Monografia bibliograficzna - Wiedza i Edukacja

i socjologiczne. Np. Platon był zarówno wysportowany jak i etyczny, zarówno pisał jaki zajmował się polityką. Mishima zapisał to tak: „Grecy wierzyli w powierzchowność, abyła to szlachetna filozofia”, „tworzenie pięknego dzieła sztuki i stawanie się pięknymsą aktami toŜsamymi z punktu widzenia etyki”. Przypuszczalnie wówczas, pojawiła sięu Mishimy determinacja aby Ŝyć samemu tak jak się pisze i aby równieŜ swoje ciałoukształtować pięknie, na wzór antycznych posągów, które wtedy obserwował. 46W maju 1952 roku, dwudziestosiedmioletni pisarz wrócił do Japonii i zapisał sięna kurs języka greckiego na Uniwersytecie Tokijskim. Twierdził: „Grecja wyleczyłamnie z nienawiści do samego siebie i mojej samotności, i obudziła we mnie pragnieniezdrowia, w znaczeniu nietzscheańskim”. Odtąd Mishima porzucił romantycznąnadwraŜliwość, jako niby nieodłączną cechę artysty, i stał się konkretnym klasycystą.Jest to o tyle niezwykłe, Ŝe dokonał tego dzięki introspekcji i własnej decyzji, a niedzięki losowi oraz determinantom z zewnątrz. 471.5. Dorosłość: Ŝycie towarzyskie i prywatneW lipcu 1952 roku, na przyjęciu dla wyŜszych sfer w Karuizawa, Mishima poznałEiko – córkę japońskiego bogatego przemysłowca. Gdy zostali sobie przedstawieni ipisarz dowiedział się Ŝe jest ona na drugim roku Szkoły Parów (Gakushũin),skomentował to uwagą, Ŝe załoŜyciel szkoły, generał Nogi byłby pewnieniezadowolony, Ŝe naucza się tam kobiety. Nowoczesna i liberalna Eiko poczuła sięuraŜona tą uwagą. Tydzień później Mishima zatelefonował do niej i zaprosił ją nawieczorne spotkanie. Wyraziła zgodę i tak zaczęła się ich znajomość o charakterzedamsko-męskim. Chodzili na wspólne randki przez blisko dwa lata, do marca 1954roku, kiedy to Eiko skończyła Szkołę Parów. Mishima był taktowny i staromodny,obdarowywał ją kwiatami i perfumami, był zbyt nieśmiały aby inicjować kontaktfizyczny, toteŜ związek ten miał platoniczny charakter. Czasami pisarz prosił przeztelefon aby Eiko spotkała się z nim w codziennym ubraniu i bez makijaŜu. Wówczasurządzał im „studencką randkę”, sam ubierał swój stary szkolny mundur i zabierał46 TamŜe.47 J. Nathan: Ostateczne potwierdzenie istnienia... s. 123-125.32