. 1355 1 juli 2014, nr. 13/00445 (Mrs. A.J.A. van Dorst, B.C. de Savornin Lohman, J. de Hullu, V. van den Brink, E.S.G.N.A.I. van de Griend) (Na conclusie van A-G mr. A.J. Machielse, strekkende tot verwerping; adv. mr. N. van der Laan, Amsterdam) ECLI:NL:HR:2014:1496 Gedetailleerd overzichtsarrest inzake het oproepen dan wel horen van daartoe door 1852 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27
Rechtspraak de verdediging opgegeven getuigen in gewone strafzaken. Aan de orde komen onder meer de aan te leggen maatstaven (verdedigingsbelang en noodzakelijkheidscriterium), verschillende tijdstippen waarop verzoeken worden gedaan in de verschillende procesfasen (eerste aanleg en hoger beroep) en de toetsing in cassatie. In casu is de afwijzende beslissing van het hof op het verzoek tot het horen van getuigen een beslissing op de voet van de art. 328 en 331 lid 1 Sv jo. art. 315 Sv, welke bepalingen ingevolge art. 415 Sv ook in hoger beroep van toepassing zijn. Op die beslissing heeft art. 322 lid 4 Sv geen betrekking, zodat het cassatiemiddel buiten behandeling moet blijven. (Sv art. 260, 263, 264, 287, 288, 315, 316, 322, 328, 330, 331, 410, 411a, 414, 415, 418, 420 Sv) Inleiding: Het derde middel klaagt over de afwijzing van het verzoek om twee getuigen te horen. Deze twee getuigen zouden kunnen verklaren over de indruk die verdachte kort na het voorval maakte. Naar aanleiding van deze klacht wijst de Hoge Raad een zeer uitgebreid overzichtsarrest over het oproepen en horen van getuigen ter terechtzitting in gewone strafzaken. In het arrest komt het volgende aan bod: Inleiding (r.o. 2.1-2.2) Toepasselijke wettelijke bepalingen (r.o. 2.3) Aan te leggen maatstaven - Verdedigingsbelang (r.o. 2.4-2.7) - Noodzakelijkheidscriterium (r.o. 2.8-2.9) Procedure in eerste aanleg - Eerste terechtzitting (r.o. 2.10) - Meebrengen van getuigen naar de terechtzitting (r.o. 2.11-2.12) - Verzoek tot oproeping van getuigen gedaan vóór de terechtzitting (r.o. 2.13-2.21) - Verzoek tot oproeping van getuigen gedaan op de terechtzitting (r.o. 2.22-2.24) - Terechtzitting na schorsing van het onderzoek (r.o. 2.25-2.30) - Pro forma-zitting en regiezitting (r.o. 2.31- 2.35) Procedure in hoger beroep - Eerste terechtzitting (r.o. 2.36) - Meebrengen van getuigen naar de terechtzitting (r.o. 2.37) - Verzoek tot oproeping van getuigen gedaan vóór de terechtzitting (r.o. 2.38) - Opgave bij appelschriftuur (r.o. 2.39-2.48) - Opgave niet bij appelschriftuur (r.o. 2.49- 2.60) - Verzoek tot oproeping van getuigen gedaan op de terechtzitting (r.o. 2.61) - Terechtzitting na schorsing van het onderzoek (r.o. 2.62-2.67) - Pro forma-zitting en regiezitting (r.o. 2.68) - Procedure in hoger beroep na terug- of verwijzing van de zaak door de Hoge Raad (r.o. 2.69-2.72) Toetsing in cassatie (r.o. 2.73-2.77) Slotopmerking (r.o. 2.78) Hoge Raad, voorafgaande beschouwingen, onder meer: Inleiding 2.1. De verdachte en het Openbaar Ministerie hebben ingevolge het Wetboek van Strafvordering het recht ter terechtzitting getuigen en deskundigen te doen horen en hen daartoe op te roepen of te doen oproepen. Aan de wijze waarop de uitoefening van dat recht volgens het Wetboek van Strafvordering dient te geschieden en in het bijzonder de maatstaven aan de hand waarvan een door of namens verdachte gedaan verzoek tot oproeping van getuigen of deskundigen dient te worden beoordeeld, kan enige ingewikkeldheid niet worden ontzegd, zeker in vergelijking met het stelsel van het oorspronkelijke Wetboek van Strafvordering, hierop neerkomende dat elke procespartij - de verdachte door middel van dagvaarding via een deurwaarder (art. 263 (oud) en art. 585 (oud) Sv) - zorg droeg voor de oproeping van haar getuigen. Niet verwonderlijk is dan ook dat in de rechtspraktijk op dit gebied onduidelijkheid bestaat, in het bijzonder wat betreft het al dan niet gevolg geven aan een verzoek tot het oproepen van door of namens de verdachte opgegeven getuigen. 2.2. Daarom vindt de Hoge Raad het nuttig per procesfase een uiteenzetting te geven van de uitleg in de rechtspraak van de voor die fase gegeven wettelijke regels inzake het al dan niet oproepen dan wel horen van daartoe door de verdediging opgegeven getuigen. Het gaat om een uiteenzetting van de hoofdlijnen, met bijzondere aandacht voor enkele knelpunten. Waar nodig zal de jurisprudentiële uitleg in dit arrest worden herijkt in welk verband ook de toetsing in cassatie aan de orde komt. De uiteenzetting is beperkt tot het oproepen en horen van getuigen op verzoek van de verdachte en/of diens raadsman (hierna: de verdediging); het betreft dus niet de door het Openbaar Ministerie voorgebrachte getuigen. Voorts beperkt de uiteenzetting zich tot gewone strafzaken; zij gaat derhalve voorbij aan (afwijkende) regelingen in bijvoorbeeld ontnemingszaken, beschikkingszaken en uiten overleveringszaken. Toepasselijke wettelijke bepalingen 2.3. De volgende bepalingen van het Wetboek van Strafvordering (Sv) zijn van belang. Algemeen [het arrest vermeldt (delen van) de tekst van art. 260, art. 263, art. 264, art. 287, art. 288, art. 315, art. 316, art. 322, art. 328, art. 330, art. 331 Sv] […]. Specifieke voorschriften in hoger beroep [het arrest vermeldt (delen van) de tekst van art. 410, art. 411a, art. 414, art. 415, art. 418, art. 420 Sv] […]. Aan te leggen maatstaven Verdedigingsbelang 2.4. In beginsel heeft de verdachte het recht om ter terechtzitting alle getuigen te doen horen wier verhoor hij in het belang van zijn verdediging acht. Volgens het tegenwoordige Nederlandse stelsel van strafvordering kan de verdachte dat recht effectueren door zelf getuigen mee te brengen naar de terechtzitting. Voor het overige is hij aangewezen op het Openbaar Ministerie tot wiens taak het behoort getuigen op te roepen. Het Openbaar Ministerie kan weigeren te voldoen aan een door of namens de verdachte gedaan verzoek tot oproeping van getuigen. Door of namens de verdachte kan vervolgens ter terechtzitting het oordeel van de rechter over die weigering worden ingeroepen. Het Openbaar Ministerie - en in geval van diens weigering of verzuim de opgegeven getuigen op te roepen: de rechter - kan die oproeping weigeren op onder meer de grond dat de verdachte daardoor redelijkerwijs niet in zijn verdediging wordt geschaad (hierna ook aan te duiden als ‘verdedigingsbelang’). 2.5. In de rechtspraak en de doctrine wordt aangenomen dat die maatstaf het Openbaar Ministerie onderscheidenlijk de rechter ertoe noopt een verzoek tot oproeping van getuigen te beoordelen vanuit de gezichtshoek van de verdediging en met het oog op het belang van de verdediging bij de inwilliging van het verzoek. Dit brengt mee dat alleen dan kan worden gezegd dat de verdachte door afwijzing van het verzoek redelijkerwijs niet in zijn verdediging wordt geschaad, indien de punten waarover de getuige kan verklaren, in redelijkheid niet van belang kunnen zijn voor enige in zijn strafzaak te nemen beslissing dan wel redelijkerwijze moet worden uitgesloten dat die getuige iets over bedoelde punten zou kunnen verklaren. 2.6. Enerzijds impliceert deze regeling een terughoudend gebruik door het Openbaar Ministerie onderscheidenlijk de rechter van zijn bevoegdheid tot afwijzing van het verzoek, doch anderzijds veronderstelt zij dat het verzoek door de verdediging naar behoren wordt gemotiveerd. Zo is afwijzing van het verzoek goed denkbaar als het verzoek niet dan wel zo summier is onderbouwd dat de rechter buiten staat is het verzoek te toetsen aan de maatstaf van het verdedigingsbelang. Van de verdediging mag worden ver- NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27 1853
Page 1 and 2: NEDERLANDS JURISTENBLAD HAATZAAIEN
Page 3 and 4: Inhoud Vooraf 1335 1813 Prof. mr. P
Page 5 and 6: Vooraf 1335 Omzetting of verdubbeli
Page 7 and 8: zaak laat juist nog veel vragen ope
Page 9 and 10: die beoordeling een politiek voorst
Page 11 and 12: van zijn uitlating. 19 Wilders heef
Page 13 and 14: Focus 1337 Balanceren tussen markt
Page 15 and 16: het beschermen van de gezondheid en
Page 17 and 18: 1.7). Daarin wordt, kort gezegd, ge
Page 19 and 20: © Patrick Post / Hollandse Hoogte
Page 21 and 22: © Marlies Wesdorp ziektes in de ve
Page 23 and 24: ter niet tot verhoging van bedragen
Page 25 and 26: Eigenlijk konden alleen de overkoep
Page 27 and 28: Rede © Marlies Wesdorp van lang ge
Page 29 and 30: Rede In het licht van die toetsende
Page 31 and 32: Notulen 1341 Notulen van de algemen
Page 33 and 34: Notulen Vraagpunt 4 Prof. mr. dr. B
Page 35 and 36: In Memoriam 1343 Mr. C.W. Dubbink (
Page 37 and 38: Rechtspraak den van een schending v
Page 39 and 40: Rechtspraak Hoge Raad (civiele kame
Page 41 and 42: Rechtspraak Feiten en procesverloop
Page 43: Rechtspraak afbeeldingen zijn waaro
Page 47 and 48: Rechtspraak schriftelijk. De schrif
Page 49 and 50: Rechtspraak van de terechtzitting a
Page 51 and 52: Rechtspraak elders is bepaald dat e
Page 53 and 54: Rechtspraak opgemaakte processen-ve
Page 55 and 56: Rechtspraak duur van het verleende
Page 57 and 58: Rechtspraak is daarvoor niet voldoe
Page 59 and 60: Rechtspraak met betrekking tot de r
Page 61 and 62: Rechtspraak Protocol bij het op 29
Page 63 and 64: Rechtspraak eerste lid, van de Opiu
Page 65 and 66: Rechtspraak rapport blijkt niet van
Page 67 and 68: Rechtspraak dat leidt niet tot een
Page 69 and 70: Rechtspraak contracten met reïnteg
Page 71 and 72: Rechtspraak - Toepassing bagatelbep
Page 73 and 74: Tijdschriften 1373 Burgerlijk (proc
Page 75 and 76: Tijdschriften 2545 werd het verzoek
Page 77 and 78: Tijdschriften oordeelde de Ondernem
Page 79 and 80: Tijdschriften B. Rashkow Immunity o
Page 81 and 82: Tijdschriften teld ‘Harmonieleer
Page 83 and 84: Tijdschriften naar de rechter te vo
Page 85 and 86: Tijdschriften recentelijk voorgeste
Page 87 and 88: Wetgeving Kinderbijslagwet en het r
Page 89 and 90: Wetgeving Wet van 04-06-2014, Stb.
Page 91 and 92: Wetgeving voorwaarden in het kader
Page 93 and 94: Wetgeving Kamerstukken II en I 2013
Page 95 and 96:
Wetgeving sche mogelijkheden op te
Page 97 and 98:
Wetgeving zaak maakte deel uit van
Page 99 and 100:
Nieuws Generieke verlaging uurtarie
Page 101 and 102:
Nieuws 1410 Aansprakelijkheid voor
Page 103 and 104:
Universitair Nieuws 1413 Wilt u dat
Page 105 and 106:
nisatie samen komen. Ook in het uni
Page 107 and 108:
Burgerlijk Procesrecht Praktisch be
show all

NJB-1427

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?