Målarbeid i det miljøterapeutisk arbeidet

81
Det er samanheng i at mål som ikkje er operasjonaliserte og spesifikke,
tenderar til å verta globale, vanskelege å forstå, gjev tolkningsmon
mellom personar og av den grunn mellom anna vert vanskelege å gje
presise tilbakemeldingar på (sjå Kazdin 1994, s. 91).
På denne bakgrunnen er det og interessant å spørra seg om tiltak ein set ut i
livet stemmer med dei mål ein til å byrja med formulerte. Det kan difor
stillast spørsmål både med om behandlingsmål til vanleg er klåre og
realistiske, og om tiltak til vanleg står i positiv samanheng med dei formulerte
måla.
På den andre sida er det positivt at så mange som 74 prosent svarar at mål
vanlegvis er utfordrande.
Det er ikkje nok at mål berre er spesifikke, dei må og vera utfordrande om
dei skal ha maksimal effekt i eit endringsarbeide (sjå Wright 1990, s. 230;
Locke & Latham 1990 s. 49; Campell 1991, s. 6; Johnson & Kanfer 1992,
s.122).
Her ligg det etter mi meining, ei utfordring i høve til moglegheitene for
tilbakemelding til klienten. Utfordrande, tidvis vanskelege mål, bør vera
spesifikke og operasjonaliserte slik at det er mogeleg å gje tilbakemelding i
høve til klientane si faktiske fungering (sjå til dømes Campell 1991, s. 4,
kor han gjer greie for ei tilbakemeldingssløyfe i samband med målspesifisering).
Til undersøkjingsspørsmålet - i kor stor grad ein arbeider med deldimensjonane
i mål, er det etter mi meining ikkje haldepunkt for å svara
eintydig at ein oftast eller nesten alltid utøver denne delen av målarbeidet
forsvarleg nok i institusjonen.