NJB-1427

Rechtspraak
rapport blijkt niet van nader onderzoek door
het bureau sociale zaken. Zo hebben medewerkers
van de ambassade bijvoorbeeld geen
bezoek gebracht aan de woning en evenmin
omwonenden als getuige gehoord over de
vraag wie de eigenaar van de woning is. Verder
is onduidelijk gebleven wie de derde persoon
is op wiens naam de woning in het
kadaster staat ingeschreven. Dat de inschrijving
in het kadaster in Marokko niet verplicht
is, betekent niet dat daarmee aan een
inschrijving geen waarde kan worden toegekend.
Daar komt bij dat uit de door appellanten
overgelegde rekeningen van de energieleverantie
aan de woning in [naam gemeente
2] blijkt dat deze op naam van zoon [naam
zoon] staan.
4.5.3. De hiervoor gesignaleerde gebreken aan
het onderzoek van het IBF brengen met zich
mee dat de SVB niet aannemelijk heeft gemaakt
dat appellant in de te beoordelen periode eigenaar
was van de woning in [naam gemeente 2],
zodat appellanten niet verweten kan worden
dat zij hiervan geen melding hebben gedaan.
Uit 4.4 volgt dat appellanten wel een verwijt
treft wat betreft het niet melden van het bezit
van de woning in de gemeente [naam gemeente
1] en de ontvangst van een erfenis. Uitgaande
van de door appellanten geschatte waarde van
deze woning en de hoogte van de gestelde erfenis
bieden deze een ontoereikende grondslag
voor de conclusie dat het vermogen van appellanten
gedurende de gehele in geding zijnde
periode boven de van toepassing zijnde grens
van het vrij te laten vermogen ligt.
5. Uit 4.5 tot en met 4.5.3 volgt dat het
bestreden besluit niet met de vereiste zorgvuldigheid
is voorbereid en evenmin op een
deugdelijke motivering berust. De rechtbank
heeft dat niet onderkend. Dit betekent dat
het bestreden besluit ook wegens strijd met
artikel 3:2 en artikel 7:12 van de Algemene
wet bestuursrecht (Awb) voor vernietiging in
aanmerking komt.
5.1. Aansluitend dient te worden bezien welk
vervolg aan deze uitkomst wordt gegeven. In
dit geval kunnen de rechtsgevolgen van het
vernietigde besluit niet in stand worden gelaten
en kan de Raad evenmin zelf in de zaak
voorzien. De SVB zal een nader onderzoek
moeten instellen naar de vraag of appellanten
eigenaar zijn van de woning aan de
[adres 1] te [naam gemeente 2]. Bij dat
onderzoek kan de SVB de eigendom van de
woning van appellanten in de gemeente
[naam gemeente 1] en de door appellante
ontvangen erfenis betrekken. Na afronding
van het onderzoek zal de SVB op basis van de
resultaten van dat onderzoek een nieuwe
beslissing op bezwaar dienen te nemen.
5.2. De Raad ziet aanleiding om met toepassing
van artikel 21, zesde lid, van de Beroepswet
de SVB op te dragen het onder 4.5 geconstateerde
gebrek te herstellen.
1366
18 juni 2014, nr. 12/5258 ZVW
(Mrs. De Mooij, Brand, Hilhorst-Hagen)
ECLI:NL:CRVB:2014:2115
Een in Duitsland afgesloten verzekering
voor zorg met Europadekking betekent niet
dat is voldaan aan de verplichting op grond
van de Zorgverzekeringswet een
zorgverzekering af te sluiten.
(Zvw art. 9b)
(….)
Overwegingen
1.1. Bij brief van 7 juni 2011 heeft appellant
betrokkene bericht dat zij geen zorgverzekering
heeft en dat zij binnen drie maanden
een zorgverzekering dient af te sluiten.
1.2. Bij besluit van 4 april 2012 (bestreden
besluit) heeft appellant, beslissend op
bezwaar, gehandhaafd zijn besluit van 29 september
2011 om betrokkene een boete op te
leggen, omdat zij niet binnen drie maanden
na 7 juni 2011 een zorgverzekering als
bedoeld in artikel 1, aanhef en onder d, van de
Zorgverzekeringswet (Zvw) heeft afgesloten.
2.1. In beroep heeft betrokkene aangevoerd
dat zij in Duitsland is verzekerd voor zorg en
dat zij op basis van deze verzekering ook in
Nederland verzekerd is voor ziektekosten.
2.2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de
rechtbank het beroep gegrond verklaard, het
bestreden besluit vernietigd, het bezwaar
gegrond verklaard, het besluit van 29 september
2011 herroepen en bepaald dat het
door betrokkene betaalde griffierecht door
appellant wordt vergoed. De rechtbank heeft
hiertoe overwogen dat appellant ten onrechte
niet heeft nagegaan of de door betrokkene
in Duitsland afgesloten verzekering tegen
ziektekosten bij [naam verzekering] voldeed
aan de bij en krachtens de hoofdstukken 2 en
3 van de Zvw gestelde regels en dan met
name of die verzekering meer dan wel minder
zorg aanbiedt dan het wettelijk stelsel
toelaat. De rechtbank acht een dergelijk
onderzoek noodzakelijk omdat artikel 25,
eerste lid, van de Zvw, waarin is bepaald dat
een verzekeraar die het voornemen heeft een
zorgverzekering aan te bieden en uit te voeren
dit schriftelijk meldt aan de zorgautoriteit,
geen toetredingsvoorwaarde voor de
Nederlandse zorgverzekeringsmarkt behelst.
3.1. Appellant heeft zich in hoger beroep op
het standpunt gesteld dat de rechtbank ten
onrechte tot het oordeel is gekomen dat
nagegaan had dienen te worden of de door
betrokkene in Duitsland afgesloten verzekering
kan worden aangemerkt als een zorgverzekering
als bedoeld in de Zvw. Appellant
heeft naar voren gebracht dat het oordeel
van de rechtbank geen steun vindt in de uitspraken
van de Afdeling Bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 25 juli 2012,
ECLI:NL:RVS:2012:BX2543,
ECLI:NL:RVS:2012:BX2549,
ECLI:NL:RVS:2012:BX2552 en
ECLI:NL:RVS:2012:BX2567. In deze uitspraken
is geoordeeld dat geen sprake is van een
zorgverzekering in de zin van artikel 1, aanhef
en onder d, van de Zvw indien de verzekeraar
de verzekering niet - zoals artikel 25
van de Zvw voorschrijft - bij de zorgautoriteit
heeft gemeld.
3.2. Appellant heeft er tevens op gewezen dat
een verzekeraar die zich niet meldt bij de
autoriteit, maar toch wenst mee te doen in
het systeem van de Zvw van theoretische aard
is. Zo een verzekeraar zou dan moeten voldoen
aan alle verplichtingen die op grond van
de Zvw op hem rusten, terwijl hij geen vereveningsbijdrage
ontvangt. Dit heeft tot gevolg
- nu het om substantiële bedragen gaat - dat
het niet mogelijk is om tegen een concurrerende
prijs een zorgverzekering die voldoet
aan de vereisten van de Zvw aan te bieden.
3.3. Appellant heeft er ten slotte op gewezen
dat [naam verzekering] niet heeft beoogd
een zorgverzekering op grond van de Zvw
aan te bieden. Niet alleen heeft zij de verzekering
niet bij de zorgautoriteit aangemeld,
maar zij heeft ook op geen enkele wijze
gepretendeerd een zorgverzekering in de zin
van de Zvw aan te bieden.
4.1. De Raad komt tot de volgende beoordeling.
4.2. Betrokkene heeft blijkens haar beroepsschrift
in de veronderstelling verkeerd dat zij
met een Duitse verzekering die ook in Nederland
dekking geeft heeft voldaan aan de in
Zvw opgenomen verplichting een zorgverzekering
af te sluiten. Die veronderstelling is
onjuist. Aan die verplichting is slechts voldaan
nadat betrokkene een zorgverzekering
heeft afgesloten die voldoet aan de bij en
krachtens de hoofdstukken 2 en 3 van de
Zvw gestelde regels.
4.3. Uitgangspunt bij de beoordeling of een
niet in Nederland afgesloten verzekering voldoet
aan de bij en krachtens de hoofdstukken
2 en 3 van de Zvw gestelde regels is of
deze verzekering op grond van artikel 25 van
de Zvw is gemeld bij appellant, die ingevolge
de Zvw een register bijhoudt van de door de
verzekeraars aangemelde (model)verzekeringsovereenkomsten.
De Raad heeft, anders
dan waarvan de rechtbank in overweging 3.4
NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27 1873