download de pdf - Holland Historisch Tijdschrift

Liefde in opdracht
bleef Willem Frederik zoveel mogelijk weg van het hof. Op de bruiloft moest hij wel verschij­
nen, om Amalia te plezieren, en omdat hem als lid van het huis Van Nassau een rol in de ce­
remonie was toebedeeld. Toen hij de avond tevoren (nadat hij overdag had gejaagd met prins
Willem) aan het hof verscheen, was er muziek, maar Amalia was chagrijnig. Talmont was ziek.
Hij lag met koorts te bed. Willem Frederik hoorde dat Louise daar blij om was, want ze was
bang dat ze zich niet goed zou kunnen houden als ze hem zou zien.
Op de huwelijksdag werd Willem Frederik door de keurvorst met alle égards behandeld.
Als bewijs van respect mocht hij in de nabijheid van de vorst zijn hoed ophouden. Om zeven
uur werd het huwelijk voltrokken, in de zaal op het hof. Louise, die door haar moeder naar
het altaar werd geleid, had een lange sleep van drap d'argent, gedragen door zes freules, maar
het was vooral een bruiloft om zo snel mogelijk te vergeten. De predikant was wat nerveus en
vergat de titels van de keurvorst. Hij vergat ook het bruidspaar elkaar de hand te laten geven.
Na de huwelijksvoltrekking was er een maaltijd op het Noordeinde en daarna werd er ge­
danst, maar de keurvorst wilde niet meedoen. Mary Stuart, de vrouw van prins Willem, wei­
gerde plechtigheid en festiviteiten bij te wonen omdat ze als lager in rang werd beschouwd
dan de nieuwbakken keurvorstin. Frederik Hendrik was ernstig ziek, en moest op een stoel
worden binnengedragen. De bruid had alle moeite om haar tranen te bedwingen. Alleen
haar moeder straalde.
Willem Frederik hield in de dagen na het huwelijk nauwkeurig bij wat hij van de hofdames
te weten kon komen over de relatie tussen Louise en haar echtgenoot. Mevrouw Van Gram­
berringen bevestigde dat Louise de keurvorst niet kon uitstaan en hem niet lief kon hebben.
Ze huilde vaak en wenste dat ze dood was. Als haar werd voorgehouden dat het toch een gro­
te eer was om als keurvorstin door het leven te mogen gaan, antwoordde ze: 'wat helpt mij die
eer, als ick al mijn leven sal ongeluckich wesen'. Als ze geweten had wat ze hu wist, had ze
nooit toegestemd in het huwelijk. Ze had het onder druk van haar ouders gedaan, die 'had­
den mogen doen wat se gewilt hadden, al hadden se mij tuschen vier muijren geset'.
Mevrouw Van Varick vertelde dat Louise haar had gevraagd wat Willem Frederik van het
huwelijk vond. Ze vond hem 'melancholisch en mager' geworden. Willem Frederik treurde,
maar bleef alert. Hij herinnerde Amalia aan zijn belangstelling voor een huwelijk met Alber­
tine. Ze antwoordde hem vriendelijk en beleefd, maar 'dubieux en doncker'. Ook Frederik
Hendrik en prins Willem hielden zich op de vlakte. Er waren nog diverse andere kandidaten,
en er was nog niets beslist. Mevrouw Van Varick beloofde hem op de hoogte te houden van
alle ontwikkelingen.
Het werd tijd om naar Leeuwarden te gaan. 'Ick nam afscheit van de cuhrvorstin, doch heel
slecht', noteerde Willem op 11 december.
Sophie
Willem Frederik was er niet in geslaagd om de hand van Louise te veroveren, maar leek een
goede kans te maken om te zijner tijd, wanneer Amalia de tijd rijp achtte, met haar zusje te
mogen trouwen. Zijn ster rees langzaam. Hij maakte promotie in het leger en had een be­
trekkelijk goede naam in regentenkringen. In de zomer van 1647 had hij zichzelf ervan over­
tuigd dat God iets met hem voor had, want zijn verleden overziende was hij tot de conclusie
gekomen dat de Heer hem voortdurend had beschermd. Hij noteerde een aantal gevallen
waarin dat duidelijk was gebleken en nam zich voor om zich Gods zegen waardig te tonen.
251