Drugi broj - sic

Almir KolarPoliti~ka igra!web happeningkulturnih institucijaSlobodarsko su`anjstvo konzumenta ili zna se šta narod `eliDvije stvari su bile varnica koja je porodila plami~ak reagovanja u tekstu koji slijedi: posjeta pjesni~koj ve~eriu Kolobara-hanu, u okviru me|unarodne manifestacije Baš~aršijske no}i i internet sajtovi za “razvoj i njegovanje”poetskog izri~aja (bundolo, poezin, i sl.). I prva i druga okvirna odrednica su samo reprezentativni(slu~ajni) uzorci, koje, dakle, povezuje ta famozna rije~ “poezija”, te je na svakome da ponaosob preispita vlastitopoimanje navedenih fenomena (vlastitom istra`iva~kom djelatnoš}u) i da pronicanjem u suštinu prona|eargumentirane ~injenice kojima }e obezvrijediti ovaj osvrt. Time bi stvari bile jasnije, a time bi, iako demantirani obezvrije|en kao “onaj koji misli”, autor ovih redova bio beskrajno sretan.Šta je to, i na kojim osnovama je postavljen sistem vrijednosti kod institucionalnog kaoi kod vaninstitucionalnog rezonovanja aktuelnosti?Jedna od brojnih zapitanosti koja se postavlja danas pred (mladog) ~ovjeka koji mislii koji svojim nebiranim udesom spada u rezon post-potopne generacije ovog podneblja,jeste, izme|u ostalog, nali~je i na~in funkcionisanja (retrogradnih) “institucionalnihkulturnih politika”. Ono što se u ovom osvrtu podrazumijeva pod “kulturnom politikom”je, (ne funkcionisanje forme ili mehanizma koji pora|a kakav-takav sadr`aj), ve}onaj “apriorni” uticaj jedne “mašinerije” koja pravi ram za svijest onoga koji misli, i komese (na mala vrata) name}e urnek odre|enog (vješto kanalisanog) poimanja stvarnosti.Ram bez bjeline paspartua.I du`nost i obaveza je prepoznavati i ukazivati na jedno takvo ozra~je koje uveliko formatiraopšti kodeks preko kojeg trasiramo vlastiti pogled na svijet. Odbacivati postojanje takvih“politika” je naivno kao što je naivno i slabovidno nepriznavanje ili omalova`avanje jednogtakvog uticaja na formiranje kolektivnog, unificiranog promišljanja. Amorfnog i bezidejnogpromišljanja, s dovoljno gabaritnom brojnoš}u nosilaca, da sasvim usputno i bez nekih ve}ihotpora mo`e gutati pojedinca odlikovanog individualnoš}u i kriti~kim odnosom prema aktuelnom.Pri ovakvom pristupu bespotrebno je govoriti o sadr`aju, ili o modalitetu seciranja,onoga što bi trebao biti “sadr`aj” umjetnika-fenomena koji pred konzumenta stavljaju na uvidsvoj rad (na brojnim manifestacijama, poetskim ve~erima, nagradno-knji`evnim, recenzijama,promovisanjima i sistematizacijama pod palicom “kulturne politike”), jer bi to bilo ravnoraspravljanju o habitusu poetike Neronove pjesme koju izri~e nad spaljenim Rimom.(sic!) 29