download de pdf - Holland Historisch Tijdschrift

Zondige steden, preuts platteland?
Rotterdam. Alice moest ook een vriendin meebrengen, waarvoor ze nu Emily benaderde, die
daarin bewilligde. Er kwam vervolgens een man naar hun huis, met wie ze een afspraak maak­
ten voor een ontmoeting in een kroeg. Daar kregen ze behalve drankjes ook twee officiële pa­
pieren op naam van Harriet Reddington en Emily Lane, twee vrouwen die ouder dan 21 jaar
en dus meerderjarig waren. Met deze papieren moesten ze naar Somerset House gaan, naar
het algemeen registratiekantoor, en daar onder die valse namen om geboortecertificaten vra­
gen. Ze kregen geld mee om die certificaten te kunnen bekostigen. Na ontvangst van de ge­
boortebewijzen gaven ze deze aan Klijberg, die hun verzekerde dat ze uitsluitend met deze
certificaten naar het vasteland konden reizen. Een tijdje later gingen ze naar het Liverpool
Street Station, vanwaar ze een treinreis met onbekende bestemming maakten. Vanuit die niet
genoemde plaats gingen zij per boot naar Rotterdam, naar het huis van madame Lizzie. De
meisjes moesten tegen de politie zeggen dat zij inderdaad de personen waren wier namen op
de certificaten stonden, anders zou Klijberg ze opsluiten. Lizzie betaalde ƒ150 - aan Klijberg
voor elk meisje. Daarna gingen beiden naar een hospitaal waar ze door een dokter werden
onderzocht. Vervolgens bezochten ze het politiebureau waar de namen en leeftijden, vermeld
op de certificaten, werden genoteerd (waarschijnlijk gebeurde dat in het prostitutieregister).
Toen pas ontdekten de meisjes tot hun grote schrik dat madame Lizzie's huis een bordeel was.
Emily Delabertauche verbleef er vier weken, ze werd toen ziek, waarop Lizzie haar wegstuur­
de. Alice Thornton was er nu echter nog steeds, en zeker tégen haar wil, zo verklaarde Emily
Delabertauche tegenover de politie.
De Londense stadspolitie vroeg nu op 24 oktober 1877 aan het Britse ministerie van Bui­
tenlandse Zaken om actie te ondernemen bij de Nederlandse regering. Als de Rotterdamse
politie had geweten dat Alice jonger was dan 21 jaar had de politie haar niet mogen inschrij­
ven, zo hield de Engelse politie ook nog haar Nederlandse collega's voor. 30
De afloop van deze
zaak is niet bekend.
In reactie op de ronselpraktijken van Klijberg en collega's deelde de Britse gezant in 1880
aan Buitenlandse Zaken mee dat er vanuit Engeland een beambte van de stadspolitie naar di­
verse Europese havensteden, waaronder Rotterdam, zou worden gezonden om de handel in
Engelse meisjes te onderzoeken. De gezant vroeg namens zijn regering om deze functionaris
alle medewerking te verlenen. Buitenlandse Zaken berichtte het ministerie van Justitie hier­
over, dat op zijn beurt de procureurs-generaal inlichtte. 31
Internationaal overleg
Klijberg was in appèl door het Gerechtshof in Den Haag op 25 maart 1878 veroordeeld we­
gens bedrieglijke oplichting tot achttien maanden eenzame opsluiting krachtens artikel 334
van het Wetboek van Strafrecht, welke straf hij in 1880 had ondergaan. Hij bevond zich in
laatstgenoemd jaar in Londen, bij Norris, 98 East Street Marylebone, waarvandaan hij nog
steeds de handel in Engelse meisjes organiseerde. 32
30 ARA, BuZa, A-dossier 96, inv.nr. 184, exhibita 8684 30-10-1877; 7623 20-9-1877; 8411/424 19-10-1877.
31 ARA, BuZa, A-dossier 96, inv.nr. 184, exhibita 6-2-1880 998; 14-2-1880 1209/87; 10-11-1881 9187/66 en 29-11-1880
nr. 9145 en 6-12-1880; 9145/353 nr. 9555/579 en 9285/95 12-11-1881.
32 ARA, BuZa, A-dossier 96, inv.nr. 184, exhibita 29-11-1880 nr. 9145. Zie over Klijberg en een uitwijzing door de Haagse
hoofdcommissaris van politie Schermbeek van een minderjarige Duitser in 1882 ook: archief ministerie van Justitie
(hierna: MyJ), Wettendossier 202, inv.nr. 290, 1882 (le pak).
282