Şucaeddin Veli ve Velayetnamesi T.C. Eskişehir Valiliği

Eyitdiler:-“Kırkkavak’da ardından yitdük, sorduk. İşte güneş öyle yerindedir, didi”, didiler.Sultan Varlığı dahi eyitdi:-“Köçegüm, âşık oldur ki gicesi gündüzi bir ola”, didi.Yakub Baba Gezbeli’nde yatak salub nice oyunlar izhâr idüb anda karar itdi.Şimdiki hande dahi âsitânesi vardur işler ol aklımın eridir vesselâm.Hikâyet:Bir gün Sultan Varlığı otururken eyitdi:-“Köçegüm, gün altından bir kardaşcık geleyor, pîrlere ne irice kaycağızı vargüne senin ânun kabına”, didi.Sultan bir yerde otururdı. Bir karıcık gelüb Sultan’a niyaz itdi. Eyitdi:-“Sultânım, her kişinin katında hâceti makbuldür. Benim dahi hâcetimi kabuleyle, didi. Bir bîcan karıcugum, eyleciğim var. Akçe çok yok ki dokudum bezceğizidokuturum”, didi.Sultan eyitdi:-“Köçegüm, her kim bu karucağzın maksûdını yetürürse, pîrler dahi ânınhacetin kabul eyleye”, didi.Abdal Mehmed hallaclık ilminde bilürdi. Toplayub duru geldi. Sultan elinöpdi. Ol ibligi alub kendü vardı. Bir kişinin tez dergâhında dokuyub, Sultânın nazarınagetürdi. Sultan Varlığı dahi ol dem ânâ nazar eyledi. Amma Sultan her kandeki gitseardına düşer, nasibim virdirdi. Bir gün bir yerde giderdi. Sultan varub ayak yolına oturdı.Meger Sultânın ol vakte kadar ayak yoluna oturdıgın kimse gördügi yok idi. Yerindenkalkıcak bir nesne urdı. Abdallar oraya seyirdirdiler. Abdal Mehmed öndin yetişdi.Gördi ki Sultânın oturdıgı yerde bir koz kadar gevher durur aldı, ağzına koyub, yutdı.Andan Sultânın nazarına geldi. Sultan eyitdi:117