Logopedie bij de ziekte van Parkinson - Logopedie.nl

96
Logopedie bij de ziekte van Parkinson
redelijk correleren met sliksnelheid (r = 0.60), frequentie van verslikken
(r = 0.62) en ziekte-ernst (r = 0.63) (172). Zie Bijlage 7.
Conclusie
Niveau 4 Volgens experts moet tijdens de anamnese van de slikklachten van een
parkinsonpatiënt worden gevraagd naar zowel slikklachten als naar
de consequenties voor voedselconsistenties, tempo en dineren met
anderen.
D Miller 2006
Overige overwegingen
Een gestandaardiseerde vragenlijst kan voorafgaand aan het eerste consult
door de patiënt worden ingevuld en als uitgangspunt dienen voor de verdere
anamnese bij het bepalen van de hulpvraag.
Aanbeveling 25a
Het verdient aanbeveling dat de logopedist bij de anamnese van kauw- en
slikstoornissen vraagt naar de specifieke klachten en het beloop daarvan op
zowel functieniveau (verslikken, traag eten), activiteitenniveau (weglaten
van moeilijke consistenties) als participatieniveau (dineren met anderen).
Aanbeveling 25b
Het is te overwegen om een parkinsonpatiënt voor het eerste consult een
gestandaardiseerde vragenlijst te laten invullen.
Vraag 26
Welk logopedisch slikonderzoek is relevant bij parkinsonpatiënten?
Bij het vaststellen van een slikstoornis op basis van anamnese bestaat de kans
op onderrapportage, dat wil zeggen dat er sprake is van een (beginnende) slikstoornis,
zonder dat de parkinsonpatiënt erover klaagt (56;57). Geleidelijke
aanpassing aan minder makkelijk slikken, zoals langzamer eten of kleinere
slokken nemen, ervaren niet alle patiënten als een stoornis. Andersom hoeft
af en toe verslikken of vaker hoesten niet beslist veroorzaakt te worden door
een echte stoornis in het slikken. Kwantitatieve sliktests (maximale prestatietests)
zijn eenvoudige metingen om een slikstoornis aannemelijk of onwaarschijnlijk
te maken (173). Maar evenals bij het spreken zouden ze volgens de
werkgroep bij parkinsonpatiënten vooral gebruikt moeten worden om de stimuleerbaarheid
van de patiënt te onderzoeken.