karar-alma yaklaşımı çerçevesđnde 1 mart 2003 tezkeresđ

16• Gelen bilgiyi tamamen reddederek veya bunların değersizliklerini göstererekmevcut inançlarını korumaya alabilir• Gelen bilgileri kabul ederek inançlarını değiştirebilir. 53Diğer alanlarda olduğu gibi dış politika alanında da, karar alıcılar, prestijlerizedeleneceği için genellikle ilk iki tür tepkiyi göstermektedirler. Bu ise, devletlerarasındaki uyuşmazlıkların çatışmaları artırıcı bir hal almasına neden olmaktadır.1.2.1.5. Siyasi KültürKültür, “bakmak” veya “yetiştirmek” anlamına gelen Latince’deki “cultura”veya “colere” fiilinden gelip insanın doğal ve sosyal çevresiyle ilişkilerinde ortayaçıkan sorun ve gereksinimlere çözüm getirme yönünde yarattığı maddi ve maddiolmayan değerler bütünü olarak tanımlanmaktadır. 54Kültür, biyolojik miras yoluyla değil, öğrenme vasıtasıyla bir nesilden birsonraki nesle geçen unsurları kapsar. Ancak siyaset bilimciler bu kavramı siyasikültür şeklinde insanların psikolojik açıdan yönlendirilmesi şeklinde daha dar biranlamda kullanılmaktadır. Onlara göre siyasi kültür, partiler, hükümet, anayasa gibiinançlar, değerler ve semboller bağlamında ifade edilen siyasi objelerin yönelimleryapısıdır. 55Siyasi kültür, tıpkı kimlik, inanç, tarih bilinci gibi bir ülkenin dış politikasını,onun karar alma sürecini etkileyen bir unsurdur. Ülkedeki siyasi ve diplomatikkültürün ülkedeki insanların gerek kendilerini tanımlamalarında gerekse güvenlik,barış ve istikrar kavramlarını yorumlamalarında etkili olması ülkenin kaçınılmazolarak dış ve güvenlik politikasını etkilemektedir. Ülkedeki, siyasi ve diplomatikkültür, karar vericilere çeşitli durumlarda ne yapmaları gerektiği konusunda yolgöstermektedir. Bunlar, bir ülkede benzer olaylar karşısında ne yapılması gerektiğikonusundaki birikimlerden doğmuş ve çeşitli tarihsel olayların etkisiyle yerleşmişolan ortak toplumsal bilinç ve paylaşılan inançlar ve değerlerdir. Bunlar ayrıca, bir53 a.g.e., s. 212., Walter S. Jones, The Logic of International Relations, 7. Baskı, (Harper CollinsPublishers, 1996), s. 223.54 Gökçe, Afacan, Akgün, v.d., a.g.e., s. 98.55 Andrew Heywood, Siyaset, Bekir Berat Özipek (çev.), (Ankara: Liberte Yayınları, 2006) s. 290.