Almanach PZF 2022 - rok XII
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Faktoring • Rok XII (2022)
Zarządzanie ryzykiem nadużyć zewnętrznych w transakcjach ■ 127
Respondent
Faktor 2
Faktor 3
Faktor 4
Definicja ryzyka nadużycia zewnętrznego
Ryzyko nadużycia zewnętrznego jest to działanie osób/firm pochodzących z zewnątrz
danej organizacji (instytucji faktoringowej) o charakterze oszustwa, którego celem
jest osiągnięcie korzyści finansowej.
Ryzyko nadużycia zewnętrznego jest to ryzyko celowego naruszenia procedur, systemów,
majątku, produktów lub usług faktora przez klientów, potencjalnych klientów
lub inne osoby trzecie, łącznie z dostawcami, w celu osiągnięcia nieuczciwych lub
niezgodnych z prawem korzyści majątkowych. Proces zarządzania ryzykiem nadużyć
zewnętrznych związany jest z procesami zarządzania ryzykiem operacyjnym oraz ryzykiem
kredytowym.
Ryzyko nadużycia zewnętrznego jest to ryzyko nieetycznego i/lub nielegalnego działania
osoby trzeciej na szkodę faktora w celu uzyskania określonej korzyści o charakterze
materialnym.
Źródło: Opracowanie własne.
Wszyscy badani, definiując ryzyko nadużyć zewnętrznych, zwrócili uwagę
na pewne cechy dotyczące zjawiska nadużycia zewnętrznego. Na podstawie
zebranych definicji można wywnioskować, iż według faktorów nadużycie
zewnętrzne to działanie osoby trzeciej (klienta, potencjalnego klienta,
osoby fizycznej lub prawnej pochodzącej z zewnątrz danej instytucji), które:
ȤȤ
jest działaniem o charakterze celowym, nieuczciwym i/lub niezgodnym
z obowiązującym prawem,
ȤȤ
jest działaniem niezgodnym z postanowieniami umowy faktoringowej,
ȤȤ
przejawia się w naruszeniu procedur, systemów, majątku, produktów
lub usług oferowanych przez faktora,
ȤȤ
ma na celu osiągnięcie określonej korzyści o charakterze majątkowym,
ȤȤ
zazwyczaj charakteryzuje się niskim prawdopodobieństwem wystąpienia,
natomiast jego potencjalne skutki są wysokie.
Ponadto, zgłębiając pojęcie samego nadużycia zewnętrznego, w swoich
wypowiedziach faktorzy często odwoływali się do tzw. trójkąta nadużyć
(fraud triangle), według którego oszustwo identyfikuje się, jeśli wspólnie
występują takie czynniki, jak:
ȤȤ
okazja,
ȤȤ
motywacja,
ȤȤ
racjonalizacja.
Według faktorów okoliczności stwarzające okazję do nadużyć zewnętrznych
to przede wszystkim brak lub nieefektywność istniejących mechanizmów
kontrolnych. Z tego względu instytucje faktoringowe przykłada‐