Logopedie bij de ziekte van Parkinson - Logopedie.nl

62
Logopedie bij de ziekte van Parkinson
rapie bij de ziekte van Parkinson is nog niet aangetoond (137;138). Voor de
richtlijn is daarom veel gebruikgemaakt van inzichten over de werkzaamheid
van ergotherapie bij andere ziektebeelden.
Ergotherapie bij de ziekte van Parkinson is gericht op het behouden of optimaliseren
van het betekenisvol handelen van de patiënt binnen zijn woon-,
werk- en leefomgeving. Dat houdt in dat ergotherapeuten een bijdrage kunnen
leveren aan de aanpak van een grote diversiteit aan problemen en beperkingen
die de parkinsonpatiënt en de mantelzorger(s) in het dagelijkse leven ervaren.
De ergotherapeutische behandeltechnieken die worden aanbevolen zijn enerzijds
overgenomen uit andere gebieden, andere zijn typerend voor de ziekte
van Parkinson:
– stimuleren van zelfmanagement;
– optimaliseren van dagstructuur en dagbesteding;
– verminderen van stress en tijdsdruk;
– onderhouden van motorische vaardigheden van arm/hand;
– met gerichte aandacht handelen;
– verminderen van dubbeltaken;
– toepassen van cues;
– optimaliseren van fysische omgeving;
– adviseren en begeleiden van mantelzorgers (voor henzelf).
De interventies kunnen zich richten op vier verschillende aangrijpingspunten
of een combinatie daarvan, namelijk de patiënt zelf, de activiteit waar het om
gaat, de omgeving waarin de activiteit plaatsvindt en de mantelzorger(s).
Fysiotherapie
In 2004 verscheen de KNGF-richtlijn ‘Ziekte van Parkinson’ (73). Deze richtlijn
is ontwikkeld in samenwerking met de beroepsvereniging voor oefentherapeuten
(VvOCM), aangezien voor behandeling van deze patiëntengroep
geen verschil bestaat in behandelmogelijkheden van beide beroepsgroepen.
Het doel van fysiotherapie en oefentherapie (Cesar en Mensendieck) bij de
ziekte van Parkinson is het verbeteren van de kwaliteit van leven door het verbeteren
of behouden van zelfstandigheid, veiligheid en welbevinden tijdens en
door bewegen. Dit wordt bereikt door preventie van inactiviteit, preventie van
vallen, onderhouden en verbeteren van functies en verminderen van beperkingen
in activiteiten en participatieproblemen. Hierbij zijn zes domeinen
geïdentificeerd:
1 transfers (bijvoorbeeld opstaan uit een stoel en omrollen in bed);
2 lichaamshouding;
3 reiken en grijpen;
4 balans;
5 lopen;
6 fysieke capaciteit (spiersterkte, beweeglijkheid van gewrichten, algemene
conditie).