Bijlagen - Erfgoedcel Kempens Karakter

- Pastorie Kessel (Kessel-Dorp)
De eerste vermelding van het ‘Heiligh Geesthuys’ dateert van 1436. Vanaf 1618 deed het gebouw dienst als
pastorie van Kessel. In 1772 werd de pastorie herbouwd en in 1870-1872 werd het gebouw verhoogd met
een bovenverdieping. In de pastorie hebben bijna 400 jaar de pastoors van Kessel gewoond. De pastorie
werd meermaals verkocht en verhuurd. Het gebouw werd onder meer als vredegerecht voor het kanton
Berlaar gebruikt. In 1827 werd de pastorie gekocht door de gemeente.
- Pastorie Nijlen (Gemeentestraat in Nijlen)
Over de oorsprong van de pastorie van Nijlen bestaat heel wat onduidelijkheid. De pastorie was alleszins
omgeven door een gracht om de dorpelingen te beschermen tegen vijandige legers. In 1747 legerde de
vorst van Waldeck met zijn troepen in Nijlen met oog op de belegering van Lier en Antwerpen. Het gebouw
brandde in die periode volledig af. De benedenverdieping werd herbouwd. Ca. 1850 werd het gebouw met
een verdieping verhoogd.
- Sint-Willibrorduskerk (Kerkstraat in Nijlen)
Over de bouwgeschiedenis van deze kerk met oude oorsprong is weinig geweten. Volgens sommige
bronnen zou onder meer de toren opklimmen tot de 15 de eeuw. De Sint-Willibrorduskerk onderging alleszins
diverse veranderingen en reconstructies. In de 20 e eeuw werd de kerk tijdens de twee wereldoorlogen
telkens verwoest. De heropbouw van het neogotische bouwwerk werd in 1960-1961 afgerond.
���� OLEN
Kerk Sint-Martinus monument
Pastorie Sint Martinus monument
Kapel van Meren monument
Omgeving Kapel van Meren Landschap
Buulmolen Monument
Parochie Sint-Martinus
De Sint-Martinuskerk
De Sint-Martinuskerk Van Olen is het fraaie resultaat Van drie bouwfasen die zowel aan de materiaalkeuze
als de uiterlijke stijlkenmerken goed te herkennen zijn. De zandstenen westtoren is vroeg-gotisch (13-14de
eeuw). De overige gevels zijn in baksteen uitgevoerd. Het koor met zijn steunberen en spitsboogramen is
representatief voor de laat-gotische Kempense baksteengotiek (15-16de eeuw). Ook de benedenkerk heeft
een laat-gotische kern maar verwierf haar huidig classicistisch uitzicht aan het eind van de 18 de eeuw na de
aanhechting van de zijbeuken. Waar in de meeste Vlaamse parochies de kerk en het kerkhof de jongste
decennia ruimtelijk "gescheiden" werden, bleef deze eeuwenoude band in Olen echter tot op heden intact.
Het stemmige interieur charmeert vooral door zijn fraai houtwerk met een speciale vermelding voor enkele
laat-gotische beelden, de barokke portiekaltaren en de rococopreekstoel. In de Kempen is de vroeg-gotiek
zeer sober en nagenoeg van elke ornamentiek verstoken: de amper drie geledingen tellende,
zandstenenwesttoren illustreert dit sprekend. De gevelopeningen bleven beperkt tot het korfboogportaal,
een rechthoekig raam aan de basis van de tweede register en spitsboogvormige galmgaten in de
klokkenkamer. De torenromp is bekroond met een slanke, achtzijdige naaldspits. Merkwaardig is wel de
plaatsing van het torenuurwerk: aan de achterkant tegen de spits en langs de voorkant tegen de
klokkenkamer. De tegen de toren aanleunende doopkapel (zuid) en bergruimte (noord) werden pas in het
laatste kwart van de 18de eeuw toegevoegd.
Erfgoedconvenant regio Kempen - BIJLAGEN intentienota p. 217