Statistisch en demografisch verslag 2010 - Centrum voor gelijkheid ...

Sinds de tweede helft van de jaren 2000 is de analyse van de positieve beslissingen vrij
complex. In 2006 daalt het aantal positieve beslissingen sterk omdat er minder Russische
vluchtelingen worden erkend. In 2007 stijgt het aantal positieve beslissingen opnieuw tot
ongeveer 2.600. Dit is vooral een gevolg van de hervorming van de asielprocedure; in
werkelijkheid neemt het aantal positieve beslissingen niet toe. In 2006 wordt immers voor het
eerst beslist om subsidiaire bescherming te verlenen (de eerste beslissingen om dit soort
bescherming te verlenen dateren van oktober 2006). Eind 2006 en begin 2007 wordt zo een
forse inhaalbeweging gemaakt, wat de toename van de positieve beslissingen in 2007
verklaart (Figuur 3.16). In 2008 en 2009 blijft het aantal positieve beslissingen om
subsidiaire bescherming te verlenen stabiel (ongeveer 500 positieve beslissingen). Vanaf
2010 neemt dat aantal opnieuw toe en worden er ongeveer 800 beslissingen genomen om
subsidiaire bescherming te verlenen. Sindsdien beïnvloedt de toekenning van het
vluchtelingenstatuut de stijging van het aantal positieve beslissingen in 2008 en de lichte
dalingen in 2009. De toename van het aantal subsidiaire beschermingen verklaart grotendeels
de stijging van het aantal positieve beslissingen in 2010 (Figuur 3.16).
We vatten alles nog even kort samen: tot 2008 worden de Russen het meest erkend als
vluchteling in België. Sinds 2006 daalt hun erkenningspercentage jaar na jaar ten voordele
van nieuwe nationaliteitsgroepen.
In 2009 worden de Russen bijgebeend door de Irakezen in de lijst van nationaliteiten dat het
vaakst het vluchtelingenstatuut krijgt. Sinds de invoering van het subsidiaire
beschermingsstatuut in 2006 zijn het de Irakezen die veruit het meest genieten van dit soort
bescherming (56 % van alle subsidiaire beschermingen die tussen 2008 en 2010 zijn
verleend). Ze worden op ruime afstand gevolgd door de Afghanen (28 % van alle subsidiaire
beschermingen die tussen 2008 en 2010 zijn verleend). Als we rekening houden met
subsidiaire bescherming zijn het in 2009 de Irakezen die het vaakst van een internationale
bescherming genieten (20 % van de positieve beslissingen). Ze worden op ruime afstand
gevolgd door de Russen (10 % van de positieve beslissingen).
In 2010 voeren de Afghanen en Guinëers de lijst aan van nationaliteiten die het
vluchtelingenstatuut genieten in het kader van het Verdrag van Genève (figuur 3.18). Als we
echter rekening houden met de subsidiaire beschermingen die in 53 % van de gevallen aan
Irakezen wordt verleend, geniet deze nationaliteitsgroep het meest van internationale
beschermingsmaatregelen (vluchtelingenstatuut en subsidiaire bescherming). In vergelijking
met 2009 stellen we een verdubbeling vast in het toekennen van het internationaal
beschermingsstatuut aan de Afghanen, een stijging van 44% bij de Guinëers en een stijging
van 20% in het aantal van deze beschermingen toegekend aan de Irakezen. De vaststelling
dringt zich op dat het gaat om mensen die afkomstig zijn uit landen waar de politieke situatie
of de bescherming van bepaalde minderheden de laatste maanden niet verbeterd is.
De erkenningspercentages per cohorte voor de asielzoekers die in 2008 toekomen, kunnen we
vergelijken met de herkomst van die asielzoekers. We stellen vast dat 35 % van de Guinëers
en 30 % van de Irakezen twee jaar na het indienen van hun aanvraag al als vluchteling zijn
erkend (figuur 3.19.A). In het geval van de Irakezen geniet nog eens 30 % na twee jaar van
subsidiaire bescherming, zodat iets meer dan 60% van de Irakezen die in 2008 naar België
zijn gekomen, internationale bescherming geniet (figuur 3.19.B). Na twee jaar zijn slechts 14
% van de Afghanen als vluchteling erkend, maar aan nog eens 22 % is subsidiaire
bescherming verleend. Iets verderop in de lijst vinden we de Kameroeners en de Syriërs terug:
na twee jaar procederen is iets meer dan een kwart van hen erkend.
91