Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

zewnętrzny i postawę, to dobrze jest ciągle korygować je w lustrze. [...] Ludzie niezaglądają zbyt często do lustra, dlatego tak źle się prezentują. Nasz sposób mówieniapoprawiamy ćwicząc w domu wymowę. Umiejętność pisania listów przyswajamy sobiepisząc najpierw na brudno, nawet jeśli list ma tylko jedną linijkę. We wszystkich tychtrzech sprawach powinien wyraŜać się spokój, ale i wewnętrzna siła." , "Samuraj musizawczasu przyswoić sobie zasadę, Ŝe nie wolno mu w Ŝadnej sytuacji okazać słabości.Nawet w drobnych sprawach ujawniają się najgłębsze tajemnice ludzkiego serca." , „Napoczątku, kiedy człowiek traci oddech w biegu, jest to niemiłe. Ale jakŜe przyjemniejest po takim biegu przystanąć. A jeszcze przyjemniej jest usiąść. Potem jeszcze milejjest połoŜyć się. Ale najmilej jest wziąć poduszkę i porządnie się wyspać. Takiepowinno być ludzkie Ŝycie. Człowiek powinien za młodu zdrowo się natrudzić, a potempo trochu dochodzić do spokoju." 9Kształtowanie własnego ciała, Mishima zaczął od ogólnorozwojowego pływania,po powrocie z Grecji, w 1952 roku, w wieku juŜ dwudziestu siedmiu lat. Pisał potem otym okresie: „Mniej więcej od tej pory odczuwałem potrzebę przemiany w swojewłasne przeciwieństwo, nawet w realnym Ŝyciu. Rzecz jasna nie mam pewności, czystworzyłem swoje przeciwieństwo, czy tylko pewien aspekt samego siebie, który dotądpozostawał nie zauwaŜony.” Pływanie przychodziło pisarzowi z trudem, nie pływał oddzieciństwa, miał kiepską koordynację ruchową, ale był niezwykle wytrwały i niezwracał uwagi na własne poraŜki oraz przemęczenie dzięki zapatrzeniu w Bushido.Znajomi Mishimy twierdzą, Ŝe początkowo „wskakiwał do basenu i zaraz spadał na dnojak kamień”. Jednak dzięki sumiennym treningom, w ciągu kilku tygodni, nauczył sięswobodnie pływać. Ale jeszcze pod koniec lat pięćdziesiątych, często zdarzały mu sięporaŜki w tym sporcie. Kiedyś znajomy Kita Morio widząc jak Mishima zaczyna płynąćswoim ulubionym stylem, czyli delfinem, wskoczył do wody obok niego i podjął z nimwyścig. Wyprzedził pisarza płynąc crawlem, dopłynął do przeciwległego brzegu i tamczekał na Mishimę. Liczył Ŝe ten pogratuluje mu szybkości, jednak Mishima zkamienną twarzą tylko wyszedł z basenu i poszedł do barku. Takie zachowanie byłozalecane takŜe przez Bushido – spokój w obliczu poraŜki, nie przyznawanie się dowłasnej słabości, tylko dalsze samodoskonalenie. 109 I. Nitobe: Bushido: dusza Japonii. Bydgoszcz 2001 oraz: J. Yamamoto: Hagakure (Ukryte wśród liści– fragmenty). W: Estetyka japońska. T. 3: Estetyka Ŝycia... s. 109 -126.10 J. Nathan: Ostateczne potwierdzenie istnienia... s. 133, 137.75