Bijlagen - Erfgoedcel Kempens Karakter

** Waardevolle voorwerpen
���� GROBBENDONK
- Collectie diamantmuseum en archeologisch museum
- Mercuriusbeeldje
- Post Middeleeuwse houten waterput
- Stichtingssteen priorij Den Troon (1414)
���� LILLE
1. De Kempische muts
- de zondagse muts
De technische benaming cornetmuts (“kernet”) werdt hier meestal niet gebruikt. Men sprak van een
“boerenmuts” – niet boerinnenmuts – ook wel van “lintenmuts” of “strikkenmuts”. Deze muts heeft de
neiging het hoofd te verbreden. De voornaamste versiering van deze muts bestond uit de verscheidene
toeren gepijpte kant aan de voorzijde en de strik van gekleurd lint aan de achterzijde, waarvan de panden
op de rug afhingen.
- de daagse muts
Iedere vrouw had meestal wel enkele mutsen in gebruik nl. twee of meer daagse mutsen of huismutsen
naast de feestmuts en de rouwmuts. Het was de gewoonte in de Kempen dat men bij elke begrafenis – ook
van de niet familieleden – zich in rouw kleedde. Binnenshuis droeg de vrouw niet steeds een muts, ook al
droeg ze die gewoonlijk wel buitenshuis. In de Kempen liepen vele vrouwen blootshoofds in vergelijking met
in vele andere streken. Anderen droegen toch een huismuts, die meestal vervaardigd was in witte katoen.
Het model was afgekeken van de zondagse muts maar tot een eenvoudiger vorm herleid. De muts was
soms afgeboord met een kantje en had een platte strik op het achterhoofd. Deze mutsen konden de
vrouwen zelf wassen. Sommige mutsen hadden toch wel gefronste toeren. Het maken van die mutsen was
toch weer werk voor de mutsenmaakster.
2. De trekkap
Naast de cornetmuts hadden sommige vrouwen nog een “kap”. Die droegen ze als ze op hun paasbest
wilden zijn. De trekkap lijkt eenvoudiger dan de cornetmuts maar was veel kosbaarder omdat ze volledig
vervaardigd was uit ragfijn Lierse of Turnhoutse kant. Ze was minstens tweemaal zo duur.
3. De Spaanhoed
Soms droeg men boven de kap een “spaanhoed” of “boerinnenhoed”. Het waren grote hoeden uit fijn
Italiaans stro vervaardigd en daardoor ook zeer kostbaar.
De hoed was belegd met een lint uit gebloemde of geruite satijn, dat onder de kin kon gestrikt worden.
4. Het capote-hoedje
Toen na W.O. II de typische Kempische klederdracht bijna niet meer gedragen werd, waren er hier en daar
nog oudere vrouwen die geen cornetmuts meer droegen maar toch van hun kapmantel niet konden
scheiden. Anderen kleedden zich volgens de heersende dorpse mode: zwarte jurk of jas en het zwarte
capote-hoedje. Het was versierd met strikken, veren, gitten en kralen. Het was meestal gemaakt uit zijde of
glansfluweel.
5. De falie
Erfgoedconvenant regio Kempen - BIJLAGEN intentienota p. 74