Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

MałŜeństwo Natsu z Hiraoką Sadatarõ nosiło znamię mezaliansu, gdyŜ dziadekMishimy, choć absolwent prawa Tokijskiego Uniwersytetu Cesarskiego i urzędnikMinisterstwa Spraw Wewnętrznych, pochodził z biednej rodziny chłopskiej. Natsu, dopiętnastego roku Ŝycia przebywała na wychowaniu u arystokratycznej rodzinyArisugawa, spokrewnionej z cesarzem Meiji. Odebrała klasyczne wychowanienajwyŜszej japońskiej szlachty, jednak ze względu na jej zmienny charakter i atakihisterii, co cechowało ją podobno od wczesnego dzieciństwa, nie udało się wydać ją zamąŜ za wysokiego arystokratę. 4Hiraoka Sadatarõ dorobił się majątku na kontaktach z koloniami, dzięki otwarciugranic Japonii, i został gubernatorem. W okresie gdy piastował stanowisko zarządcySachalinu, uwikłany został w aferę polityczną. Jak to jest w japońskim zwyczaju, podałsię do dymisji i odszedł ze słuŜby państwowej. Wówczas nastąpiła degradacja irozpoczął się upadek rodziny Hiraoka. To oraz rodowe pochodzenie Mishimy jestistotne, gdyŜ dla Japończyków liczyła się najbardziej harmonia w Ŝyciu społecznymoraz interes grupowy, a co z tego wynika, Japończyk był identyfikowany i postrzeganyprzez jego pozycję w rodzinie (pochodzenie) oraz w pracy (stanowisko). 5Gdy Kimitake miał niecałe dwa miesiące, owdowiała babka Natsu, nakazałaprzeniesienie go do jej mieszkania i przejęła nad wnukiem opiekę. Zgodnie z tradycjąjapońską, matka męŜa miała niemal pełną władzę nad wielopokoleniową rodziną,synową i wnukami. Natsu mieszkała na parterze domu, którego pierwsze piętrozajmował jej syn Asuza z Ŝoną Shizue. Pretekstem wysuniętym przez babkę Mishimy wcelu zabrania go od rodziców, było niebezpieczeństwo groŜące wnukowi z powodustromych schodów prowadzących na piętro.W pokoju, wówczas pięćdziesięcioletniej Natsu, przy jej łóŜku ustawionołóŜeczko Kimitake. Tylko na czas karmienia zanoszony był piętro wyŜej do matki.Wówczas babka z zegarkiem w ręku odmierzała czas, aby jak najszybciej odebraćniemowlę i zanieść z powrotem do siebie. W pokoju Natsu panował półmrok i zaduch,gdyŜ często negatywnie się czuła i światło raziło ją w oczy. Była schorowana, więcpomieszczenie przesiąknięte było zapachem dolegliwości i leków. Jej duma,4 B. Kubiak Ho-Chi: Mishima Yukio. Estetyka klasyczna w prozie i dramacie 1941-1960. Kraków 2004s. 35-36.5 Stąd w j. japońskim zapisuje się najpierw nazwisko a potem imię, gdyŜ przede wszystkim waŜna jestprzynaleŜność do grupy, a cechy indywidualne są drugorzędne. Liczy się głównie dobro rodziny,rodu, firmy, kraju, a nie dobro jednostki.14