arif zêrevan - Nefel

û ev fliklê he standiye: »mehîneke boz«. Herwisa cardî ji bo sivikahiyê
»-inên«-a »hespinên boz« bûye »-inen« û ev fliklê he standiye:
»hespinen boz«.
Xelkên botî pronavên iflarkî »ya« û »yê«-yê, pirê caran, serbixwe
dihêlin. Yanî ew dibêjin »mehînek ya boz« û »Hespek yê Ristemî«.
Lê belê xelkên torî – digel ko ew jî botî ne – »mehîneka boz«
dibêjin.
fiANEK 2
Di nivîsandina veqetandeka navdêrên nebinavkirî ya ji bo yekejimara
zayenda nêr de, heta niho tevilheviyek heye. Ji ber ko bisporên
gramera kurdiyê heta niho vê veqetandekê wekî ko hertim tewang
be bi parkîta tewangê »î«-yê dinivîsînin.
Lê belê veqetandekên navdêrên nebinavkirî jî wekî veqetandekên
navdêrên binavkirî ne: ji bo yekejimara zayenda nêr »-ê«, ji
bo yekejimara zayenda mê »-a« û ji bo gelejimara herdu zayendan
»-ên«. Xweseriya navdêrên nebinavkirî ew e ko »yek« û »hin« jî
wekî veqetandek bi wan ve dibin: »-ek-ê«, »-ek-a« û »-in-ên«.
Di klasîkên kirmanciyê de û di kirmanciya botî, hacî beyrî, hekarî
û behdînî de ev awa têt bi kar anîn û ji aliyê gramerê ve jî
bingeh jê re heye.
Ji lewra Ehmedê Xanî di »Mem û Zînê« de veqetandeka navdêrên
nebinavkirî, ya ji bo yekejimara zayenda nêr, holê dinivîsîne:
Her mîrekê wan bi bezlê Hatem
Her mêrekê wan bi remzê Ristem
Heger em van du rêzan jêk vekin dê holê bixwehîn:
Her yek mîr yê di wan bi bezlê Hatem
Her yek mêr yê di wan bi remzê Ristem
Gava ko »di«-ya klasîk bikeve û pronava nebinavkirî »yek« bêt pafliya
bêjeya pifltî xwe dê holê lê bêt:
Her mîrek yê wan bi bezlê Hatem
Her mêrek yê wan bi remzê Ristem
86 • BINGEHÊN RASTNIVÎSANDINA KURDIYÊ