arif zêrevan - Nefel

’ Apostrof
Wekî nîflandeka jêavêtinê
189 Gava ko mirov hinek tîpan ji hinek bêjeyan diavêje û forma axaftinê
ya bêjeyan bi kar tîne, hingê mirov nîflandeka apostrofê datîne
cihê tîpên ko li der ve mayîn.
Nej’xweve ew jî zelam e. (Nejixweve ew jî zelam e.)
Heger tu l’xwe negirî û j’min re firek av d’piyanê de bînî dê bafl be.
(Heger tu li xwe negirî û ji min re firek av di piyanê de bînî dê bafl be.)
»Di wê navê de bi dengekî hêdîka celabî ji ribatî re digo:
– E’ karwankî dibînin xwe fl’ çiyê berdan.
Ribatî got-ê: Cilên wan çi ne, rengên wan çawan in?
Celabî bi dengekî niviz car-dî go: Ew bi xwe gir û bilind in; flal û flapik
li ber wan e, bi kum û kefiyên eskûdarî ne û di lingên wa de çarûx
in, xencer di ser rexta re girêdane, hemî bi hev re tên; yek di pey yekî
naçit.
Ribatî: Serê xwe vala neêflîne ew flernexî ne, çenda hij hev jî nakin lê
tucara hevdû jî bernadin. Dengê xwe neke bila biborin.«
M. Sadiq, Evdilkerîmê & Bedir-Xan Celadet Alî (1943), »Zaravayê Cizîrê«, Ronahî, hjm. 20, rûp. 14
Lê belê mirov nîflandeka apostrofê danayne cihê wan tîpên ko di
axaftinê de winda bûne û di nivîsandinê de jî windabûyî tên nivîsandin,
ji ber ew forma tîp jê windabûyî bûye formeka nû û cihê
xwe girtiye.
Ka ji mi re bibêje te roja çarflemê çi kir. (Forma rast ya kevin ev e: Ka ji
min re bibêje te roja çarflembê çi kir. (Yanî apostrof nakeve cihê n-ya
min-ê û b-ya çarflembê.)
Wekî nîflandeka tewandinê
190 Di kurdiyê de têkilêkiyek di bikaranîna apostrofê de heye. Celadet
Alî Bedir-Xan ti nîflandekan danayne nêvbera reqem, hejmar
û tarîxên tewandî û parkîta tewandinê. Hinek kes apostrofê (’) û
hinek jî bendikê (-) datînin nêvbera reqem, hejmar û tarîxên tewandî
û parkîta wan.
132 • BINGEHÊN RASTNIVÎSANDINA KURDIYÊ