Statistisch en demografisch verslag 2010 - Centrum voor gelijkheid ...

3.2. Context: de internationale situatie
Asielmigratie wordt sinds de sluiting van de grenzen voor economische migratie in 1973-
1974 beschouwd als een aspect van migratie waar Europese landen niet omheen kunnen.
Hoewel asielzoekers niet weg te branden zijn uit de media, blijft de kennis over het fenomeen
en de ontwikkeling ervan vrij beperkt. Voor wij de gegevens over internationale bescherming
in België analyseren, lijkt het ons belangrijk om deze vorm van migratie opnieuw in een
ruimere context te plaatsen.
Hoewel het aantal vluchtelingen vanuit Belgisch oogpunt hoog lijkt, is het aangewezen om
een vergelijking te maken met het aantal vluchtelingen dat het Bureau van de Hoge
Commissaris van de Verenigde Naties voor de vluchtelingen (UNHCR) in andere landen
registreert. De belangrijkste vaststelling is dat zuiderse landen – veel meer dan noordelijke
landen – instaan voor de opvang van een groot deel van deze migranten die het slachtoffer
zijn van vervolgingen op basis van de criteria vastgelegd in het Verdrag van Genève uit 1951
(figuur 3.1). Duitsland, de Verenigde Staten en Groot-Brittannië zijn met respectievelijk
594.269, 264.574 en 238.150 erkende vluchtelingen de drie belangrijkste noordelijke
opvanglanden voor deze populatie. Kort samengevat werd begin 2011 18 % van de als
vluchteling erkende wereldpopulatie in de Europese Unie opgevangen, tegenover 4 % in de
Verenigde Staten en Canada. Volgens het UNHCR genoten begin 2011 ongeveer 15.545
personen internationale bescherming in België, wat vrij weinig lijkt, gelet op het aantal
verzoeken op jaarbasis wereldwijd. Hiervoor zijn er drie belangrijke redenen: slechts weinig
personen worden als vluchteling erkend; sommige personen kunnen beslissen om terug te
keren naar hun land van herkomst; en ten slotte worden de meeste vluchtelingen vrij snel
Belg (Perrin, 2009).
De andere voornaamste opvanglanden zijn zuiderse landen die vaak zelf problemen hebben.
Begin 2011 ving Pakistan 1.900.621 vluchteling op, voornamelijk Afghanen. In tweede en
derde positie bevinden zich Iran en Syrië die elk ongeveer één miljoen vluchtelingen
opvingen begin 2011. Andere kleinere landen zoals Jordanië en Tsjaad vingen ook heel wat
vluchtelingen op (figuur 3.1). Het UNHCR merkt op dat "de gebieden waar de vluchtelingen
vandaan komen, gemiddeld tussen 75% en 91% van de vluchtelingen ter plekke opvangen"
(UNHCR, 2010). Het beeld van vluchtelingen die de industrielanden overspoelen, is dus niet
meer dan een mythe: slechts 17% van de vluchtelingen verblijven niet in de streek waarvan
ze afkomstig zijn. 46
46 Voor meer informatie over de vluchtelingenpopulatie in de wereld zie UNCHR, 2011, UNHCR Global trends
2010, uitgegeven door het UNHCR. http://www.unhcr.org/4dfa11499.html
68