arif zêrevan - Nefel

Niqteflanî
Valahî
108 Gava ko mirov tekstekê dinivîse divêt di nêvbera her du bêjeyan
de valahiyek ( ) hebe da mirov bikare resmê bêjeyan jêk vavêr bike.
Heger valahiya nêvbera du bêjeyan gelek teng be, bêje pêk ve
dimînin û resmê bêjeyan xirab dibe. Heger valahiya nêvbera du
bêjeyan fireh be hingê çavên mirovî li valahiyê asê dibin û mirov
naxwaze xwendinê bidomîne.
Mebest ji »resmê bêjeyê« ew e ko li gor lêkolînên zanyarî mirov
ne tîpan yek bi yek, lê bêjeyan wekî resm nas dike û dixwîne.
109 Mirov ti valahiyê naêxe pêfliya niqte, niqtepirs, niqtebang, bihnok,
niqtecot û niqtebihnokê. Lê belê mirov valahiyê diêxe dawiya
van hemiyan heger ko bêjeyeka nû di pey wan re bêt.
fiANEK
Di fransiyê de valahiyê diêxin pêfliya niqtepirs, niqtebang, bihnok,
niqtecot û niqtebihnokê. Herwiha fransî valahiyê diêxin pêflî
û pafliya nîflandekên jêgirtinê û kevanekan. Celadet Alî Bedir-Xanî
jî di »Hawarê« de carinan welê kiriye. Bi ya min ne bafl e ko
mirov welê bike, ji ber hem resmê bêjeyan pê xirab dibe, hem jî
bafl diyar nabe ka nîflandekên jêgirtinê bi teksta berî xwe ve yan bi
ya pifltî xwe ve girêdayî ne.
110 Gava ko bendik, niqte, bihnoka dehêkê, niqtecot û apostrof di
nêv bêje, kurtek an jî reqeman de bin hingê mirov valahiyê naêxe
ne pêflî û ne jî pafliya wan.
rojnamevaneka pro-kurd
sekr.nexw. (sekretera nexweflxaneyê)
saet 20.30
5,50 metre
pîvan 1:100 (ji bo nexfleyan)
j’xwe, j’ber
BINGEHÊN RASTNIVÎSANDINA KURDIYÊ • 99