MAĆICY SERBSKEJE 1895

94 Filip Rězak:piše, na př.: baba, car, čas, dale, blakate, ležate, znate, štapać,lĕtsa, njecha, dźak.§ 14. Pola t, w kotrymž so „a“ woznamjenić njehodźi, činiso to w slĕdowacym sobuzynku: ptak, tam, metal, tać, tačel,fatal, tarč, taleŕ, tafla, tale, smjetank.§ 15. Samozynk i. Tutón wótry a wysoki zynk woznamjenjaso z tym, zo so předkhadźacy sobuzynk wysoko staji. Z małymia srĕnimi pismikami stawa so to před srĕnimi, wulkimi adołhimi, na př.: khiba, hrib, lija, lica, nimam, pičel, litr, bić,šija, Mišno, lipa, kidać.§ 16. Je-li předkhadźacy sobuzynk prĕni abo mały, a sćĕhowacymały, potom woznamjenja so „i“ w slĕdowacym sobuzynku:hlina, khila, lik, Nil, Nisa, kinje, kisa, kiker, lilija.§ 17. W „h, w, ć, č, dź, fi, chi, ži“ woznamjenja so „i“z tołstosću na delnim kónčku, na př.: hić, witać, ćiba, čitać, žida.§ 18. Před t, w, ł, l, dź piše so „i“ podobnje; tołstosć pakje prĕco na hornim kónčku: šite, bite, šił, bił, pił, nihdźe.§ 19. Na kóncu słowa pak ma so „i“ wupisać za pismikami:m, k, l, r, b, g: mi, kij, lij, bij, wari, šnaki, raki.§ 20. Samozynk y. Zady b, m, p, w zastupja mĕsto „y“samozynk „ó“, zady f, h, ch, s, t pak „i“ na kóncu słowow atež hewak, hdźež so njedorozymjenje stać njemóže, na př.: my,wy, pytać; Syman, syn, sydr, syc; cankaty, kałaty, mjerzaty,mjerzacy, zyma, zynk; bosy, lĕsy.§ 21. Wšudźom druhdźe, wosebje při r a n, woznamjenjaso „y“ z tym, zo so sobuzynkaj, mjez kotrymajž stoji, křižujetaj:mary, dary, ryba.§ 22. Samozynk o. Raz tutoho samozynka je kulojtosć,kotraž so w předkhadźacym sobuzynku poznamjenja: bolacy, rola,rosa, sobota, žona, Polak, tobak, widźo, holca, dohlad, cofać, dźĕćo,polo, noha, morjo, wĕko, lĕto, mĕsto, stonać, štom, tola, zo.Pola „ó“ so, hdźež je rozeznaća dla trjeba, kulojtosć hišće trochurozećehnje: móc, nóc, nós, róžk.§ 23. Samozynk u. Powaha tutoho samozynka je hłuboka;wón woznamjenja so potajkim z niže-stajenjom předkhadźacehomałeho a srĕnjeho sobuzynka před srĕnim, wulkim a dołhimsobuzynkom: babu, bubon, ćmu, čemu, dub, duch, durje, kukać,