Logopedie bij de ziekte van Parkinson - Logopedie.nl

5 Speekselverlies
Dit hoofdstuk beschrijft het logopedisch onderzoek van de speekselbeheersing
(5.1) en het onderzoek en de behandeling van speekselverlies (5.2) bij
mensen met de ziekte van Parkinson.
5.1 Onderzoek van speekselbeheersing
In deze paragraaf wordt antwoord gegeven op de volgende vragen:
36 Wat moet tijdens de anamnese van klachten over speekselverlies bij de
ziekte van Parkinson aan de orde komen?
37 Wat de beste manier om de ernst van het speekselverlies te kwantificeren?
38 Welke beïnvloedende factoren van speekselverlies kunnen bij parkinsonpatiënten
in ieder geval worden onderzocht?
Vraag 36
Wat moet tijdens de anamnese van klachten over speekselverlies bij de ziekte
van Parkinson aan de orde komen?
Licht tot matig en zelfs ernstig speekselverlies is tijdens een intakegesprek of
diagnostisch onderzoek vaak niet waar te nemen, omdat de parkinsonpatiënt
dan zijn best doet om het te voorkomen. Verlies van speeksel wordt in de regel
dan ook anamnestisch vastgesteld.
Zowel vragen naar het voorkomen als naar de last die de patiënt ervan heeft,
kan een goede indruk geven van de ernst van het probleem. Daarbij kan zowel
de patiënt als de partner of mantelzorger de informatie geven, waarbij sprake
kan zijn van een verschil.
Samenvatting van de literatuur
Bij het vragen naar speekselverlies is het van belang om niet alleen te vragen
naar het voorkomen van speekselverlies, maar ook naar de gevolgen voor de
persoonlijke activiteiten en sociale contacten (99). Specifieke anamnesevragen
over speekselverlies bij de ziekte van Parkinson zijn te vinden in Bijlage 8.
Voor het inventariseren van de ernst en de last van het speekselverlies bestaat
een gevalideerde vragenlijst over speekselverlies bij de ziekte van Parkinson
113