9. Sayı; TURAN-SAM KIŞ Sayısı, 2011

Eğitim aldığı okul Tiflis'in en iyi Rus mektebi olmasının yanı sıra öğrencilerini 1.sınıftan 10. sınıfa kadar tiyatroya, 4. sınıftan başlayarak da her yıl 4-5 defa opera ve balegösterilerine götürmekle kültürel yönden gelişmesini sağlıyordu.Bu mektebi bitirenlerden biri Gürcistan'ın Dışişleri Bakanı, Hasanov'la beraberokuyan bir arkadaşı da Otomobil Nakliyat Bakanlığı yaptı.Kürt Değil, Ahıska TürküyümAzeri zannettiği Said Alimhanov adında hiç Azerice konuşmayan bir sınıf arkadaşınınKürt değil Türk olduğunu yıllar sonra hayretle öğrendiğini açıklayan Hasanov o devrin nasılbir despotik baskı oluşturduğunu, insanlara zulüm yaptığını şöyle anlattı:İdeoloji üzerine Merkezi Komite Kâtibi olduğum için Azerbaycan Temsil HeyetininBaşkanı olarak 1982'de SSCB’'nin kuruluşunun 60. yıl dönümü için, Moskova'ya gittim,televizyonda bir konuşma yaptım, sonra misafirhaneye geldim, telefon çaldı, ahizeyikaldırdım, karşıdaki Said'di ve öğrendim ki, Moskova'da yaşıyor. “Nasıl buldun beni?”dediğimde cevabı: “televizyonda gördüm.” oldu. Konuşmamızda amcasının bir oğlunun SaatlıŞehri'nde 22 yaşadığını O'na yardım etmemi istediğini söyledi. “Senin amcanın oğlununSaatlı'da ne işi var, oraya ne zaman gitti.” dediğimde: “O zamanlar sana doğruyusöyleyemedim, ben Kürt değil, Ahıska Türküyüm.” karşılığını verdi.“Peki, o zaman bana niye öyle söyledin.” deyince, o zaman Ahıska Türklerini sürgünettiklerini ve babasına yapılan tavsiye üzerine korkusundan milliyetlerini Kürt yazdırdıklarınıbelirtti. Mektebi bitirdikten 24 yıl sonra hala aklımda ki, bu Azerbaycanlıdır, Türk’tür...Ayrıca Ahıska Türkü deyince, aklıma gelmişken ilginç bir hadise anlatayım:Gece yarısı sürgünSürgüne kadar adı Uster olan teyzemin yanında yaşıyordum, kocasının adı Kulu'yduve iki kızları ve Akif adında benden üç-dört yaş büyük bir de oğulları vardı. Kızlar Gence'yegelin gitmişlerdi. 1950'nin ocak ayına kadar onlarda yaşadım bu tarihten sonra teyzeminkocası dersime yardımcı olsun, dilimi geliştireyim diye evden gidip gelmeye başladım.Teyzemler fakir olduğu için yemeğimi de evimizde yer öyle giderdim.Ocak 1950'de bir gece teyzem evde gürültü kopardı. Uyandım gördüm ki, odanıniçerisinde Rus askerleri var, teyzemlerden bir şeyler talep ediyorlar. O vakit her şeyi derkedemiyordum. Bizi evden eşyalarla birlikte çıkarttılar, sürgün ediyorlardı. Sokakta büyük yükarabaları vardı, sonra başka mahallelerde de bu arabalardan gördüm. Bütün eşyalarımızıarabaya yüklediler ve beni de arabaya bindirdiler. Teyzem ve eniştem benim için telaşlandılar:“Bu çocuk bizim değil, başkasınındır. Bizi sürgün edin, ama bu çocuğu bırakın.” diye dildöküyorlardı. Rus askerlerinin ellerinde de düzgün bir liste yoktu. Askerlere verilenadreslerde kimler varsa hepsini alın götürün demişler, benim ile de sonra ilgileneceklerinibelirttiler. Bu arada sürgün edilenlerin hepsi Azeri’dir.«Bizi sürgün ediyorlar» diye her yere haber ulaştırıldığını vurgulayan Hasanov,«Babam, annem ve kardeşlerim geldiler. Artık saat gündüz 2-3 olmuştu ve 10 yaşında olsamda meydana gelen her şeyi anlamıyordum. Kardeşlerim gelip, beni arabadan almak istediğindeaskerler silahlarını bunlara karşı doğrulttu. Orada bulunanlar çığlık atınca, heyecanım iki katarttı ve anladım ki, mesele ciddi, daha sonra bir gün kendime gelemedim. Araba giderkenannem ağlamaya başladı, arabanın yük bölümünde teyzem, kocası Kulu, Akif, ben ve 3yaşında bir torunları vardı ve kardeşlerim arabanın arkasından koştu. Yanımızda oturan askerde silahını onlara “vuracağım” diye doğrulttu, vs...Bizi Tiflis’te demiryolu istasyonuna götürdüler. Gece vakti sürgün edilen insanlarçoktu. Sürgün için yük vagonları hazırlamışlar ama, bizi arabadan indirmek için hiç aceleetmiyorlardı. Yer ayırtıyorlar ve bunu muntazam şekilde etmiyorlardı. Teyzem ağlıyordu,sonra mektepteki muallimem ile büyük kardeşimin birlikte bizim arabaya doğru geldiğinigördüm. Beni buldular ve askerden sürgün listelerinin hazırlandığı merkezi sordular ve oraya22 Saatlı: Azerbaycan'ın bir şehri ve genellikle ahalisi bugünde Ahıska Türkleri'dir.37