Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

homoseksualnego biznesmena z USA, który od lat mieszkał w stolicy Japonii. W tymśrodowisku Mishima obracał się do 1958 roku, do swojego ślubu.Na towarzyskich spotkaniach Mishima lubił zaskakiwać swoich znajomych. Np.na kameralnym przyjęciu, podczas trzydziestej rocznicy swoich urodzin, pokazałznajomym kartkę z nietypową transkrypcją swojego literackiego pseudonimu,zapisanego innymi niŜ zwykle znakami. W tym zapisie, Yu-ki-o Mi-shi-ma znaczyło:Tajemniczy-diabli-ogon Diabeł-opętany-śmiercią. Na dodatek, ku konsternacjiobecnych, Mishima powiedział, Ŝe jest juŜ za stary by móc pięknie umrzeć, Ŝesamobójstwo w tym wieku byłoby „w tak złym guście, jak samobójstwo Dazai” 51 . IzaŜartował na koniec: „AŜ strach tak to pisać... W ten właśnie sposób trzeba pisać mojenazwisko”. 52Sława Mishimy Yukio nie była zasługą jedynie jego talentu i utworów, ale całegojego sposobu bycia. Wizerunek Mishimy kreował on sam, z premedytacją, tak aby ludzifascynować i antagonizować. Na początku ubierał i zachowywał się w styluhollywoodzkiej gwiazdy i kowboja z włoskiego westernu, nosił rozpięte do pasakoszule, często w krzykliwych kolorach czy w hawajskie wzory, czarne spodnie znitami i czarne buty z metalowymi noskami. Na szyi zawieszał łańcuchy i medaliony zWłoch oraz Grecji, a oczy zakrywał ciemnymi okularami. Na uroczystości, nie będącetradycją japońską, zakładał modne czarne garnitury, na co dzień chodził w czarnejskórzanej kurtce, jaką nosili piloci i zachodni młodzi buntownicy. Potem zacząłnamiętnie uprawiać sporty aby ukształtować swoje ciało, najpierw pływanie, potemboks, karate i kendo, aŜ w końcu kulturystykę. Gdy nabrał poŜądanych kształtów,zmienił swój styl ubierania na bardziej stonowany, nawiązujący do wojskowego lubsamurajskiego. Jedno co się nie zmieniło do jego śmierci, to zawsze krótkie włosy,podczas gdy w latach pięćdziesiątych mogło to kojarzyć się z hollywoodzką modą, wlatach sześćdziesiątych było oczywistym nawiązaniem do głowy współczesnegoŜołnierza. 5351 Chodziło o pisarza Dazai Osamu (1909-1948), który trzykrotnie bezskutecznie próbował popełnićsamobójstwo, w tym dwukrotnie shinju (wspólne z kochanką), podczas których zginęły jegopartnerki. Ten alkoholik i nihilista, cierpiący na weltszmerc, przedwakowywał leki i tabletki nasenne,wieszał się, i w końcu – przy czwartej próbie samobójczej - utopił się wraz z kolejną kochanką. Patrz:M. Pinguet: Śmierć z wyboru w Japonii. Kraków 2007 s. 344-347; Ballada o Narayamie. Warszawa1986 s. 376.52 J. Nathan: Ostateczne potwierdzenie istnienia... s. 127-135.53 TamŜe, s. 129-131.34