MAĆICY SERBSKEJE 1895

Mythiske bytosće łužiskich Serbow. 23z nini do wydy nutř, wona pak njej’ kśĕła. Gaž njej’ kśĕła, gadejała šorcu jomu pystajiś, a wyn jo jej ze šupu chyśił nĕco doteje šorce, a to jo huglĕdało ako kónjece gowno. Ta jo pytomducy se mysliła, co to jej dej, a jo to huwaliła z tej’ šorce.Ale na šorcy jo wóstało nĕco wisecy, a gaž jo na drugi źeń glĕdałana tu šorcu, ga jo było złoto a sljobro. Toś jo gnałana to mĕsto, źož jo huwaliła, ale to jo było přec.Powĕdaše Frydrych Žurand (70 lĕt) ze Smogorjowa.169. Młody nykus a jeho lubka.Nĕga jo buł nykus wo solnej jamje srjedź Bukojny a Komorowa.Joho syn jo raz na reje šeł do Bukojny. Póten jose swóju lubku sobu wóznuł. Tuž jo ten nan domoj čišeł a jochopił pójedać: „To za ludźimi wónja!“ Syn jo prajił: ,,Ach,to njej wĕrno; ja som z tymi dźówkami jara rejwał a to za tymznojom wónja.“ — Wón pak bĕšo ju p ó d d ź ĕ ž u zatkał. — Wotej solowej jamje pak jo se nĕga jedyn wózka ze styrimi kónimizalał, gaž jo sol wjedł.Z Bukojny pola Złeho Komorowa. E. Muka, Łužica 1889, 79.*)170. Nykusec hólcy a holcy.Nykusy su wjele hólčatow mĕli. Te khodźachu kóždy wječorna škleńčernju k bjesadźe. Tam prjedy škleńčernje na łukachpak stoješe mała khĕžka. Do teje buchu stajnje ducy nutř šli.Tam buchu pon rejwali. Potym jo na nich raz tyn stary wumjenkaŕpřišół a z kijom wo blido bił prajicy, što tu zakhadźeja.Toć su jom’ za to, zo smĕli rejwać, lubili: kóždy dej kóždy wječorpjeć pjenježkow dać. Pon su tam rejwać mó’li. — Te hólčatapak su mĕli dwĕ rjanej sotrje. Tej stej přec’ do Ćisoweje nareje khodźiłej. Zeznać pak bĕštej wonej na tym, zo byštej suknjedelekach mokre mĕłój. Ćisowske hólcy buchu z nimaj pon domojšli do tych jĕzorow. Raz stej sej dwaj sobu nutř zajšłój.Toć pak jo nykusec nan do časa domoj přišół. Tej holcy stej*) W druhej bajcy z Noweho Mĕsta (ib.) staj sebi dwaj młodej nykusajswojej lubcy sobu domoj wzałoj. Stary nykus, domoj přišedši, rjekny:,,Jow za ludźacym ćĕłom wónja.“ Wonaj staj jemu kaž w runje podatejbajcy wotmołwiłoj a „staj jomu tak dołho pojedałej, doniž jo nan wusnuł.Pótn stej tej gólicy zasej wen wjedłej“.