Logopedie bij de ziekte van Parkinson - Logopedie.nl

Dysartrie en communicatie
Overige overwegingen
Volgens de ervaring van de werkgroepleden zijn parkinsonpatiënten die helemaal
niet meer verstaanbaar kunnen spreken meestal in de eindfase van hun
ziekte. De cognitie en de motoriek zijn dan ook zeer beperkt.
Voor patiënten met een parkinsonisme waarbij de dysartrie veel sneller verergert
dan de arm- en handmotoriek, kan een communicatiehulpmiddel evenwel
een belangrijke ondersteuning zijn.
Aanbeveling 22
Aanbevolen wordt dat de logopedist aan parkinsonpatiënten met zeer
ernstige dysartrieën, maar een bruikbare arm-handfunctie, hulpmiddelen
adviseert en leert gebruiken, zoals een letterkaart, een communicatiebord
of een elektronisch communicatiemiddel.
Vraag 23
Wat is de rol van de mantelzorger(s) in de behandeling van dysartrie en communicatieproblemen?
Samenvatting van de literatuur
Er zijn geen studies die de taak van de mantelzorgers van moeilijk sprekende
parkinsonpatiënten in kaart hebben gebracht en geëvalueerd.
Naarmate de ziekte vordert wordt de parkinsonpatiënt ook in zijn verbale communicatie
meer afhankelijk van zijn gesprekspartners. De werkgroepleden
zijn van mening dat de mantelzorgers goed op de hoogte moeten zijn van de
cues en de beste strategieën die nodig zijn om de parkinsonpatiënt te ondersteunen
bij een optimale verstaanbaarheid in de dagelijkse communicatie.
Dat varieert van helpen als geïnstrueerde co-therapeut met het doen van de
huiswerkoefeningen tijdens de intensieve PLVT-periode (zie aanbeveling 12a)
en het toepassen van cues om verstaanbaar (luider) spreken te faciliteren (zie
aanbeveling 13), tot het herhalen van vragen en het op gang houden van een
gesprek (zie aanbeveling 19).
Conclusie
Niveau 4 De mantelzorger(s) heeft/hebben een belangrijke rol als geïnstrueerde
gesprekspartner bij het generaliseren en op gang houden van
verstaanbaar spreken van de parkinsonpatiënt in de dagelijkse
communicatie.
D Mening van de werkgroep
91