Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

umówione spotkanie, do kwatery głównej Oddziałów Samoobrony w Ichigaya wcentrum Tokio. Wszyscy byli ubrani w mundury Stowarzyszenia Tarczy, Mishima miałprzy sobie kunsztowny stary miecz bushi z XVI wieku, jego podwładni posiadalisztylety. Za punkt honoru pisarz obrał sobie, aby podczas akcji uŜywać jedynietradycyjnej broni białej, jak to miało miejsce np. w przypadku historii 47 roninów,którzy równieŜ odrzucając broń palną dali symboliczny wyraz szacunku dla dawnychtradycji. Oficjalną przyczyną spotkania w Ichigaya z generałem Mashitą, było właśnieokazanie mu starego miecza, który miał przy sobie Mishima. Zamachowców bezproblemu wpuszczono do gabinetu generała na wysokim pierwszym piętrze, gdyŜ SiłySamoobrony współpracowały z Tate no kai, a sam Mishima był sławnym i szanowanympisarzem. W ciągu kilku minut zamachowcy groŜąc swoją bronią białą wypchnęlistraŜników z gabinetu, zabarykadowali się i związali oraz zakneblowali dowódcę armiiwschodniej. Wówczas Mishima zaŜądał zgromadzenia Ŝołnierzy z bazy przedbudynkiem, w zamian za Ŝycie generała. Zgodnie z ultimatum pisarza, Ŝołnierze mieli wciszy wysłuchać jego przemówienia. Gdy około tysiąc Ŝołnierzy Samoobrony stanęłoprzed kwaterą, Mishima z przepaską na czole wyszedł na dach nad wejściem dobudynku, i stamtąd, z wysokości blisko dziesięciu metrów, zaczął przemawiać dozebranych. Była wówczas godzina 12:00. Odwoływał się do faktu, Ŝe Ŝołnierze SiłSamoobrony są spadkobiercami bushi i wzywał ich do wystąpienia przeciwkonarzuconej przez USA konstytucji, oraz do przywrócenia władzy Cesarzowi. CiszaŜądana przez Mishimę nie została zachowana, nad budynkiem zaczęły krąŜyćhelikoptery policji i prasy, z odgłosem syren i warkotem silników zaczęły zjeŜdŜać sięsamochody policji oraz karetki. Zaś sami Ŝołnierze okazali się modan (nowoczesnymi),nie mieli juŜ ducha Bushido, byli tylko zwykłymi pracownikami, a nie honorową elitąspołeczeństwa, jak niegdyś bushi, ich poprzednicy. Pisarz wołał do członkówSamoobrony: „Widzimy Japonię pławiącą się w dobrobycie i nurzającą się w duchowejpustce. (...) Czy to moŜliwe, Ŝe cenicie Ŝycie w świecie, którego duch jest martwy?” 41Nikt nie odpowiedział na krzyki Mishimy „Czy jesteście męŜami wojny? Czy choćjeden z was powstanie wraz ze mną?” śołnierze najpierw szemrali między sobą, apóźniej zaczęli rzucać w Mishimę: „Zejdź stamtąd!”, „Wystarczy!”, „To wariat!”. Na41 P. Russell: Stu kochających inaczej: którzy mieli największy wpływ na dzieje ludzkości. Warszawa1997 s. 258.92