Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

26. Gejsze w tradycyjnym stroju (kimonie i obi), uczesaniu (włosami spiętymi u góryszpilkami) i makijaŜu (z wybielonymi twarzami).Źródło: http://www.telegraph.co.uk/telegraph/multimedia/archive/00682/geisha404_682061c.jpg(3 VIII 2009)– harakiri – dosłownie: „cięcie brzucha” (hara znaczy „brzuch”, zaś kiri – „cięcie”);literatura i filmy zachodnie rozpropagowały to błędne określenie na obrzęd seppuku, aJapończyk jedynie z wielką pogardą mógłby nazwać samobójstwo przez otwarcie sobiebronią białą brzucha słowem harakiri, jak mówi prof. A. Tomczyk: „Harakiri to moŜnazrobić rybie, jak się ją patroszy” (np. film Kobayashi Masaki pt.: „Seppuku” z 1962 r., naZachodzie został rozpowszechniony pt.: „Harakiri”, co jest totalnym wypaczeniem). 7– kabuki - jeden z trzech głównych rodzajów tradycyjnego teatru japońskiego (obok nõ ibunraku); nazwa kabuki wywodzi się od słowa kabuku, oznaczającego zachowanieodbiegające od normy, niestosowne, draŜniące mizdrzenie się i kokieterię; teatr kabuki jestskupiony na erotyce i niepokojącym dziwactwie, dziwnym zachowaniu na pograniczurealizmu, kpiny oraz erotycznej prowokacji; wywodzi się z tańca kobiety, nazywającej samąsiebie „kapłanką ze świątyni Izumo” (Izumo-no Okuni), która w 1603 r. z partneremodegrała w Kioto kurtyzanę wabiącą klientów; licznie pojawili się następcy Okuni, a zupływem czasu typ przedstawienia został skodyfikowany i powstał rodzaj teatru o nazwiekabuki; w 1629 r. shogun zakazał występowania w takich przedstawieniach kobietom, abyzachować normy moralne dotyczące sfery seksualnej, więc aktorami odgrywającymiwszystkie role zostali męŜczyźni (powstał specjalista od grania ról kobiecych - onnagata);kabuki zawdzięcza sukces temu, Ŝe bohaterowie byli prowokujący i łamali obowiązującenormy moralne zaś sztuki opowiadały o tym, czym widzowie Ŝyli na co dzień (połączenie7 I. Nitobe: Bushido... s. 70-81; A. J. Bryant: Samuraje... s. 6; J. Szymankiewicz: Samuraje... s. 21-22.169