MAĆICY SERBSKEJE 1895

Mythiske bytosće łužiskich Serbow. 13Ta swojoh’ nana prošeše,zo by jej lĕtko khodźić dałpo swojim nowym dwori.„Lĕtko drje chcu ći khodźić daćpo swojim nowym dwori,ale ty sy časna, ženić so.“*)Wona pak dźĕše horje:,: do swojej’ nowej’ komorki.:,:Tam wona sedźo płakaše,:,: swojej bĕłej ručcy łamaše. :,:Duž wódny muž tam pčiběža:,: a wo durje so kłapaše: :,:„Ach młóńkowa, luba młóńkowa,hdźe maće Wašu dźowčičku,hdźe maće moju njewjestu?“**)„„Wona je w swojej komorcy;tam wona sedźo płače,swojej běłej ručcy łamje.““,,Pře čo ty płačeš, holećo,a čorla (= čoho dla) ty tak zrudna sy,ty moja luba njewjesta?“„„Kak dha ja płakać njedyrbju,hdyž wšitcy ludźo praja,zo sy ty wódnej’ žony syn.““,,Njech woni přeco praja,:,: tola ći hinak njebudźe. :,:Ja chcu ći dać móst twarić:,: wot lutoh’ złota, slĕbora; :,:ja chcu će daći přez njón wjezćze třicećimi wozami,ze štyrcećimi konjami.“Do poł tam mosta njepřińdźe,:,: dha so móst poča spadować. :,:*) Schulenburg ma nětko dale: Wona lĕtko (zmylnje piše: rĕdko m.lutka) po dworje khodźeše — a wódny muž tam tež přińdźe: — „Holca, lubaholca, — ty dyrbiš k lĕtu moja być.“ — Wódny muž tam zasej přijĕdźe — zebrinkot, klinkot konimi, — ze wobkowanymi z wozami. — Wón dźĕše k starom’nanej nutř: — „Hdźe maće wašu njewjestu?“ — „„Wona so horjekachw komorje hotuje — a tam tak jara płače““, atd.**) Mĕsto toho ma Smoleŕ jenož: Wódny muž tež tam přińdźe: — „Hdźemaće moju njewjestu?“