Şucaeddin Veli ve Velayetnamesi T.C. Eskişehir Valiliği

Hikâyet:Bir münkir kişi var idi. Kadı’ya eyitdi:-“Sultan Şüca’ın dervişleri oruc tutmazlar”, didi.Kadı dervişlere münkir kişi idi. Varayım ben anların hakkından geleyim deyübatlandı. Dervişlerin üzerine geldi. Eyitdi:-“Bre dervişler, niçin oruç tutmazsız”, didi.Cümle dervişleri döğdi. Kadı gidicek, Sultan bir yerde otururdı. Dervişler durubnazarına vardılar. Eyitdiler:-“Biz, senin gibi Sultânın kulı olavuz. Bir kadı gele, bizi döge. Bizim hakkımızıandan alıvir”, didiler.Eyitdi:düzün”.-“Köçegüm, ol gelüb dögen kişiler ne kadar ise her birine birer makbereVardılar, birer kabir itdiler. Kadı ile on beş kişi idi. Sultan bir kere dayağın yereurdı. Kadı ve yoldaşları atdan düşüb can virdiler vesselam.Hikâyet:Sultan Varlığı üç yüz abdalla atlu çala çıkdı. TaşradanSayfa 29taşra çıkdı, götürmedi. Yanında olan abdallar, kimi on ve kimi yirmi gün açlığakatlandılar. Hep dağıldılar. Kendü heman nazarında on yedi abdal kaldı. Taşradankarnın doyurub geleni dahi nazarına getürmedi. Kırk gice ve gündüz oturub bi- nişândilinden haber virdi. Kırk günden sonra durub Tutman Dağı’na doğru yürüyordu. Birâlâ ki vardı. Yeşil, kızıl çadırlar kurulub durur. Ol çadırların adamları Sultânıma karşugelüb elin ayagın öpdiler, eyitdiler:130