styką amplitudową) byłaby rzetelnym i wystarczającym miernikiem tegowskaźnika. Czynniki wewnętrzne i zewnętrzne mogą w rozmaity sposóbwpływać na mierzalne parametry drżenia. Mogą je także wywoływać (drżeniespowodowane chłodem, tzw. dreszcze) lub znosić (ustępowanie u alkoholikadrżenia po wypisu alkoholu). Mogą także modyfikować jego charakterystyki.Z kolei oczywisty jest wpływ czynników wewnętrznych nawystępowanie i intensywność drżeń. Łączny wpływ tych czynników na obrazdrżeń jest złożony i niejednoznaczny. W zakresie mierzalnych charakterystykdrżenia najczęściej stosowaną jest częstotliwość. W zależności od niejdzielimy je na następujące pasma:- 1,5 – 3 Hz: pasmo drżeń ataktycznych, dotyczących główniegłowy i tułowia, spotykanych w chorobach demielizacyjnych;- 4 – 5 Hz: pasmo najbardziej nieokreślone, drżenia postawneo częstotliwości 4 Hz występują w przypadkach uszkodzeniamóżdżku lub jądra czerwiennego, w przypadku drżenia spoczynkowegojest identyfikowane jako symptom choroby Parkinsona(drżenie postawne i spoczynkowe różni się amplitudą);- 6 Hz: pasmo drżeń głównie kończyn; a także drżeń zamiarowychi klonicznych (np. klonus typowy dla uszkodzeń drogi pozapiramidowejma częstotliwość 6 Hz);- 8 – 12 Hz: pasmo drżeń o rozmaitej etiologii, tak fizjologicznejjak i patologicznej, np. z powodu udarów mózgu, zwyrodnieniaoraz neuropatii obwodowych.Inną mierzalną charakterystyką drżenia jest amplituda. Jej pomiar, zewzględu na jej niewielką wartość, zazwyczaj wymaga specjalnej aparaturypomiarowej i wobec tego nie jest ona dokładnie opisana w funkcji rodzajuschorzenia. Wykazuje się wyraźną zmiennością w zależności od pory dnia,wpływu stosowanych leków, pozycji ciała badanego, a także rozmaitychczynników wewnętrznych i zewnętrznych, w związku z czym jej opisoweokreślenie jest trudne.Drżenia samoistne (ET) są uważane za łagodną, skąpo-objawowąchorobę układu nerwowego. Charakteryzują się częstotliwością 6 – 11 Hzi amplitudą 25 – 600 μV. Najczęściej spotykanym wyrazem tej choroby jestdrżenie głosu. Mogą także występować równolegle inne objawy, jak drżenierąk czy głowy, sporadycznie także innych części ciała. W zakresie drżeń patologicznychdzieli się je przede wszystkim w zależności od funkcji piramidowegoukładu ruchowego, odpowiedzialnego za ruchy dowolne. Funkcje teto spoczynek, pozycja wyjściowa do ruchu zamierzonego oraz ruch zamierzony(dowolny) odpowiednio do tego wyróżnia się (i) drżenie spoczynkowe,(ii) drżenie pozycyjne i (iii) drżenie zamiarowe. Drżenie spoczynkowe stałosię podstawą definicji przez Jamesa Parkinsona choroby, nazywanej dzisiajjego nazwiskiem. Polega na występowaniu w pozycji spoczynku drżeń,ustępujących po rozpoczęciu ruchów czynnych. Drżenia te występują wyłącznew trakcie czuwania i pojawiają się po przebudzeniu przy próbie wykonaniapierwszych ruchów dowolnych. Ich amplituda zależy od stopnia zaawansowaniachoroby, a także od czynników zewnętrznych i wewnętrznych24
takich jak zmęczenie czy stres. Drżenie pozycyjne jest wywoływane ustawieniemkończyn, powodującym napinanie się pewnych grup mięśniowych.Może mieć charakter fizjologiczny, zwłaszcza u ludzi starszych lub w przypadkuniewygodnej pozycji – głównie kończyn – występować jako tzw. drżeniepozycyjne fizjologiczne (u sportowców bywa obiektem odrębnych badań).Jest także typowe dla choroby Parkinsona i innych choróbzwyrodnieniowych. Występuje jednak również w przypadku zaburzeń o zupełnieodmiennej etiologii, jak alkoholowe zaburzenie pracy wątroby czynadczynność tarczycy. Drżenie zamiarowe jest związane z wykonywaniemruchów dowolnych. Odznacza się niską częstotliwością (3 – 5 Hz) oraz narastającąw czasie amplitudą. Jest wyraźniejsze w bliskości osi ciała. Opróczchoroby Parkinsona może wskazywać na wrodzone procesy zwyrodnieniowe,zatrucia metaboliczne, zaburzenia funkcji wątroby i nerek, stwardnienierozsiane.Rys. 7. Sfygmograf Petersena oraz tambur EschneraZe względu na obiektywny, tj. mierzalny, charakter drżeń próby ichpomiaru miały miejsce już w XIX wieku [15]. Mimo niezbyt wyszukanej technikiprace takich uczonych jak Charcot i Vulpian we Francji czy Petersen,Dana i Eschner w Stanach Zjednoczonych pozwoliły na realizację pierwszychbadań mierzalnych charakterystyk drżeń. Aparatami, stosowanymipierwotnie w innych badaniach, a następnie do celu pomiarów drżeń byłysfygmograf oraz tambur (rys. 7). Pierwszy z nich działał na zasadzie mechanicznej,drugi – pneumatycznej. Rozwój techniki spowodował, że obecniezostały one zastąpione przez nowocześniejsze systemy elektroniczne,w pełni skomputeryzowane.Równolegle z pomiarami drżenia przeprowadza się także badania fizjologicznechorych za pomocą testu Webstera. Składa się on z oceny10 parametrów fizjologicznych, np. trudności z poruszaniem się czy z mówieniem.Stosuje się przy tym czterostopniową całkowitoliczbową skalę porządkową,od 0 (brak objawów negatywnych) do 3 (bardzo duże ich nasilenie).Wynik testu jest sumą tych dziesięciu ocen. Ponieważ drżeniepowiązane jest z wynikiem testu Webstera (im większe drżenia tym gorsze25
- Page 1 and 2: POSTĘPY CHROMATOGRAFIIPraca zbioro
- Page 3: SPIS TREŚCIPrzedmowa..............
- Page 7 and 8: Piotr M. SŁOMKIEWICZ 1 , Zygfryd W
- Page 9 and 10: W komorze 2 znajduje się pojemnik
- Page 11 and 12: czyna przypływać przez komorę 2
- Page 13 and 14: 4Cnapięcie [mV]3Rys. 6. Chromatogr
- Page 15 and 16: Bronisław K. GŁÓD 1 , Paweł PIS
- Page 17 and 18: Rys. 1. Metabolizm dopaminyL-dopa p
- Page 19 and 20: Dopamina, której niedobór w czę
- Page 21 and 22: katecholowej oraz kompleksowaniu ż
- Page 23: typu skonstruowano w Instytucie Ele
- Page 27 and 28: CPA SUROWICY KRWI PACJENTÓW Z CHOR
- Page 29 and 30: mo wyższych stężeń w surowicy e
- Page 31: LITERATURA1. C. Courderot-masuyer,
- Page 34 and 35: dopuszczające leki jak np. FDA nie
- Page 36 and 37: W przypadku przeprowadzania analizy
- Page 38 and 39: pompaHPLCkolumna chiralnakolumnarea
- Page 40 and 41: 25. K. Lorenz, E. Yashima, Y. Okamo
- Page 42 and 43: Tlen, chociaż jest konieczny do ż
- Page 44 and 45: σ2∗pπ * 2pπ 2pσ 2psingletowy
- Page 46 and 47: Rozpuszczalność tlenku azotu w wo
- Page 48 and 49: nia wolnych rodników. Dlatego nie
- Page 50 and 51: na do nich również poliaminy biog
- Page 52 and 53: trwały rodnik, możliwy do oznacze
- Page 54 and 55: cej zmiany stężenia detektora lub
- Page 56 and 57: Rodniki hydroksylowe są wyjątkowo
- Page 58 and 59: COOHOCOCH3aspirynahydrolizaCOOHCOC
- Page 60 and 61: W statycznej, chromatograficznej me
- Page 62 and 63: sowej. Warto zwrócić w tym przypa
- Page 64 and 65: 35. W. Pakszys, B.K. Głód, P.P. L
- Page 66 and 67: 95. A. Ghiselli, M. Serafini, F. Na
- Page 68 and 69: nych umożliwiających oznaczanie f
- Page 70 and 71: W monitoringu wód powierzchniowych
- Page 72: RT: 4.01 - 19.97IntensityIntensity1
- Page 75 and 76:
Ciekawą rolę pełnią zbiorniki w
- Page 77:
Stosowana w badaniach procedura ana
- Page 80 and 81:
wania substancji, zwłaszcza, w ska
- Page 82 and 83:
- Kolumnowa, elucyjna chromatografi
- Page 84 and 85:
Przykłady a, a’, b, b’, c, c
- Page 86 and 87:
ZJAWISKA PRZEŁADOWANIA KOLUMNY (PO
- Page 88 and 89:
ZASADY OPTYMALNEGO STOSOWANIA PREPA
- Page 90 and 91:
- przeładowanie objętościoweW ch
- Page 92 and 93:
Średnica kolumnyNajbardziej celowe
- Page 94 and 95:
Średnica ziaren wypełnienia kolum
- Page 96 and 97:
RetencjaSilna retencja składników
- Page 98 and 99:
OPERACJE JEDNOSTKOWE I TECHNOLOGIA
- Page 100 and 101:
Rys. 10. Schemat ideowy chromatogra
- Page 102 and 103:
Na rys. 13 pokazano kilka chromatog
- Page 104 and 105:
fizycznych i hydrodynamicznych w ko
- Page 106 and 107:
Nie opanowany do końca problem sta
- Page 108 and 109:
Rys. 18. Przykłady reprezentowanyc
- Page 110 and 111:
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA (pozycje
- Page 112 and 113:
14. Hupe K.P. and Lauer H.H., J. Ch
- Page 114 and 115:
stość izolowanych substancji. Pep
- Page 116 and 117:
(SEC). Ostatnio, do tego celu wykor
- Page 118 and 119:
51243678 90 2 4 6 8 10 12 14 16Rys.
- Page 120 and 121:
jące długie łańcuchy alkilowe,
- Page 122 and 123:
Tabela 2. Modyfikatory fazy ruchome
- Page 124 and 125:
nowymiennych, równorzędnie kation
- Page 126 and 127:
UKŁADY ADSORPCYJNE I ADSORPCYJNO-J
- Page 128 and 129:
CHROMATOGRAFIA ŻELOWAChromatografi
- Page 130 and 131:
CHROMATOGRAFIA ODDZIAŁYWAŃ HYDROF
- Page 132 and 133:
związków. Połączenie elektrofor
- Page 134 and 135:
METODY DETEKCJI W CHROMATOGRAFII PE
- Page 136 and 137:
[25] S.U. Sane, S.M. Cramer, T.M. P