Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

W końcu, przygotowany kondycyjnie, od lipca 1955 roku, w wieku juŜ trzydziestulat, Mishima zaczął podnosić cięŜary i rozpoczął budowanie swojego ciała. Od tamtejpory, przez piętnaście lat, aŜ do śmierci, odbywał zawsze trzy treningi w tygodniu, nieopuszczając nigdy ani jednego z nich. Ćwiczył nawet wówczas gdy był chory, miałgorączkę, całymi dniami pisał lub gdy przyjeŜdŜali do niego goście – w ostatnimwypadku wysyłał po nich swojego znajomego lub podwładnego, który przepraszał wjego imieniu, tłumacząc Ŝe Mishima sensei ma „body-biru” (jak Japończycy wymawiająangielskie „body-build”). Zazwyczaj pisarz spał do południa, o godzinie 15 lub 16zaczynał treningi, a nocami pracował. Gdy wyjeŜdŜał z Tokio, pierwsze co robił wnowym miejscu to szukał hali sportowej gdzie mógłby ćwiczyć. W swoim mieścienajczęściej ćwiczył w hali Kõrakuen. I w tej dyscyplinie, jak w innych, sukcesyprzyszły z mozołem i późno. Jeszcze w 1958 roku atleta Kubo stwierdził, Ŝe Mishimajest zbyt anemiczny i nie powinien zajmować się kulturystyką. Dopiero w latachsześćdziesiątych pisarz wypracował ciało, z którego mógł być dumny i które zpodziwem oglądali inni. 13Jednak juŜ po roku ćwiczeń wysiłkowych, Mishima sprawił sobie nagrodę wpostaci uczestnictwa w niesieniu mikoshi, o czym marzył od dziecka. Mikoshi tosintoistyczne sanktuarium w postaci zdobionej skrzyni, obnoszone po okolicy podczasświąt religijnych, przez młodych męŜczyzn unoszących je na ramionach na dwóch lubczterech długich poziomych drągach. JuŜ w „Wyznaniach maski” w 1949 roku pisarzpisał o tym obrzędzie z entuzjazmem: „Jedna tylko rzecz była w tym wszystkimwyraźnie widoczna, rzecz, która mnie przeraziła i zraniła, wypełniając moje sercenieopisaną męką. Był to wyraz twarzy tych młodych męŜczyzn niosących świątynię –wyraz najbardziej w świecie obscenicznego i nieukrywanego odurzenia.” 19 sierpnia1956 roku Mishima rano ubrał przepaskę na biodra, bawełniany biały pas, wąskie białespodnie, odświętną kurtkę z podwiniętymi rękawami oraz opaskę na czoło i przyłączyłsię do młodych męŜczyzn z cechu Jiyũgaoka dźwigających wielką mikoshi. W tensposób symbolicznie przełamał swoją słabość i alienację z dzieciństwa, doznającfizyczno-religijnej ekstazy. Spocony, zmęczony i obolały, czuł Ŝe Ŝyje, co więcej czułsię częścią grupy i poczuł się silny. Pisał o tym: „W tym momencie brałem udział wdramacie całego istnienia.” 1413 TamŜe, s. 139.14 TamŜe, s. 145-146.77