Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

Japończyków wyznaje światopogląd materialistyczny); cechą charakterystyczną tej religiijapońskiej jest brak rozgraniczenia na to co boskie (sacrum) a co ludzkie (profanum), kaŜdaosoba która w swoim Ŝyciu dała wyraz nieskazitelnej postawy moralnej i dokonała jakiegoświelkiego czynu (dla dobra innych), moŜe zostać po jej śmierci uznana za Kami – np.Mishima Yukio, przez niektórych, jest czczony w Japonii jako narodowe Kami. 2030. Brama tori - symbol religii sinto.Źródło: http://www.wisegorilla.com/images/shinto/shinto.html (3 VIII 2009)– siogun / szogun / shõgun – dawniej w polskiej literaturze przedmiotu funkcjonowała bliskawymowie japońskiej nazwa siogun, następnie zaczęła funkcjonować nazwa szogunnaśladująca wypaczoną wymowę angielską, a obecnie coraz częściej funkcjonuje błędna wwymowie transkrypcja japońska shõgun (gdyŜ w języku angielskim brak ś, które jest wjapońskim i polskim); funkcję sioguna wprowadzono w 794 r. podczas wojen z Ajnami –oznaczała wówczas tytuł nadany przez Cesarza głównodowodzącemu wojsk kraju(głównodowodzący wojsk przeznaczonych do podboju barbarzyńców), następnie na czaskolejnych wojen Cesarz nadawał ten tytuł kolejnym generałom – był on zaś równorzędny zeuropejskim tytułem głównodowodzącego marszałka polnego; w 1185 r. utworzonodziedziczny tytuł sioguna, oficjalnie przyznawany przez Cesarza, a faktycznie naleŜący doseniora najsilniejszego w kraju rodu, który to praktycznie samodzielnie sprawował władzęw Japonii – ten okres w dziejach Kraju Wschodzącego Słońca nazywa się siogunatem lubbakufu, czyli rządami sioguna lub rządami pod namiotem polowym; kolejne najwaŜniejszerody siogunów to: Minamoto (od 1185), Ashikaga (1338-1573) i Tokugawa (1603-1868),zaś największymi siogunami byli: Oda Nobunaga (1573-1582), Toyotomi Hideyoshi(1582-1598) i Tokugawa Ieyasu (1598-1603); w 1868 r. siogunat został zlikwidowany, gdyRewolucja Meiji przywróciła władzę Cesarzowi. 21– yakuza – inaczej gokudõ; tradycyjne określenie na japońską zorganizowaną grupęprzestępczą lub jej członka, synonim japońskiej mafii; nazwa pochodzi od japońskiej gry wkarty hanafuda, zwycięŜa w niej gracz który ma karty, w których ostatnia cyfra sumy jest20 W. Kotański: Opowieści o pierwszych władcach japońskich. Warszawa 1990; Religie współczesnegoświata. Warszawa 1989; http://www.religioustolerance.org/shinto.htm (5 VIII 2009)21 O. Ratti, A. Westbrook: Sekrety samurajów... s. 42-53; J. Szymankiewicz: Samuraje... s. 8-9; A. J.Bryant: Samuraje... s. 4-5, 11-12.177