9. Sayı; TURAN-SAM KIŞ Sayısı, 2011

addolunacak teşebbüslerden biri İngiliz Muhipler Cemiyeti idi. Bu cemiyete intisapedenlerin başında Osmanlı Padişahı ve Halife-i Ruy-i Zemin unvanını taşıyan Vahdettin,Damat Ferit Paşa, Dahiliye Nezaretini İşgal eden Ali Kemal, Adil ve Mehmet Ali Beylerve Sait Molla bulunuyordu. İstanbul’da bir kısım rical ve nisvan da halas-ı hakikininAmerikan mandasını talep ve teminde olduğu kanaatinde bulunuyorlardı. Muhasundevletler Osmanlı devlet ve memleketine maddeten ve manen tecavüz halinde; imha vetaksime karar vermişler. Padişah ve halife olan zat, hayat ve rahatını kurtarabilecekçarden başka bir şey düşünmüyor. Hükümet de aynı halde. Farkında olmadığı haldebaşız kalmış olan millet, zulmet ve müphemiyet içinde tecelliyata muntazır. Felaketindehşet ve sıkletini idrake başlayanlar, bulundukları mühit ve hissedebildikleri tesiratagöre çare-i halas telakki eyledikleri tedbirlere mütevessil. Ordu, ismi var cismi yok birhalde. Kumandanlar ve zabitler, Harb-i Umuminin bunca mihnet ve meşakkatleriyleyorgun, vatanın parçalanmakta olduğunu görmekle dilhun, gözleri önünde derinleşenkaranlık felaket uçurumu kenarında dimağları çare, çare-i halas aramakla meşgul. (…)Millet ve ordu, padişah ve halifenin hıyanetinden haberdar olmadığı gibi o makama ve omakamda bulunana karşı asırların kökleştirdiği dini ve an’anevi rabıtalarla muti sadık.(…) Bu akideye muhalif rey ve içtihat edeceklerin vay haline! Derhal dinsiz, hain,merdut olur…” 85Atatürk’ün ve Bilge Kağan’ın tespitleri doğrultusunda araştırıldığında, tarihteki Tükdevletlerinin ve hanlıkların yıkılışı, yeniden değerlendirildiğinde görülecektir ki, Türkulusunun egemenlik haklarını ve iktidarını kaybedişi, iç ve dış odakların işbirliği ve örgütlüihaneti ile gerçekleştirilmiştir.Bu gibi ulusal çöküntülerin sosyal ve bilimsel yetersizliklere bağlı olduğubilinmektedir. Bilim ve teknoloji ile donanmamış toplum ve ulusların köleleştirilmesi dahakolay ve bu toplumları sömürmek için aşırı emeğe ihtiyaç yoktur. Doğu milletlerinin liderodaklı hayat mücadelesinde, dini ekollerin ve özellikle tasavvuf ehli farklı tarikatlarınyozlaşmaya ortak olması ve dogmatik bağımlılıktan kaynaklanan bilim dışı etkisi, devletinsiyasi ve yasal etkisinden çok daha fazla olmuştur. Doğu milletlerinin, 11. yüzyıldan sonrahızla çöküşünün nedenleri arasında, bilimsel zihniyetten hızla uzaklaşılarak kaderciliği esasalan, uhrevi âlemin keşfine yönelmiş softaların, kolektif karakter dönüştürücü veasimilasyoncu rollerini de vurgulamakta yarar vardır.İslam dünyasının başkahramanı Fatih Sultan Mehmet Han ile Atatürk’ün ortak bir dinalgılaması olduğunu henüz kimse araştırmak istememiştir. Fetihlerine Şeyhlerinin manevigücü ile çıkan Sultan Mehmet’in din ve devlet işleri konusundaki tutum ve eylemleri hakkındaFranz Babinger şu tespitleri yapmıştır: “ …Ancak Mehmed, bir konuda hoşgörüsüzdü.(…) Tasavvufi hareketlere açıkça düşmandı. Bu hareketler 15. yüzyılın başında Osmanlıbölgelerine, Rumeli’ye ve hatta Arnavutluk’a dek yayılmıştı. Halktan büyük destekgörüyorlardı ve belirgin bir siyasi nüfuzları da vardı şüphesiz. (…) [Sultan] onlarınülkenin her yanına yayılıp yerleşmesinden huzursuz oluyordu. Faaliyetlerini kısıtlamakve yasaklamak için elinden geleni yaptı. Kaynaklarda bazı tarikatların mallarına elkoyduğundan söz edilir. (…) Fanatizmleri, çılgınca davranışları ve giysilerininhırpaniliği yüzünden şeyhleri deli ilan etmişti ve onları sık sık imparatorluğundankovuyordu.” 86Bu tespitlerden çıkarılacak sonuç şudur: Türk milletinin dinini ve vicdanınınsömürmek çok kolaydır. Onların dini duygularının kuvvetliliği ve yüreklerinin yufkalığı vevicdanlarının akıllarına üstün gelmesi, en zayıf noktalarıdır. Türkleri bu noktalardan kandırıpbirbirine düşman etmek çok kolaydır. Türklerin inançlarına ve ortak vicdanlarına fitne sokmakiçin Muhammed (AS) Peygamberin gerçek tebliği olan Kur’an ayetlerine dayalı sünnetindenuzaklaştırılması esasına dayanan dini yozlaştırma ve biat kültürü; insana, tarikata, şeyhe,85 Atatürk, Gazi Mustafa Kemal / Nutuk.- Ankara: Kültür Bakanlığı, 2001, s. 2-986 Babinger, Franz / Fatih Sultan Mehmed ve Zamanı.-7.bsk.- Çeviren: Dost Körpe.- İstanbul Oğlak Yayıncılık,2010, s. 354-357.53