Logopedie bij de ziekte van Parkinson - Logopedie.nl

68
Logopedie bij de ziekte van Parkinson
Aanbeveling 4
Het is te overwegen om de ernst van de gevolgen van de dysartrie voor de
verstaanbaarheid en communicatieve effectiviteit te scoren op de Nederlandse
vertaling van de subschaal ‘verstaanbaarheid’ van de Therapy Outcomes
Measures (TOM).
Vraag 5
Wat is specifiek voor het dysartrieonderzoek bij parkinsonpatiënten?
Hoewel er veel over hypokinetische dysartrie bekend is, is onduidelijk wat relevante
klinische observaties en metingen zijn.
Samenvatting van de literatuur
Voor de diagnostiek van dysartrische kenmerken zijn talloze metingen
beschikbaar, onder andere beschreven door Kent et al. (143). Ook voor het vaststellen
van de stem-en spraakstoornissen bij parkinsonpatiënten zijn diverse
publicaties beschikbaar. Veel diagnostische technieken zijn echter bedoeld
voor wetenschappelijk onderzoek, maar niet voor klinische diagnostiek. Bij
parkinsonpatiënten, die immers tot op zekere hoogte een normale stem en
articulatie hebben die geactiveerd moet worden (2), is voor de klinische diagnostiek
vooral het onderzoeken van de mate van stimuleerbaarheid van de
intensiteit van het spreken – en daarmee de verstaanbaarheid – relevant.
Voor de beoordeling van de kwaliteit van het spreken van parkinsonpatiënten
zijn geen specifieke klinische metingen of observaties bekend. De werkgroep
heeft daarom op basis van theorie, ervaring en consensus de volgende voorstellen
geformuleerd.
Voor een minimaal onderzoek van een parkinsonpatiënt met stem- en/of verstaanbaarheidsklachten
zou de logopedist kunnen volstaan met (144):
– beoordeling van spontaan of ongestimuleerd spreken, dat wil zeggen subjectieve
beoordeling van de spreekkwaliteit tijdens spontaan spreken;
– beoordeling van gestimuleerd spreken tijdens maximale prestatietests, zoals
automatische reeksen, maximale fonatieduur en glijtonen.
Conclusie
Niveau 4 Hoewel diverse observaties en metingen aan stem en spraak mogelijk
zijn, is het voor het dysartrieonderzoek van parkinsonpatiënten
voldoende om de ongestimuleerde spraak te observeren en vervolgens
met enkele prestatietests de stimuleerbaarheid van de intensiteit en
verstaanbaarheid na te gaan.
D Mening van de werkgroep