Tam Metin

Genel olarak irdelendiğinde, PDÖ öğrencilerin bağımsız ve kendi
kendilerini yöneten öğrenciler olmalarına katkıda bulunur. Bu bağlamda
öğrenciler, sorular sorarak ve kendi hayatlarındaki gerçek problemlere
çözümler arayarak, teĢvik edici ve ödüllendirici roldeki öğretmenlerin
rehberliğinde, yaĢamları boyunca bu görevleri yerine getirmeyi
öğrenmektedirler [4].
2.1.3.1. Probleme Dayalı Öğrenmenin GeliĢimi
Probleme dayalı öğrenme yaklaĢımı, temellerini John Dewey'in
çalıĢmalarından almaktadır. Bu yaklaĢım, özellikle Dewey‟in öğretmenlerin
öğrencilerin araĢtırma, keĢfetme ve yaratıcılık yeteneğine baĢvurarak
öğretebileceği inancı gibi ilerici bir harekete dayanmaktadır. Dewey
“Demokrasi ve Eğitim” adlı kitabında sınıfların, hayatı araĢtırmak ve
problemler çözmek için bir laboratuar, okulların ise toplumun aynası olması
gerektiğini ifade etmiĢtir. Bu bakımdan ele alındığında probleme dayalı
öğrenme yaklaĢımı, Dewey‟in görüĢlerinden olan “yaparak-yaĢayarak
öğrenme” yaklaĢımını temel almaktadır [5, 47, 48, 51] .
Probleme Dayalı Öğrenme, genel bir model olarak, 1950‟leri
ortalarında Amerika BirleĢik Devletleri'nde Case W. Üniversitesi Medical
School'da tıp eğitiminde geliĢtirilmiĢ ve bununla birlikte Kanada Mc Master
Üniversitesi‟nde 1960'ların sonuna doğru uyarlama çalıĢmaları yapılmıĢtır. O
zamandan itibaren altmıĢı geçkin tıp fakültesinde bu model düzenlenmiĢ ve
uygulanmıĢtır [5, 52]. Probleme dayalı öğrenme ilk olarak tıp eğitiminde
kullanılmaya baĢlanmasıyla birlikte günümüze kadar hemen hemen her
eğitim ortamında iĢlevsellik kazanmıĢ bir yöntemdir [53].
Günümüzde birçok tıp fakültesinde probleme dayalı öğrenme
yaklaĢımı uygulanmaktadır. Bu fakültelerin en bilinenlerinin baĢında, Harvard
Üniversitesi, New Mexico Üniversitesi, McMaster Üniversitesi Tıp Fakülteleri
gelmektedir. Türkiye‟de ise, Dokuz Eylül Üniversitesi, Hacettepe Üniversitesi,
Ankara Üniversitesi, Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesinde probleme
26