MAĆICY SERBSKEJE 1895

154 Nekrolog XXXI.2) Psalmy, z hebrejšćiny přełožene wot Jana Larasa, 1872. —3) Historija Serbskeho Naroda. Spisaštaj W. Bogusławskia M. Hórnik, 1884. — 4) Syntax der wendischen Sprachevon Georg Liebsch, 1884.— 5) Mythiske bytosće łužiskichSerbow. Nap. Ad. Černý, I. zwjazk, 1893 — a k tomu 6) rjadmjeńšich wosebitych woćišćow z Časopisa M. S., kaž tři zbĕrkidelnjoserbskich ludowych pĕsni wot H. Jordana (1875), E. Muki(1877) a B. Markusa (1882), Kósykowa episka baseń „Přeradamarkgrofy Gera“ (1882), jeho samsna studija „Přitomnosć a minyłosćserbskeho słowjesa“ (1893). Nimo toho bu wot Hórnikasamoho nakładowany wjetši dźĕl wot njeho wosebiće za jeho katholskichkrajanow spisanych abo z nowa wudatych staršich šulskicha nabožniskich knihow: 1) Mjeńsche spěwaŕske knihi, 1878— 2) Pobožny Spěwaŕ, 1879 — 3) Pobožny Wosadnik, 1889— 4) Biblijske stawizny, 1891 — 5) Jutrowne khěrlusche (trójcy)— 6) Pobožnoscź na swjatym skhodźe (dwójcy) — 7) Pobožnoscźkschižowoho pucźa, 1874 — 8) Jězusowa Winica, 1878. A težpři wudawanju „Noweho Zakonja“ je naš wótčinc nic jenož wjelečasa a prócy, ale tež radny pjenjez woprował.To wšo jasnje a zjawnje swĕdči za wysokosć Hórnikowehostejnišća, za njepřesćĕhnjenu nadobnosć jeho ducha. Wón, naštak wustojny wučenc, přełožowaše powĕdańčka za lud, pisašešulske knižki, wudawaše nabožne spisy, nakładowaše wšĕmóžnetrĕbne knihi, haj woprowaše wjele swojich najlĕpšich mocow swojemuz hłubinow wutroby lubowanemu ludej. „Nic prózdna zahorjenosć“,dźeše wón, „nic rjane rĕče a zahorjene wołanje »Jasym Serb!« nas njewumože, ale dźĕławosć, skutki!“ To bĕ jehohesło, po tym wón skutkowaše swoje cyłe žiwjenje.A tuta jeho njesprócniwa dźĕławosć, tuta jeho njepowalnawótčinska mysl, jeho hłuboka, ćicha lubosć swojeho serbskehonaroda we wšěch jeho stawach, jeho wysoka wzdźĕłanosć a wulkawĕdomosć, jeho dobroćiwosć a šćedrosć, jeho stajna hotowosćpomhać a słužić, jeho krutosć přećiwo sebi a přećelniwosć a miłosćpřećiwo druhim sčini jeho bjez toho, zo by sam za tom stał,po minjenju našeho J. E. Smolerja k powšitkownje připóznatymwodźerjom našeho serbskeho naroda. Wón bĕ po wšĕch Serbachjenak znaty, wot wšitkich Serbow, evangelskich kaž katholskich,