Statistisch en demografisch verslag 2010 - Centrum voor gelijkheid ...

Figuur 7.12. Evolutie van het aantal personen dat een gesloten
centrum verlaat, 2003-2009
Bron: Dienst Vreemdelingenzakenn
Het lijkt ons relevant om het
beheer van de stromen in gesloten centra te kaderen
in een
globaal beleid van het beheer van de irreguliere immigratie en het onwettig
verblijf in België.
Als we de verwijderingmethodes vanuit deze gesloten centra bekijken, stellen we vast dat
repatriëring en terugname in het kader van de
Dublin-verordening
de belangrijkste
verwijderingsvormen zijn vanuit gesloten
centra (figuur 7.13). De tweede verwijderingsvorm
– terugdrijving – daalde tussen 2003 en 2009 om
in 20100 opnieuw te stijgen tot 997
terugdrijvingen vanuit een centrum. Begeleide vrijwillige terugkeer is de vorm van
verwijdering die het minst
voorkomt
in gesloten centra: het record bedroeg 294
geregistreerde gevallen van terugkeer in 2005. In 2010 waren dat er nog 142.
Hoe kunnen we de evolutie in
deze verschillende vormen van verwijdering
verklaren?
Om te
beginnen moeten we vaststellen dat ze niet helemaal losstaan van de evolutiee in de
verschillende vormen van verwijdering
zoals deze door de Dienst Vreemdelingenzaken
worden geregistreerd (zie 7.2.2). Het spreekt vanzelf dat de
manier van verwijderen in
belangrijke mate wordt bepaald door de administratieve situatie van de vreemdelingen in de
gesloten
centra. Zo
ligt het voor de hand dat een daling van het aantal repatriëringen van
nieuwe burgers van
de Europese Unie zijn weerslag
heeft op het aantal repatriëringenn vanuit
de gesloten centra. Het zou daarom interessant zijn om de vormen van verwijdering te
analyseren op basiss van de administratieve situatie of de afkomst van de individuen om
zo na
te gaan of er bepaalde verbanden zijn tussen deze verschillende
variabelen.
194