Statistisch en demografisch verslag 2010 - Centrum voor gelijkheid ...

7.2 Aanwijzingen
Ondanks de ontoereikende globale schattingen, zijn er toch een aantal aanwijzingen die op
bepaalde tendensen wijzen. We zullen het hier enkel hebben over die aanwijzingen die we
momenteel het best kennen en die bruikbaar zijn om een beter inzicht in de huidige situatie te
krijgen. Het gaat hier niet om de enige relevante aanwijzingen in dit verband, en het zouden
evenmin de meest neutrale indicatoren kunnen zijn, maar het zijn alvast wel de meest
gedocumenteerde, waarover het meest wordt gediscuteerd en die het meest toegankelijk zijn.
7.2.1. Regularisatie van vreemdelingen die hier onwettig verblijven
De grote regularisatiecampagne van 1999 had een schatting van de populatie die hier onwettig
verblijft mogelijk kunnen maken. De criteria van deze regularisatie sloten evenwel een
aanzienlijk deel van de populatie die hier onwettig verbleef uit. Het is dus waarschijnlijk dat
een grote groep van deze personen die hier op die datum onwettig verbleven geen dossier
heeft ingediend.
Op basis van de resultaten van het onderzoek bij mensen in onwettig verblijf dat Adam e.a.
(2002) na de regularisatiecampagne van 1999 hebben gevoerd, kan er een poging worden
gedaan om een duidelijkere schatting van deze populatie op deze datum te maken. De
ondervraagde personen die hier onwettig verbleven, werden inderdaad gevraagd of ze al dan
niet een regularisatieaanvraag hadden ingediend. In theorie zou het via de verhouding
negatieve antwoorden op deze vraag mogelijk moeten zijn de omvang van de populatie die
hier onwettig verbleef op datum van de campagne te schatten, aangezien het aantal ingediende
aanvragen bekend is. Jammer genoeg kunnen de omvang van het onderzoek (130 interviews)
en de gebruikte methode (steekproef) niet garanderen dat het onderzoek representatief is.
Tot vandaag hebben ongeveer 50.000 vreemdelingen die hier onwettig verblijven een
regularisatiedossier ingediend. 98 Daar moeten nog de personen worden bijgeteld die hier
onwettig verblijven, maar geen regularisatiedossier hebben ingediend. Als we uitgaan van de
schatting van dit onderzoek, heeft 43% geen dossier ingediend. Dit komt neer op een
geschatte populatie van iets meer dan 21.000 personen (Belgian Contact Point of the
European Migration Network, 2005). Als we rekening houden met de beperkingen van het
onderzoek dat Adam e.a. (2002) hebben gevoerd, waren er begin 2000 zowat 71.000 mensen
die onwettig in België verbleven.
De vreemde populatie die haar verblijf definitief wil regulariseren, kan ook worden ingeschat
aan de hand van statistische gegevens in verband met de regularisatiedossiers die op basis van
het oude artikel 9,3 en de nieuwe artikelen 9bis en 9ter van de wet van 15 december 1980
werden ingediend. Deze aanvragen om machtiging tot verblijf worden behandeld door de
Dienst Humanitaire Regularisaties van de Dienst Vreemdelingenzaken. Er zijn gegevens
beschikbaar over het aantal dossiers dat op een bepaalde datum wordt onderzocht. Aan de
hand van dit cijfer kunnen we het aantal vreemdelingen inschatten: (i) dat hier onwettig
verblijft en geen verblijfstitel heeft, (ii) dat een tijdelijke verblijfstitel voor maximum drie
maanden heeft, zoals de asielzoekers die een procedure hebben lopen 99 , of (iii) die een
98 In zijn jaarverslag 2009 schat de Dienst Vreemdelingenzaken dat naar aanleiding van deze campagne tussen
40.000 en 45.000 personen werden geregulariseerd.
99 De populatie die een asielprocedure doorloopt, krijgt een tijdelijke verblijfstitel (een attest van immatriculatie)
die vaak minder dan drie maanden geldig is. Deze categorie vreemdelingen wordt niet meegeteld in de populatie
met wettig verblijf in België, maar wordt opgenomen in het wachtregister (zie hoofdstuk 1).
177