MAĆICY SERBSKEJE 1895

142 Adolf Černý:dyrbi dźensa rejwać, a byrnjež z čertom było. Wječor přińdźe,reje so započachu, a ta holca mjez druhimi při kachlach stejopřihladowaše, dokelž so hišće žadyn rejwaŕ k njej namakał njebĕ.Na dobo zastupi wosebny knjez w zelenej drasće kaž hońtwjeŕ,naćahny so pře wšěch ludźi na tamnu holcu a poča z njejrejwać kaž žadyn druhi. Bórzy pak dohlada so wona, zo ma tónknjez jenu konjacu nohu — a lĕdom bĕ so na to dohladała,hnydom so jeje rejwaŕ zhubi. Zły duch sam bĕ z njej helskureju porejwał. Wona wopušći na to korčmu a reje a njeje težna žane wjacy přišła. Bĕše prjedy wjesoła a zlóštna była, tobĕ nĕtko čas žiwjenja zrudna a khodźeše stajnje hač do swojejesmjerće w čornej želacej drasće.Łužičan 1867, 46. (Z rukopisneje Lipsčanskeje serbskeje nowiny.)*)187. Čertowa žona.W Barće je raz žona čerta za muža mĕła. Prjedy hižobĕše wudata za muža, z kotrymž pak njeje dobra była. Potomje wón wumrjeł, a wona je wjele płakała a zrudna była. Ponĕkajkim času pak zaso na piwo a reje dźĕše a rjekny, zo dyrbidźensa jeneho krydnyć, a byrnjež čerta było. Potom je z njejwoprawdźe jedyn derje zwoblekany rejwał a z njeju tež domojšoł — a to bĕ čert. Wona je so do porsta kałnyć a ze swojejkrwju so jemu zapisać dyrbjała. Trójcy je z nim tołsta pobyła,ale žane dźĕćo njeje porodźiła. Čert pak je ju jara martrował,tak zo je jara płakała a skónčnje wšo popej prajiła. Tuž su třoduchowni jej bože wotkazanje dać chcyli, čert pak je jej při tympřeco hłowu na khribjet zwjerćił. Jedyn wot tych duchownychbĕše jara sprawny; wo nim so čert wupraji: ,,Hdy bychu wšitcytřo tajcy byli kaž tón z čornej čapku, dha dyrbjał ja ćeknyć.“Potom su tu žonu ze štyrjomi konjemi — tak ćežka bĕ — dolĕsa wuwjezli. Nadobo ju čert z woza wuwza, a bĕ křičenje wpowĕtrje słyšeć, a lapy dele lĕtachu — a tak je wona w čertowychpazorach wumrjeła. Jejne łožo su 100 lĕt pósćełać dyrbjeli.Wot stareje žony w Kortnicy. Podał G. Zarjeńk.*) Podobnu powĕsć wobdźĕła M. Hórnik w pĕsni „Žarowanska rejwaŕka“(Mĕsačny Přidawk 1858, 5). W njej přikhadźa djaboł porejwać z holcu, kižje dźeń nanoweje smjerće na reje šła, njedožarowawši po starym wašnjulĕto a wósom njedźel. Póznawši rejwarja, stróži so wona tak, zo wumrĕ.