View/Open - BORA - Universitetet i Bergen

veggane ikkje hadde nokon bærande funksjon, rein og enkel fasade utan unødvendig dekor,
samanhengande horisontale vindaugsband og flatt tak der ein kunne inkludere naturen med
plantar og grønt område (fig. 16). 33 Eit reint og enkelt uttrykk kan med andre ord beskrive
denne stilretninga.
Landås skule kan karakteriserast med ei rein enkle forma og den slette overflata gjev oss med
ein gong assosiasjonar til modernismens formspråk. Det fyste karakteristisk trekket er den
rektangulære og geometriske forma som pregar skulen. Bygget har også ein del vindauge som
er plassert side om side og kan minne om desse samanhengande vindaugsbanda som ein også
ser på Villa Savoye. Samstundes ser vi at desse vindauga ikkje har den same effekten ved å gå
i eitt med veggen, då vindauga har rammer som bryt opp og markerer eit brot med veggflata.
Glasfasade finn vi bak denne søylerekka, noko som indikerar at veggen ikkje er eit bærande
element i konstruksjonen. Landås skule er ikkje løfta opp på pilotis(søyler), men vi finn
innslag av søyler som igjen speglar den klassiske referansen som Le. Corbusier viser til i sin
arkitektur. Taket har i stor utstrekning svak helling, men det er også innslag av flat
takkonstruksjon i desse lave paviljongane som er støtta opp av denne søylerekka. Skulebygget
har eit stramt enkelt uttrykk, og det solide materialvalet i betong og glas understrekar dette
inntrykket. Dette refererar til ein effektiv og rein arkitektur utan vesentleg dekor. Dette viser
også til den maskinestetikken og innslag av industrielle element som speglar det moderne
samfunnet.
Fig. 17 – Landås skules bakside
Skulens bakside har eit noko anna uttrykk der
sekskanta vindauge er sprett utover den lyse
betongveggen (fig.17). Symmetrien er også
vidareført her då vindauga er organisert i eit
skjematisk mønster på rekke horisontalt og
vertikalt. Ut i frå dette kan vi karakterisere
uttrykket som enkelt, stramt og symmetrisk.
Arkitekturen kan også opplevast som noko lukka
då eit tungt og grovt materiale står i kontrast til dei små vindauga. Samtidig bryt denne lave
paviljongen opp det stramme uttrykket og tilfører rørsle til bygget. Denne bygningskroppen
skil seg også ut ved å ha ein meir open fasade, og ein opplever dermed ein veksling mellom ei
meir lukka og open form. Dette er også element som skaper kontrast og spenning til uttrykket.
33 Curtis (2000) kap. 16
21